โดยปกติความเคลื่อนไหวทางศิลปวัฒนธรรมย่อมไม่หยุดนิ่ง จากสังคมหนึ่งถ่ายทอดให้อีกสังคมหนึ่ง วัฒนธรรมทางตะวันตกแผ่อิทธิพลมาทางตะวันออก งานจิตรกรรมทางตะวันออกก็ได้รับอิทธิพลของจิตรกรรมทางตะวันตก อิทธิพลนี้มีส่วนทำให้งานจิตรกรรมของทางตะวันออกเปลี่ยนแปลงไปมากทั้งทางความคิดและวิธีการต่างๆ ที่เห็นได้ชัดคือ งานจิตรกรรมของทางตะวันออกแต่เดิมนั้น ศิลปินเขียนภาพตามอุดมคติมากกว่าที่จะยึดถือหลักข้อเท็จจริงตามธรรมชาติ เช่น การจัดองค์ประกอบ การเขียนภาพคนและสัตว์ มักเขียนตามความรู้สึกนึกคิดของช่าง และเขียนเป็นลักษณะ ๒ มิติ แต่เมื่อได้รับอิทธิพลจากจิตรกรรมตะวันตกซึ่งเขียนภาพให้แสงเงาและวิธีการเขียนที่แสดงออกในลักษณะ ๓ มิติ การเขียนภาพจิตรกรรมของไทยก็เริ่มมีการนำลักษณะเหล่านี้มาใช้ เช่น การเขียนภาพคนให้ถูกต้องทางกายวิภาค และการเขียนภาพตามหลักของทัศนียวิทยา เป็นต้น
วิวัฒนาการของจิตรกรรมเกิดจากการเปลี่ยนแปลงของสังคม งานจิตรกรรมมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบและแนวความคิดเมื่อการสื่อสารและการคมนาคมมีความเจริญขึ้น
เมื่อมีการนำงานศิลปะแบบประเพณีของชนเผ่าต่างๆ ในทวีปแอฟริกาไปแสดงในยุโรปโดยเฉพาะในประเทศฝรั่งเศส เมื่อต้นศตวรรษที่ ๒๐ ศิลปินในกรุงปารีสได้รับอิทธิพลจากแนวความคิดของการใช้วัสดุ การเปลี่ยนแปลงของรูปทรงที่เกิดจากแสง การใช้สีและความสัมพันธ์ของรูปทรง ศิลปินที่นำลักษณะแนวความคิดของศิลปินดั้งเดิมแอฟริกันมาประยุกต์ เป็นความคิดของตนเองและประสบความสำเร็จ คือ ปอล เซซานน์ (Pual Cezanne ค.ศ. ๑๘๓๙-๑๙๐๖) ชาวฝรั่งเศส ปาโบล ปิกัสโซ (Pablo Picasso ค.ศ. ๑๘๘๑-๑๙๗๒) ชาวสเปนและจอร์จ บราก (George Braque ค.ศ. ๑๘๘๒-๑๙๖๓) ชาวฝรั่งเศส ลักษณะของการได้รับอิทธิพลซึ่งกันและกันดังกล่าว ดำเนินการเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดยั้งจนถึงปัจจุบัน ทำให้เกิดแนวทางของงานจิตรกรรมอีกมากมายซึ่งเป็นผลต่อเนื่องจากความคิดริเริ่มดังที่กล่าวมาแล้ว
