การเก็บใบยาสดในประเทศไทยยังใช้วิธีเก็บด้วยมือ โดยเก็บจากใบยาล่างขึ้นไปหายอดและควรจะเก็บในเวลาเช้า การเก็บให้เลือกเฉพาะใบยาที่เริ่มแก่หรือสุกเท่านั้น เพราะมีส่วนสัมพันธ์ โดยตรงกับคุณภาพใบยาแห้ง การเก็บครั้งหนึ่งๆ ประมาณ ๓-๕ ใบต่อต้น แต่ละครั้งห่างกัน ๕-๑๐ วัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประเภทของใบยา และตำแหน่งของใบบนลำต้น เช่น ใบยาชั้นล่างจะแก่หรือสุกเร็วกว่าใบยายอด เป็นต้น
การเก็บใบยา ๒-๓ ครั้งแรก ดำเนินการเช่นเดียวกับใบยาเวอร์ยิเนีย ทั้งการเสียบใบ การมัดกับไม้ราวยาและนำเข้าวางในโรงบ่ม หลังจากนั้นปล่อยให้ใบยาส่วนที่เหลือในไร่แก่สุก โดยสังเกตใบยาล่างสุดมีสีเหลือง ปลายใบและขอบมีสีน้ำตาลและเริ่มแห้ง ใบยายอดเริ่มมีสีเหลืองจึงตัดโคนต้น แล้วเสียบด้วยไม้ราวยาไม้ละ ๕-๖ต้น ทิ้งไว้ในไร่ ๑-๒ วัน (ถ้าอากาศร้อนจัดให้นำไปแขวนในร่ม) เพื่อให้ใบยาเหี่ยวและอ่อนตัว จึงนำเข้าไปวางบนชั้นในโรงบ่มเช่นเดียวกับการเก็บใบครั้งแรกๆ โดยให้ส่วนยอดชี้ลง ขนาดของโรงบ่มควรให้มีความสูงไม่น้อยกว่า ๕ เมตร เช่นกว้าง ๘.๕ เมตร ยาว ๑๕ เมตร สูง ๕ เมตร
การบ่มใบยาเบอร์เลย์เป็นการบ่มอากาศ คือการทำให้ใบยาค่อยๆ แห้งภายในโรงบ่มด้วยอุณหภูมิธรรมชาติ แต่ควบคุมความชื้นภายในโรงบ่มด้วยการปิดเปิดช่องระบายอากาศ ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นทำให้มีการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบทางเคมีในใบยา ซึ่งแบ่งออกเป็น ๓ ระยะ คือ
๑. ระยะทำสีเหลือง เป็นระยะแรกที่ต้องการให้ใบยาเหี่ยวตัวเปลี่ยนเป็นสีเหลือง จะใช้เวลาประมาณ ๔-๕ วัน
๒. ระยะทำสีน้ำตาล ลักษณะใบยาจากสีเหลืองจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอย่างช้าๆ เนื้อใบยาค่อยๆ แห้งไปด้วย จะใช้เวลาประมาณ ๑๐-๑๒ วัน
๓. ระยะสุดท้าย เป็นการทำแห้ง ระยะนี้จะเหลือความชื้นเพียงที่ก้านใบเท่านั้น จึงควรเปิดช่องระบายอากาศให้เต็มที่ จะใช้เวลาประมาณ ๑๘-๒๐ วัน
