หลังจากเกิดวิกฤติด้านพลังงานในปี พ.ศ.๒๕๑๖ เป็นต้นมา เซลล์แสงอาทิตย์ได้รับความสนใจอย่างกว้างขวางเพื่อเป็นพลังงานทดแทนแหล่งพลังงานที่ผลิตด้วยน้ำมันเชื้อเพลิง ในปี พ.ศ. ๒๕๓๗ ประเทศไทยมีการติดตั้งเซลล์แสงอาทิตย์เพื่อใช้งานแล้วทั้งสิ้นกว่า ๑.๔ เมกะวัตต์ทั่วประเทศ แม้จะเป็นตัวเลขที่น้อยมากเมื่อเทียบกับการใช้พลังงานไฟฟ้าทั้งหมดของประเทศ แต่ก็เป็นการใช้งานเฉพาะ และคุ้มค่า โดยเฉพาะการพัฒนาชนบท ได้แก่
(๑) การสูบน้ำด้วยเซลล์แสงอาทิตย์ ซึ่งเป็นระบบขนาดเล็ก (๓๐๐ - ๕๐๐ วัตต์) และระบบขนาดกลาง (๑ - ๒ กิโลวัตต์) ติดตั้งกระจายอยู่ทั่วประเทศ โดยเฉพาะในภาคอีสานของประเทศไทย
(๒) การอัดแบตเตอรี่ด้วยเซลล์แสงอาทิตย์ซึ่งเป็นระบบขนาดตั้งแต่ ๑ - ๑๐ กิโลวัตต์เพื่อใช้เป็นศูนย์อัดประจุแก่แบตเตอรี่ประจำหมู่บ้านในชนบทที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ เพื่อให้ชาวบ้านได้ใช้ไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์เพื่อเป็นไฟแสงสว่างฟังวิทยุ และดูโทรทัศน์ในยามกลางคืน
(๓) แหล่งกำเนิดไฟฟ้าด้วยเซลล์แสงอาทิตย์ สำหรับสถานีทวนสัญญาณไมโครเวฟขององค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย ซึ่งติดตั้งใช้งานทั่วประเทศกว่า ๑๐๐ สถานี ทั้งบนภูเขาบนเกาะ และท้องถิ่นทุรกันดาร ซึ่งเป็นระบบขนาด ๑ - ๒ กิโลวัตต์
(๔) แหล่งกำเนิดไฟฟ้าด้วยเซลล์แสงอาทิตย์ สำหรับอุปกรณ์สื่อสารที่เคลื่อนที่ได้ เช่นวิทยุสนามของหน่วยงานบริการ และวิทยุสนามของทหาร เป็นต้น แผงเซลล์แสงอาทิตย์ที่ใช้งานนี้จะเป็นแบบพับได้และกางออกใช้งานเมื่อต้องการเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนย้าย มีขนาดเล็กและเบา ให้กำลังไฟฟ้าตั้งแต่ ๑๐-๑๐๐ วัตต์
(๕) แหล่งกำเนิดไฟฟ้าด้วยเซลล์แสงอาทิตย์สำหรับไฟสัญญาณต่างๆ เช่น ไฟสัญญาณสนามบิน รางรถไฟ ประภาคารในทะเล ฯลฯ
(๖) เซลล์แสงอาทิตย์สำหรับตู้เย็นสนามเพื่อเก็บวัคซีนสำหรับหน่วยอนามัย และหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ในท้องถิ่นทุรกันดาร
(๗) สถานีผลิตกระแสไฟฟ้าด้วยเซลล์แสงอาทิตย์ของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคและการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย โดยเป็นสถานีที่แยกอิสระ (Stand Alone) และสถานีผลิตร่วม (Hybrid System) ที่เชื่อมโยงกับระบบผลิตกระแสไฟฟ้าด้วยพลังงานน้ำและกังหันลม
(๘) ระบบเติมออกซิเจนในน้ำด้วยเซลล์แสงอาทิตย์สำหรับบ่อกุ้งและบ่อปลา เป็นการประยุกต์เซลล์แสงอาทิตย์ในด้านอุตสาหกรรมการเกษตรซึ่งเป็นผลงานวิจัยที่จดสิทธิบัตรของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
(๙) ชุดปิดเปิดประตูบ้านด้วยเซลล์แสงอาทิตย์ เป็นการออกแบบระบบเพื่อใช้งานกับบ้านที่อยู่ในเมือง หรือใช้กับการปิดเปิดประตูของคอกปศุสัตว์ ซึ่งเป็นผลงานที่จดสิทธิบัตรของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
