การแบ่งชั้นฝ้าย - อ่านสารานุกรมไทย

          ตามมาตรฐานสากลถือหลักสำคัญ  ๒ ประการ   คือ
          ๑. แบ่งตามสีของฝ้าย  สีที่สำคัญมี  ๕  สี คือ ฝ้ายสีขาว (white) ฝ้ายจุด (spotted) ฝ้ายสีอมเหลือง (tinged) ฝ้ายสีเหลือง (yellow stained) และฝ้ายสีขาวคล้ำ (gray)
          ๒. แบ่งตามความสะอาด  ถือลักษณะสิ่งเจือปนมากับเส้นใยฝ้าย  สภาพการเก็บเกี่ยว  การขนส่งและประสิทธิภาพในการหีบฝ้ายเป็นหลัก
          ในสหรัฐอเมริกาได้แบ่งชั้นของฝ้ายสีขาวเป็น  ๙  ชั้น  ดังนี้
          ๑. มิดดลิงแฟร์ (middling fair)
          ๒. กูดมิดดลิง (good middling)
          ๓. สตริกต์มิดดลิง (strict middling)
          ๔. มิดดลิง (middling)
          ๕. สตริกต์โลว์มิดดลิง (strictlow middling)
          ๖. โลว์มิดดลิง (low middling)
          ๗. สตริกต์กูดออร์ดินารี (strict good ordinary)
          ๘. กูดออร์ดินารี (good ordinary)
          ๙. ออร์ดินารี (ordinary)
          นอกจากสหรัฐอเมริกาแล้ว  ยังมีอีกหลายประเทศที่ปลูกฝ้ายพันธุ์อเมริกันอัพแลนด์  ประเทศส่วนใหญ่ที่ปลูกฝ้ายพันธุ์นี้จะมีระบบการแบ่งชั้นฝ้ายของตัวเอง  ซึ่งยึดถือหลักการตามมาตรฐานสากล
          ฝ้ายอเมริกันอัพแลนด์ที่ปลูกในอเมริกาใต้นั้น  ส่วนใหญ่ปลูกที่ประเทศบราซิล  การแบ่งชั้นฝ้ายถือเอาสิ่งเจือปนและสีเป็นหลัก แบ่งออกเป็น ๙ ชั้นเหมือนสหรัฐอเมริกา
          ประเทศอียิปต์ ใช้พันธุ์ฝ้ายเป็นหลักในการแบ่งชั้น ถือหลักดังนี้
          ๑. สี
          ๒. สิ่งเจือปน
          ๓. ความมันและจุดไข่ปลา
          ฝ้ายอียิปต์ แบ่งเป็น ๗ ชั้น ดังนี้
          ๑. เอกซ์ทรา หรือ อีเอกซ์ (extra, Ex)
          ๒. ฟุลลีกูด หรือเอฟจี (fully good, FG)
          ๓. กูดหรือจี (good,G)
          ๔. ฟุลลีกูดแฟร์ หรือเอฟจีเอฟ (fully good fair, FGF)
          ๕. กูดแฟร์ หรือจีเอฟ (good fair, GF)
          ๖. ฟุลลีแฟร์ หรือเอฟเอฟ (full fair, FF)
          ๗. แฟร์ หรือเอฟ (fair, F)
          การแบ่งชั้นฝ้ายแต่ละประเทศ  จะแตกต่างกันไปตามความเหมาะสม แต่ละระบบจะมีการปรับปรุงมาจากมาตรฐานเดิม  การเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ เกิดจากประสบการณ์ที่ได้ปฏิบัติอยู่ทุกวัน  และด้วยความสนใจสังเกตและจดจำของกสิกรพ่อค้าและนักปั่นด้าย
          ระบบการแบ่งชั้นฝ้ายที่ดีและเหมาะสมสำหรับประเทศหนึ่งประเทศใด อาจจะนำไปใช้ในประเทศที่เริ่มมีการปลูกฝ้าย   โดยแต่ละประเทศมีหลักในการตั้งชั้นฝ้ายของตัวเอง เนื่องจากเหตุผลหลายประการ  คือ
          ๑. ลักษณะของการปลูกฝ้าย  จำนวนพันธุ์ที่ใช้ปลูกและความแตกต่างของแต่ละพันธุ์
          ๒. ปริมาณการปลูก และการพัฒนาในเรื่องอุตสาหกรรมฝ้าย
          ๓. ลักษณะและความสำคัญของการขึ้นลงที่มีผลกระทบกระเทือนต่อคุณภาพเส้นใย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับฤดูกาลปลูกฝ้าย  สภาพดินฟ้าอากาศ  โรค  และแมลง
          ๔. ลักษณะของสภาวะตลาด  ตลอดจนการจัดระเบียบและความสำคัญในการผลิตและลักษณะการซื้อ  การหีบฝ้ายและวิธีการอัดเบล
          ๕. การร่วมมือจากประเทศอื่น ๆ