ตามปกติ ผิวหนังของผู้ที่มีสุขภาพดีย่อมจะมีความต้านทานต่อเชื้อบัคเตรีที่มีอยู่ทั่วไปได้เป็นอย่างสูงการติดเชื้อจะเกิดขึ้นได้ก็มักจะเนื่องจากการเสียสภาพของการป้องกันตัวเองของผู้นั้น เช่น ผิวหนังถลอกถูกของมีคมบาด หรือถูกทิ่มตำโดยวัตถุแปลกปลอมการอักเสบจากการติดเชื้อก็จะเกิดขึ้นโดยง่าย ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติที่เป็นพิษและศักยะของความรุนแรงของแต่ละเชื้อบัคเตรีด้วย
ตัวอย่างของผิวหนังอักเสบที่เกิดขึ้นจากการติดเชื้อบัคเตรี ได้แก่ผื่นที่คนทั่วไปรู้จัก หรือเรียกกันว่า "พุพอง" ซึ่งมักจะเป็นในเด็กที่ค่อนข้างสกปรก อยู่กันอย่างแออัด และถูกละเลยเมื่อมีบาดแผลอะไรเล็กๆ น้อยๆ
แรกทีเดียว ผิวหนังจะเกิดเป็นตุ่มน้ำพองใสก่อนแล้วกลายเป็นหนองโดยรวดเร็ว และรอบๆ ตุ่มหนองมักมีการอักเสบแดง แตกออกง่าย และหนองนั้นจะแห้งเกรอะเป็นสะเก็ดหนาสีเหลืองๆ ถ้าแกะสะเก็ดออกจะเห็นเป็นแผลแดงเยิ้ม และมีสะเก็ดเกิดขึ้นโดยรวดเร็ว บัคเตรีที่เป็นสาเหตุมักจะเป็นพวกสเตร็ปโตค็อกไซกลุ่มเอ (group A streptococci) หรือผสมกับสเตร็ปโตค็อกไซ ออริอุส (S.aureus) ด้วย
ผิวหนังอักเสบจากการติดเชื้อบัคเตรีนี้ ความจริงยังมีอีกหลายโรคด้วยกัน ชนิดที่เป็นที่ผิวหนัง เช่นไฟลามทุ่ง (erysipelas) และฝี หรือกระจายมาจากการอักเสบติดเชื้อจากที่อื่น เช่น จากโรคแบคทีเรียลเอนโดคาร์ดิทิสเกือบเฉียบพลัน (subacute bacterial endocarditds) หรือพวกวัสคูลิทิส (vasculitis) เป็นต้น
