จุดประสงค์ของการใช้ระบบวิทยุก็คือ การส่งข้อมูลหรือข่าวสารระหว่างจุดสองจุดที่ไม่มีสายตัวนำต่อเชื่อมกัน การส่งสัญญาณข้อมูลโดยคลื่นวิทยุนั้นจำเป็นจะต้องใช้ตัวพา (Carrier) โดยที่สัญญาณข้อมูลจะขี่บนตัวพาไป ตัวพามักจะใช้สัญญาณรูปไซน์ (sinusoidal signal) ซึ่งเขียนได้เป็น Asin (2pฆt+q) โดยที่ Aคือ แอมปลิจูดบอกถึงความแรงของสัญญาณ ฆ เป็นความถี่และ q คือ เฟส (phase) ขบวนการที่ทำให้ข้อมูลขี่บนตัวพานั้นเรียกว่า มอดดูเลชั่น (modulation) หรือการมอดดูเลต ซึ่งกระทำได้สามวิธีคือมอดดูเลชั่นบนแอมปลิจูด (Amplitude Modulation) หรือเอเอ็ม (AM) มอดดูเลชั่นบนความถี่ (Frequency Modulation) หรือเอฟเอ็ม (FM) และมอดดูเลชั่นบนเฟส (Phase Modulation) หรือพีเอ็ม (PM) ในระบบเอเอ็มนั้น สัญญาณข้อมูล จะขี่บนแอมปลิจูดของตัวพา กล่าวคือ แอมปลิจูดของตัวพาจะมีค่าเปลี่ยนไปตามค่าของสัญญาณข้อมูลและในระบบเอฟเอ็มนั้น สัญญาณข้อมูลจะขี่ไปบนความถี่ของตัวพา กล่าวคือ ความถี่ของตัวพาจะมีค่าแปรเปลี่ยนไปตามค่าของสัญญาณข้อมูล ส่วนระบบพีเอ็มนั้นเฟสของตัวพาจะแปรเปลี่ยนตามค่าของสัญญาณข้อมูล ระบบเอฟเอ็มและพีเอ็มมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดเนื่องจากความถี่และเฟสมีความเกี่ยวข้องกัน
สถานีวิทยุกระจายเสียงต่างๆ และสถานีโทรทัศน์ช่องต่างๆ จะใช้ความถี่ของตัวพาที่แตกต่างกันออกไป เพื่อป้องกันไม่ให้สัญญาณรบกวนกัน เมื่อสถานีวิทยุกระจายเสียงประกาศว่ากระจายเสียงด้วยความถี่ ๘๙.๕ เมกะเฮิรตซ์ หมายความว่า ตัวพานั้นใช้ความถี่ ๘๙.๕ เมกะเฮิรตซ์ วิทยุกระจายเสียงปัจจุบันจะเป็นแบบเอเอ็มหรือเอฟเอ็ม
นอกเหนือจากการกระจายเสียงระบบเอเอ็มและเอฟเอ็มแล้ว ยังมีการกระจายเสียงวิทยุที่เรียกว่า คลื่นสั้น (short wave หรือ SW) ซึ่งมักจะเหมาะกับผู้ฟังที่อยู่ห่างไกล เช่น ข้ามประเทศดังเช่น ในประเทศไทยอาจรับสถานีกระจายเสียงคลื่นสั้นจากประเทศอังกฤษ ความถี่ของวิทยุในแถบคลื่นสั้นจะอยู่ในช่วงประมาณ ๒ เมกะเฮิรตซ์ถึง ๒๓ เมกะเฮิรตซ์ ซึ่งเป็นช่วงที่คลื่นวิทยุสามารถแพร่ได้โดยการสะท้อนจากชั้นบรรยากาศจึงสามารถกระจายเสียงระยะไกลได้ วิธีการมอดดูเลตของการกระจายเสียงคลื่นสั้นนั้นก็ใช้การมอดดูเลตแบบเอเอ็ม
