โลกสะท้อนพลังงานที่ได้รับจากดวงอาทิตย์ออกสู่บรรยากาศในรูปของรังสีอินฟราเรด (คลื่นยาว) ตามปกติไอน้ำและก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ซึ่งมีอยู่ตามธรรมชาติ โดยเฉพาะในชั้นบรรยากาศที่ห่อหุ้มโลกอยู่อย่างใกล้ชิด จะดูดซึมรังสีโลกไว้
การเก็บกักความร้อนของโลกไว้นี้เปรียบเทียบได้กับปรากฏการณ์ในเรือนต้นไม้ของประเทศทางตะวันตก (green house effect) ซึ่งเป็นอาคารที่กรุด้วยกระจกและเก็บงำความอบอุ่นไว้ให้เพียงพอแก่การปลูกพืชในฤดูหนาว เพราะแสงแดดสามารถส่องผ่านกระจกให้พืชเจริญเติบโตได้เมื่อเกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และไอน้ำที่พืชคายออกมาจากการสังเคราะห์แสง (photosynthesis)ถูกกักเก็บไว้ในเรือน จึงทำความร้อนในอาคารนี้สูงกว่าภายนอก
แต่การตัดไม้ทำลายป่า ตลอดจนการเร่งรัดใช้พลังงานอย่างกว้างขวางในการพัฒนาประเทศทำให้เกิดมีก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มมากขึ้นนอกจากนั้นยังเกิดหรือมีสารมลพิษต่างๆ เช่น โอโซน มีเทน ไนทรัสออกไซด์ แอมโมเนีย และฟรีออน ก๊าซเหล่านี้ต่างก็มีคุณสมบัติในการดูดซึมรังสีคล้ายกับคาร์บอนไดออกไซด์ จึงรวมเรียกว่า ก๊าซเรือนต้นไม้ (green house gases)
ความร้อนที่เก็บกักเอาไว้เป็นผลจากไอน้ำก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และเมฆถึงร้อยละ ๙๐ คงเหลือประมาณร้อยละ ๑๐ เป็นส่วนของความร้อนที่เก็บกักโดยก๊าซโอโซน มีเทน และไนทรัสออกไซด์เป็นหลัก
