คนทั่วไปเรียกโรคนี้ว่า หิด และเหา
หิด เป็นโรคผิวหนังที่เกิดจากพยาธิตัวเล็กๆชนิดหนึ่งชื่อ ซาร์คอปทีส สคาบิไอ พรรณโฮมินิส(Sacroptes scabiei var.hominis) ซึ่งอาศัยอยู่ในผิวหนังโดยทำให้เกิดเป็นร่องเล็กๆ ซึ่งอาจจะยาวสองหรือสามเซนติเมตรก็ได้ พยาธิตัวเมียจะอาศัยอยู่ที่ปลายร่องของผิวหนังนี้ และวางไข่ไว้ที่นั่นด้วย โรคนี้เป็นโรคที่ติดต่อได้โดยผู้ที่อยู่ใกล้ชิดกันและจากเสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ผ้าเช็ดตัวที่มีไข่หรือพยาธิตัวเมียติดอยู่ แล้วนำมาใช้ร่วมกัน
อาการสำคัญของผู้ที่เป็นหิดคือคัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จะคันมากตอนกลางคืน ตำแหน่งที่ชอบเป็นได้แก่ ง่ามนิ้วมือ ด้านในของข้อมือ ด้านนอกของข้อศอกและรอยพับด้านหน้าของรักแร้ บริเวณหัวนมสะดือ รอบเอว องคชาติ อัณฑะ ก้น หัวเข่าและเท้า
ร่องที่พยาธิอาศัยอยู่ในผิวหนังจะมีลักษณะคดไปคดมาเหมือนเส้นด้าย และตรงปลายที่พยาธิตัวเมียฃอาศัยอยู่นั้นจะเป็นจุดเล็กๆ ถ้าไม่มีการอักเสบแทรก ชาวบ้านมักจะเรียกว่าเป็น "หิดด้าน" แต่ด้วยการเกาจะทำให้เกิดการอักเสบติดเชื้อขึ้นเป็นเม็ดหนองและตกสะเก็ด ซึ่งชาวบ้านมักจะเรียกว่า เป็นหิดเปื่อย หรือหิดตะมอย
เหาและโลน เหาเกิดขึ้นจากพยาธิชนิดเพดิ-คูลัส ฮิวมานัส พรรณคาพิทิส (Pediculus humanus var.capitis) ซึ่งเป็นที่ศีรษะ และเพดิคูลัส ฮิวมานัสพรรณคอร์โพริส (P.humanus var.corporis) ซึ่งเป็นแถวหน้าอกและลำตัว ทั้งสองชนิดนี้มีลักษณะคล้ายคลึงกัน แตกต่างกับชนิดที่เรียกว่า โลน เพราะเป็นที่บริเวณหัวหน่าว ซึ่งมีชื่อว่า ไทรุส พูบิส (Phthirus pubis)
สภาพที่อยู่กันอย่างแออัดและไม่ถูกสุขลักษณะเป็นปัจจัยสำคัญที่ตัวเหาจะแพร่จากคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง โดยการอยู่ใกล้ชิดกันหรือใช้หวีร่วมกัน ส่วนเหาที่ขึ้นตามร่างกายส่วนที่มีขน เช่น ที่หน้าอกนั้น มักจะไม่ค่อยพบตัวที่ร่างกาย แต่จะต้องเสาะหาตามตะเข็บของเสื้อผ้าที่สวมใส่ ส่วนพวกโลนนั้นมักจะติดต่อกันจากการร่วมเพศ และนอกจากหัวหน่าวแล้ว อาจไปเป็นที่บริเวณที่มีขนที่อื่นอีกได้ เช่น รักแร้ หรือแม้แต่ขนตาและผมบนศีรษะ
เหาทำให้คันมาก และเมื่อเกาหนักๆ เข้าก็กลายเป็นเม็ดหนอง ตรวจดูให้ดีจะพบตัวที่ผิวหนังหรือพบไข่ของมันเป็นเม็ดเล็กๆ ติดอยู่ตามเส้นผมหรือขนโดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณเหนือหูแถวท้ายทอย
ส่วนตัวโลนนั้น มักจะใช้ปากเกาะติดแน่นกับผิวหนัง ทำให้ดูเป็นจุดเล็กๆ สีเหลืองๆ หรือเทา ส่วนไข่ของมันก็จะติดอยู่กับเส้นขนเหนือผิวหนังประมาณ ๑ ๑/๒ เซนติเมตร
