ใยไหมแต่ละรังประกอบด้วยสารประเภทโปรตีน ๒ ชนิดที่สำคัญที่สุด คือ Silk fibroin (CI15H26N6O6) ซึ่งมีอยู่ถึง ๓/๔อยู่ด้านในของใยไหม และอีกชนิดหนึ่งคือ sericin (C15H23N5O8)หุ้มอยู่ด้านถัดออกมา ซึ่งจะมีเม็ดสีธรรมชาติ (pigments) ปะปนอยู่เช่น สีเหลือง เขียวอ่อน ชมพู น้ำตาลอ่อน เป็นต้น ชั้นต่อมาเป็นสารประเภทไข่ขาว (albumin) เคลือบ sericin ไว้ และชั้นนอกสุดเป็น เจลาติน (gelatin) silk fibroin นี้ไม่ละลายในน้ำ ตรงกันข้ามกับ sericin เมื่อนำไปต้มก็จะหลุดออกไปหมด ใยไหมที่ยังไม่ได้เอาสารพวก sericin ออกจะไม่สวย ฉะนั้น ก่อนที่จะนำมาทอก็ต้องมีกรรมวิธี เช่น นำไปต้มแล้วสาวเป็นเส้นๆ ใยไหมที่ได้หลังจากผ่านกรรมวิธีดังกล่าวแล้ว จะเรียบเป็นมันเลื่อมและนิ่มสวยงามมาก แล้วจึงนำไปทอเป็นผ้าต่อไป
(ดูเพิ่มเติม ผีเสื้อในประเทศไทย และ โรคพืช)
