โดยธรรมชาติสรีรสภาพของมนุษย์ไม่สามารถอยู่ใต้น้ำได้ การดำน้ำทำให้มนุษย์ต้องเผชิญกับแรงกดดัน และผลการเปลี่ยนแปลงทางสรีรสภาพที่ไม่เคยปรากฏในสภาพแวดล้อมปกติ แรงกดดันเหล่านี้สร้างข้อจำกัดที่แน่นอนและอาจเป็นสาเหตุของอุบัติเหตุที่ร้ายแรงได้
ปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดอันตรายจากการดำน้ำ ได้แก่ ความลึก ชนิดของงานที่ทำ บริเวณที่ต้องปฏิบัติงาน ขอบเขตของการปฏิบัติงานและสภาวะลมฟ้าอากาศ
เมื่อพิจารณาจากระดับความลึกของการดำน้ำที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของสรีรสภาพในร่างกายมนุษย์ แบ่งการดำน้ำออกได้ ๒ ประเภทได้แก่
ประเภทน้ำตื้น คือ การดำน้ำที่มีระดับความลึกน้อยกว่า ๓๕ ฟุตน้ำทะเล
ประเภททะเลลึก คือ การดำน้ำที่มีระดับความลึกมากกว่า ๓๕ ฟุตน้ำทะเล
อันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากการดำน้ำ สามารถแบ่งเป็นประเภทใหญ่ๆได้ดังนี้
อันตรายจากความกดดันใต้น้ำ ได้แก่ การบาดเจ็บจากความกดดันของอวัยวะต่างๆ หรือการบีบกด โรคเคซองหรือโรคน้ำหีบ หรือโรคน้ำหนีบ
อันตรายจากการหายใจเอาก๊าซที่มีความดันสูงกว่า ๑ บรรยากาศได้แก่ ภาวะเมาไนโตรเจน ภาวะพร่องออกซิเจน การเป็นพิษของออกซิเจนภาวะคาร์บอนไดออกไซด์มากเกินไป ภาวะคาร์บอนมอนอกไซด์เป็นพิษ
อันตรายจากสภาพแวดล้อมที่เป็นน้ำ ได้แก่ การจมน้ำ ภาวะอุณหภูมิร่างกายต่ำกว่าปกติ การติดเชื้อ อันตรายจากพืชและสัตว์น้ำชนิดต่างๆ
นอกจากนี้ อาจเกิดอันตรายประเภทอื่นๆ อีก เป็นต้นว่า การสูญเสียสมรรถภาพการได้ยิน เกิดตะคริว หมดแรง อันตรายจากการขาดการติดต่อกับผู้ควบคุม และ/หรือ ผู้ช่วยเหลือ
ในที่นี้ จะกล่าวถึงเฉพาะอันตรายจากความกดดันใต้น้ำ และอันตรายจากการหายใจเอาก๊าซที่มีความดันสูงกว่า ๑ บรรยากาศ
