ระบบการหายใจ คือ ส่วนของอวัยวะของร่างกายที่มีหน้าที่เกี่ยวกับการหายใจและแลกเปลี่ยนก๊าซระบบการหายใจอาจแบ่งได้เป็น
ก. ทางเดินหายใจส่วนบน ซึ่งประกอบด้วยจมูกร่วมคอหอย (nasopharynx) คอหอย (pharynx) และกล่องเสียง (larynx)
ข. ทางเดินหายใจส่วนล่าง ซึ่งประกอบด้วยหลอดคอ (trachea) หลอดลม (bronchi) และปอดทั้งสองข้าง
อาการที่พบบ่อยๆ ในโรคระบบการหายใจ มีดังนี้ โรคหลอดลมอักเสบเฉียบพลัน คือ ภาวะที่มีการอักเสบของทางเดินหายใจส่วนล่างอย่างแรง และรวดเร็วเนื่องจากเชื้อไวรัส บัคเตรี หรือสิ่งระคายเคืองอื่นๆ มักเริ่มมีอาการแน่นอกและเจ็บร่วมกับไอแห้งๆในระยะแรกๆของโรค เมื่อการอักเสบลุกลามลงล่างมากขึ้น ผู้ป่วยอาจมีอาการหอบหืดและหายใจลำบากเสมหะในระยะแรกๆจะมีสีขาวข้นเหนียว แต่เมื่อมีการติดเชื้อบัคเตรีร่วม เสมหะจะมีลักษณะปนหนอง นอกจากนี้ ผู้ป่วยจะมีอาการทั่วไป เช่น มีไข้ อ่อนเพลีย หายใจเร็ว เบื่ออาหาร คลื่นไส้และอาเจียน
โรคนี้มักหายได้เองภายใน ๒-๓ วัน แต่ถ้าได้รับการรักษาถูกวิธีจะช่วยให้หายเร็วขึ้น ในผู้ป่วยที่มีโรคของปอดหรือหลอดลมอยู่ก่อนแล้ว การที่มีโรคหลอดลมอักเสบซ้ำเติมและไม่ได้รับการรักษา อาจทำให้ผู้ป่วยมีอาการมากขึ้น เช่น เกิดภาวะการหายใจวายและถึงตายได้ เป็นต้น
โรคแทรกที่อาจเกิดขึ้นได้ คือ โรคปอดบวมปอดแฟบจากการอุดกั้นของหลอดลม โดยเฉพาะในผู้ป่วยซึ่งเป็นเด็กหรือผู้ป่วยสูงอายุไม่แข็งแรงและผู้ป่วยที่มีโรคหลอดลมอักเสบเรื้อรังอยู่ก่อนแล้ว
ผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้ควรได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอ เช่น นอนอยู่กับบ้าน ในระยะแรกๆที่ผู้ป่วยมีอาการไอแห้งๆ อาจให้ยาระงับไอ ถ้าหากอาการไอนั้นทำให้ผู้ป่วยเจ็บแน่นหน้าอกมากหรือรบกวนการนอนหลับของผู้ป่วยในเวลากลางคืน ในระยะหลังๆ ถ้าผู้ป่วยมีเสมหะเหนียว อาจให้ยาขับเสมหะเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยไอเอาเสมหะออกมาง่ายขึ้น ถ้าเสมหะมีลักษณะเป็นหนอง ซึ่งแสดงว่ามีการติดเชื้อจากบัคเตรี ผู้ป่วยควรได้รับยาปฏิชีวนะ การรักษาอย่างอื่นๆ เป็นการรักษาตามอาการ เช่น ให้ยาลดไข้หากผู้ป่วยมีไข้สูง ให้ดื่มน้ำมากๆ เพื่อบรรเทาอาการขาดน้ำ ให้อาหารทางหลอดเลือดถ้าจำเป็น และให้ออกซิเจน ถ้ามีอาการเขียวคล้ำ เป็นต้น
