ปอแต่ละชนิดมีความต้องการแตกต่างกันสภาพพื้นที่จึงมีผลต่อการเจริญเติบโตของปอมาก ปอแก้วเป็นปอที่สามารถเจริญเติบโตได้ในสภาพที่แห้งแล้งมีฝนทิ้งช่วงเป็นระยะเวลานาน ชอบดินร่วนซุยที่มีการระบายน้ำได้ดี ในสภาพน้ำขังหรือมีฝนตกชุกจะมีโรคโคนเน่าระบาด จึงเหมาะสมที่จะปลูกในที่ดอน ส่วนปอคิวบาเป็นปอที่ทนต่อความแห้งแล้งได้น้อยกว่าปอแก้ว สภาพที่ฝนทิ้งช่วงจะทำให้ปอคิวบาชะงักการเจริญเติบโต นอกจากนี้ปอคิวบายังต้องการดินที่มีความอุดมสมบูรณ์มากกว่าปอแก้วแต่สามารถเจริญเติบโตได้ในสภาพน้ำขัง เช่น ในนาข้าว เนื่องจากมีความต้านทานต่อโรคโคนเน่าได้ดี ปอคิวบาจึงเป็นพืชที่ปลูกได้ก่อนปลูกข้าวในนา ปอกระเจาเป็นพืชที่ทนความแห้งแล้งได้น้อยกว่า ปอแก้วและปอคิวบา มีความต้องการดินที่อุดมสมบูรณ์มาก ปอกระเจาจึงไม่สามารถขึ้นกระจายอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือทั่วไปได้ ปอกระเจาฝักยาว ส่วนใหญ่จะปลูกกันบริเวณริมแม่น้ำโขงที่มีสภาพดินอุดมสมบูรณ์มาก มีฝนตกทั่วไปตลอดฤดูปลูก เช่น ในเขตจังหวัดหนองคายและสกลนคร ส่วนปอกระเจาฝักกลมสามารถปรับตัวได้ดีกว่าปอกระเจาฝักยาว สามารถเจริญเติบโตได้ในสภาพที่แห้งแล้งหรือน้ำขังได้ดีกว่า ในอดีตได้พบว่าปลูกมากในเขตภาคกลาง ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาเพื่อใช้ทำเชือกมัดฟ่อนข้าว แต่ปัจจุบันการปลูกปอกระเจาฝักกลมมีเพียงเล็กน้อย
การเตรียมดินเป็นการกำจัดวัชพืชและเพิ่มพูนคุณสมบัติทางกายภาพของดินให้มีอากาศถ่ายเทและสามารถเก็บความชื้นได้ดี การเตรียมดินในการปลูกปอก็เหมือนกับการเตรียมดินของพืชไร่อื่น ๆ คือ เริ่มไถเมื่อฝนตกครั้งแรกประมาณเดือนเมษายน แต่ไม่ควรไถในช่วงที่ดินเปียกเกินไป เพราะจะทำให้ดินอัดตัวแน่นมีการระบายน้ำและอากาศไม่ดี มีโรคระบาดได้ง่ายควรไถดะและไถแปรอย่างละ ๑ ครั้ง และไถลึกประมาณ ๑๕ เซนติเมตร ก็เพียงพอสำหรับการเจริญเติบโตของปอ สำหรับการเตรียมดินของปอกระเจาจะต้องมีการเตรียมให้หน้าดินเรียบสม่ำเสมอ เนื่องจากปอกระเจามีเมล็ดขนาดเล็กไหลตามน้ำได้ง่าย เมื่อเวลาฝนตก น้ำฝนจะชะเมล็ดไหลมารวมกัน ขึ้นเป็นกลุ่มในที่ต่ำไม่กระจายออกทั่วแปลง นอกจากนี้ต้องทำให้หน้าดินละเอียดพอสมควร เพื่อป้องกันไม่ให้เมล็ดปอกระเจาตกลงไปลึกระหว่างก้อนดินทำให้การงอกของปอไม่สม่ำเสมอ
