เครื่องโทรพิมพ์ - อ่านสารานุกรมไทย

          การใช้เครื่องรับส่งโทรเลขแบบมอร์สดั้งเดิมที่มีคันเคาะและเครื่องทำเสียงส่งโทรเลขด้วยมือ  เคาะเป็นรหัสสัญญาณมอร์สเช่นนี้ ยังคงใช้กันอยู่ทั่วไปตามสถานีรถไฟ และที่ทำการโทรเลขในเมืองเล็กๆ  ซึ่งมีจำนวนโทรเลขรับส่งต่อวันไม่มากนัก   เพราะสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายน้อย   แต่การรับส่งทำได้ช้าคือจะทำได้อย่างเร็วเพียงประมาณ ๑๒๕ ตัวอักษรโรมันต่อ๑ นาที พนักงานรับส่งโทรเลขจะต้องฝึกเรียนรหัสสัญญาณโทรเลข และจดจำจนขึ้นใจด้วย   ซึ่งจะต้องใช้เวลาแรมปีจึงจะมีความชำนาญเพียงพอ ในสมัยปัจจุบัน จึงเปลี่ยนไปใช้เครื่องรับส่งโทรเลข  ชนิดที่พิมพ์เป็นตัวอักษรโดยอัตโนมัติกันมากขึ้นเพราะสามารถรับส่งโทรเลขได้เร็วถึง  ๓๐๐ ตัวอักษรโรมันต่อ ๑ นาทีเป็นอย่างน้อย   และพนักงานรับส่งโทรเลขไม่จำเป็น ต้องเรียนรู้ และจดจำรหัสสัญญาณโทรเลขด้วยเครื่องจักรกลที่ใช้รับส่งโทรเลขเป็นตัวอักษรได้โดยอัตโนมัตินี้เรียกว่า เครื่องโทรพิมพ์  (ในสหรัฐอเมริกาเรียกว่า teletypewriter  แต่ในอังกฤษ เรียกว่า teleprinter)ลักษณะเหมือนเครื่องพิมพ์ดีดธรรมดามีแป้นอักษร ๓ แถวบ้าง๔ แถวบ้าง ตามแต่ผู้ประดิษฐ์จะเห็นเหมาะสม เมื่อกดแป้นอักษร (เหมือนกับดีดเครื่องพิมพ์ดีด)  เครื่องจะเจาะหรือปรุแถบกระดาษบางๆ  แต่เหนียว  ให้เป็นรูทางด้านขวางมีจำนวนรูตามแต่จะกำหนดไว้สำหรับตัวอักษรนั้นๆ   ตั้งแต่ ๑ - ๕หรือ ๖ รู สลับที่กัน  แถบกระดาษนี้จะเคลื่อนไปทุกครั้งที่กดแป้นอักษร  ๑  ตัว เมื่อปรุแถบทุกตัวอักษรของข้อความในโทรเลขฉบับนั้นแล้ว พนักงานก็จะเอาแถบกระดาษนี้ป้อนเข้าเครื่องส่งเพื่อให้ส่งเป็นสัญญาณกระแสไฟฟ้าไปในสายโทรเลข  เมื่อไปถึงปลายทาง  สัญญาณกระแสไฟฟ้าจะไปบังคับให้เครื่องพิมพ์เป็นตัวอักษรออกมาเอง