อุตสาหกรรมเคมีของโลกปัจจุบัน ขึ้นอยู่กับถ่านหินและปิโตรเลียมเป็นสำคัญสารทั้งสองอย่างนี้เป็นของที่มีปริมาณตายตัว เมื่อหมดแล้วก็เป็นอันหมดไปเหมือนกันสินแร่อย่างอื่น แต่ไม้เป็นสิ่งที่ธรรมชาติ สามารถทำให้มีขึ้นใหม่และมีต่อเนื่องไปได้เสมอ หากมนุษย์ให้โอกาสหรือส่งเสริมให้เป็นเช่นนั้น เชื่อกันว่าไม้นี้เองจะเป็นวัตถุดิบสำคัญในอุตสาหกรรมเคมีในอนาคต
เรารู้ว่า ไม้ประกอบด้วยเซลลูโลสและลิกนินเป็นส่วนใหญ่ เซลลูโลสนั้นเมื่อย่อยลงไปให้ถึงที่สุดจะได้เป็นกลูโคส ซึ่งเป็นน้ำตาลที่มีคุณค่าทางอาหารอย่างหนึ่งเซลลูโลสไนเตรตเป็นพลาสติกที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นได้เป็นชนิดแรกเรียกว่า "เซลลูลอยด์" เซลลูโลสอะซีเทตเป็นพลาสติกเหมือนกันที่ทำเป็นใยเทียมเรียกกันว่า "เรยอง" อนึ่งเซลลูโลสไนเตรตสามารถใช้เป็นเชื้อเพลิงของยานอวกาศได้ เนื่องจากมีออกซิเจนช่วยในการเผาไหม้ได้ในตัวเอง
ปัจจุบันเรายังใช้ลิกนินให้เป็นประโยชน์ได้ไม่มากนัก แม้ว่าโครงสร้างของมันจะเป็นที่เข้าใจกันบ้างแล้ว สารที่มีกลิ่นหอมเรียกว่า "วานิลิน" ซึ่งใช้ผสมไอศกรีม หรือขนมต่างๆ สามารถทำได้จากลิกนินนี้ การใช้ลิกนินให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่นั้น ยังจะต้องมีการค้นคว้ากันต่อไป
สารอินทรีย์อื่นๆ ที่แทรกอยู่ในเนื้อไม้นั้น เช่น แทนนิน สารให้สี และสารที่มีสรรพคุณเป็นยารักษาโรค ได้นำไปใช้ประโยชน์กันอย่างกว้างขวาง เช่น นำแทนนินไปใช้ในอุตสาหกรรมฟอกหนังและทำกาว
ในการกลั่นไม้ กล่าวคือ ทำไม้ให้ร้อนในอุณหภูมิสูง ไม้จะสลายตัวเป็นสารประกอบอินทรีย์หลายอย่างปะปนกันอยู่ในของเหลวที่กลั่นได้เรียกว่า "กรดไพโรลิกเนียส" จากของเหลวที่ได้จากการกลั่นไม้นี้อาจแยกสารพวกครีโอโซตออกมา แล้วแยกออกเป็นกรดน้ำส้ม เมทิลแอลกอฮอล์ซึ่งใช้จุดตะเกียงและสารอื่นๆ สำหรับถ่านไม้ที่เหลือจากการกลั่นถ่านไม้ยังมีความบริสุทธิ์กว่าถ่านไม้ที่ได้จากการเผาด้วยวิธีธรรมดา
