ในการทำหน้าที่การตลาดมีกิจกรรมต่างๆที่เกี่ยวข้องมาก ลองพิจารณา ข้าวสารที่ผู้บริโภคซื้อ ขณะที่ชาวนาผลิตและขายข้าวเปลือก การตลาดเริ่มเมื่อพ่อค้าในหมู่บ้านออกรับซื้อข้าวเปลือกรวบรวมให้มีสินค้ามากพอ ขนส่งไปขายโรงสี สีแล้วบรรจุกระสอบขนาด ๑๐๐ กิโลกรัมแยกตามชนิด ขายต่อให้พ่อค้าขายส่งภายในประเทศ ส่วนหนึ่งขายให้กับผู้ส่งออก ผู้ส่งออกจัดคุณภาพใหม่บรรจุใหม่แล้วส่งจำหน่ายต่างประเทศ ในส่วนที่จำหน่ายภายในประเทศ พ่อค้าขายส่งอาจจะบรรจุใหม่ถุงละ ๒-๕ กิโลกรัม พิมพ์ยี่ห้อการค้าหรือตราบริษัท แล้วจำหน่ายให้ร้านค้าปลีก อาจจะมีการโฆษณา สินค้าชนิดอื่นๆ ก็เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นผัก ผลไม้ หรือเนื้อ ต่างก็ต้องการการบริการหรือหน้าที่ในการตลาดมาก
โดยสรุปการตลาดทำหน้าที่หลักในสามเรื่องคือ
(๑) ทำหน้าที่ในการแลกเปลี่ยนสินค้าคือการซื้อ-ขาย ระหว่างพ่อค้าในตลาดแต่ละระดับ
(๒) ทำหน้าที่โดยตรงเกี่ยวกับสินค้า เช่น รวบรวม ขนส่ง เก็บรักษา หรือแปรรูปสินค้าอย่างหนึ่งให้เป็นอีกอย่างหนึ่ง
(๓) ทำให้การซื้อขายได้ดำเนินไปได้สะดวก เช่น มีการแยกสินค้าเป็นพวกๆ เป็นชนิดมีการให้กู้ยืมเงินเพื่อนำไปซื้อสินค้า มีการประกันภัยเพื่อประกันความเสี่ยงในช่วงขนส่ง หรือ ระหว่างเก็บรักษาสินค้า การให้บริการข่าวสารด้านการตลาด และการโฆษณา
ลองพิจารณาสินค้าอื่นๆ ก็เช่นเดียวกันกับข้าวสาร เช่น ผัก ผลไม้ ต่างก็ต้องรวบรวมมาจากแหล่งผลิต ขนส่งกันมาเป็นทอดๆ กว่าจะถึงพ่อค้าขายปลีก และสินค้าบางชนิดต้องทำหน้าที่เหล่านี้ด้วยความรวดเร็ว เช่น ผักและผลไม้ เพราะเป็นสินค้าที่เน่าเสียง่าย
การทำหน้าที่ข้างต้นจะต้องมีผู้ที่เกี่ยวข้องมากเพราะบางหน้าที่เช่นการซื้อขายก็มีตลาดหลายระดับ เช่น ตั้งแต่แหล่งผลิตในหมู่บ้าน ในระดับอำเภอตลาดกลางที่เป็นศูนย์กลางระดับภูมิภาค อาจจะเป็นในจังหวัด ตลาดในเมืองใหญ่ที่เป็นศูนย์กลางเช่น นครราชสีมา เชียงใหม่ สงขลา กรุงเทพมหานคร และระดับค้าปลีก ซึ่งกระจัดกระจายทั่วไปในแต่ละระดับก็มีการขนส่ง มีการเก็บรักษาแต่ละหน้าที่ในตลาดแต่ละระดับก็มีผู้ทำหน้าที่มากการทำหน้าที่ก็ต้องมีค่าใช้จ่าย ซึ่งประกอบด้วยค่าใช้จ่ายจริง เช่น ค่าขนส่ง และค่าใช้จ่ายที่ผู้ทำหน้าที่คิดว่าควรจะได้ ซึ่งเป็นผลตอบแทนหรือกำไร ถ้ารวมค่าใช้จ่ายเหล่านี้จะเป็นเงินมากมายเป็นยอดเงินที่ผู้บริโภคจะต้องจ่ายในการซื้อสินค้าระดับขายปลีก เมื่อลบด้วยค่าใช้จ่ายในการตลาดแล้ว จะเหลือเป็นเงินที่ผู้ผลิตได้รับ เช่น ส้มเขียวหวาน สมมติว่าผู้บริโภคซื้อกิโลกรัมละ ๑๕ บาทแต่ชาวสวนได้รับกิโลกรัมละ ๔ บาท ส่วนที่ต่างกัน กิโลกรัมละ ๑๑ บาท ก็ต้องถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการตลาด ซึ่งรวมทั้งค่าใช้จ่ายจริง และกำไรของผู้ทำหน้าที่การตลาด
