ไม้พุ่มและไม้รอเลื้อยที่มีดอกหอมที่นิยมปลูกกัน มีทั้งพันธุ์ไม้จากถิ่นอื่น เช่น พุดซ้อน พุดจีบ พุทธชาดสามสี ยี่หุบ จำปีแขก และพันธุ์ไม้ของท้องถิ่นซึ่งมีไม่มากชนิดนัก ล้วนแต่มีกลิ่นหอม และหามาปลูกเลี้ยงได้ไม่ยากนัก เช่น
ประยงค์ หรือหอมไกล ขะยง ขะยม พะยงค์ยอม และดอกไข่ปลา เป็นพันธุ์ไม้ในวงศ์ Meliaceaeวงศ์เดียวกับพันธุ์ไม้ที่รู้จักกันทั่วไปคือ สะเดาและยังมีประยงค์ป่า (A. odoratissima Bl.) กับประยงค์ใบใหญ่ (A. chaudocensis Pierre) อีก ๒ ชนิดซึ่งคล้ายประยงค์มาก ต่างกันที่ใบและรายละเอียดของดอก ประยงค์เป็นไม้พุ่ม แตกกิ่งก้านสาขามากกิ่งผอม และเหนียว ใบเป็นใบประกอบแบบขนนกเรียงสลับ มีใบย่อย ๕ ใบ รูปไข่หรือรูปไข่กลับสีเขียวเป็นมัน ยาว ๒-๒.๕ ซม. กว้างประมาณ๑.๕ ซม. ทรงต้นและใบคล้ายต้นแก้วมาก แต่ใบประยงค์มักจะมันกว่าและขอบเรียบ ส่วนใบแก้วขอบอาจจะหยักโค้งเล็กน้อย ช่อดอกโปร่ง ออกตามซอกใบและต้น ช่อยาว ๖-๘ ซม. ช่อแยกสาขาดอกกลมเล็ก ขนาด ๑.๕-๒ มม. สีเหลือง คล้ายไข่ปลา กลีบดอกมี ๕ กลีบ โค้งจรดกันเป็นทรงกลม กลิ่นหอมเย็นและโชยไปไกล สมดังที่เสวตร เปี่ยมพงศ์สานต์ ประพันธ์ไว้ในหนังสือพรรณไม้ในวรรณกรรมสุนทรภู่ ว่า
ประยงค์เป็นไม้พุ่มที่สวยงาม ออกดอกปีละหลายครั้ง และนิยมปลูกประดับกันมาก ถ้าปลูกกลางแจ้งจะให้ดอกดกดีกว่าปลูกในที่ร่มขยายพันธุ์โดยใช้กิ่งตอน
