คำว่า สังคายนาและสังคีติ เป็นคำภาษาบาลีแปลอย่างเดียวกันว่า "การสวดพร้อมกัน"เป็นคำที่ใช้แทนกันได้ การสวดพร้อมกันหมายความว่า เมื่อรวบรวมเรียบเรียงถ้อยคำที่เคยท่องจำกันมาให้เป็นหมวดหมู่เรียบร้อยดีแล้วก็มีการท่องจำและการสวดพร้อมกันเพื่อเป็นหลักฐานสืบไป แต่ความหมายของการสังคายนาหรือสังคีติในทางปฏิบัติกว้างมากกว่าเพียงการสวดพร้อมกันตามคำแปล เพราะหมายรวมไปถึงการแก้ไขเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชี้ให้เห็นว่าที่ถูกตามคำสั่งสอนทางพระพุทธศาสนาควรเป็นอย่างไร เสร็จแล้วจึงมีการทบทวนคำสั่งสอน
นั้น ๆ ซึ่งท่องจำกันมาหรือจารึกมาแต่อดีต และรวมไปถึงการชำระ สอบทาน จดจารึก หรือจัดพิมพ์พระไตรปิฎกด้วย และเพื่อจะให้การใช้ถ้อยคำหมดปัญหา บางครั้งท่านก็ใช้คำว่า การ-สังคายนาตรวจชำระพระไตรปิฎก ขอยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง โดยย่อดังนี้สังคายนาครั้งที่ ๑ ทำในประเทศอินเดียภายหลังพุทธปรินิพพานประมาณ ๓ เดือน ปรารภการกล่าวจ้วงจาบพระธรรมวินัยของภิกษุรูปหนึ่งแล้วได้มีการรวบรวมคำสั่งสอนทางพระพุทธศาสนา โดยให้ท่านผู้เชี่ยวชาญโดยเฉพาะซึ่งได้รับยกย่องจากพระพุทธเจ้า เป็นผู้รวบรวมฝ่ายพระธรรมและฝ่ายพระวินัย ซึ่งเรียกสั้น ๆ ว่าพระธรรมวินัย ท่องจำนำสืบต่อกันมา อันถือว่าเป็นต้นเรื่องของพระไตรปิฎก
สังคายนาครั้งที่ ๒ ทำในประเทศอินเดีย ภายหลังพุทธปรินิพพานประมาณ ๑๐๐ปี ปรารภการประพฤติย่อหย่อนผิดพระวินัยของภิกษุกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเรียกรวมกันว่า ภิกษุวัชชีบุตร(บุตรของชาววัชชี) แล้วจึงมีการทบทวนพระธรรมวินัย
สังคายนาครั้งที่ ๓ ทำในประเทศอินเดียภายหลังพุทธปรินิพพาน ๒๓๕ ปี ปรารภนักบวชนอกพระพุทธศาสนาปลอมบวชอาศัยพระพุทธศาสนาหาเลี้ยงชีพ แต่กลับสั่งสอนลัทธิศาสนาอื่น เมื่อชำระจับสึกนักบวชเหล่านั้นแล้ว จึงได้มีการรวบรวมทบทวนพระธรรมวินัยแยกเป็นพระไตรปิฎกคือ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎกและพระอภิธรรมปิฎก
