โรคผิวหนังในกลุ่มนี้ที่สามัญชนทั่วไปรู้จักดี คือ "ลมพิษ" ลมพิษมีลักษณะเป็นปื้นบวมนูนขึ้นมาจากผิวหนังหรือเยื่อมูกโดยรวดเร็ว สีซีดหรือแดง คันมาก เป็นอยู่สักพักหนึ่งโดยไม่เกิน ๑๒-๒๔ ชั่วโมงก็ค่อยๆ ยุบหายไปโดยไม่มีร่องรอยคงเหลืออยู่เหมือนในกรณีที่ผิวหนังอักเสบ อย่างไรก็ดีในรายที่เป็นอย่างรุนแรง อาจมีลักษณะเหมือนพรายย้ำหรือเป็นผื่นพองน้ำ แต่ไม่ค่อยพบบ่อยนัก
ผื่นของลมพิษอาจมีขนาดเป็นเพียงจุดเล็กๆ เท่าหัวเข็มหมุดหรือใหญ่เท่าฝ่ามือ หรือเป็นปื้นใหญ่กว่านั้น เพราะแต่ละผื่นขยายมารวมกันเป็นแผ่นใหญ่ๆ โรคนี้ชนิดเฉียบพลัน เป็นอยู่ไม่กี่วันก็จะหายไป แต่ถ้าเรื้อรังแล้วจะเป็นอยู่เป็นเดือนหรือหลายๆ ปีโดยหาสาเหตุที่แน่นอนไม่ได้
สาเหตุที่ทำให้เกิดลมพิษมีหลายประการด้วยกันในผู้ป่วยรายเดียวกันก็อาจมีสาเหตุร่วมกันได้หลายอย่างโดยเฉพาะในรายที่เป็นชนิดเรื้อรัง ที่พบได้บ่อยๆ ก็คือการแพ้ ซึ่งมักจะแพ้สิ่งที่กินเข้าไป เช่น ยา (ตัวอย่างที่พบเสมอคือแอสไพริน) อาหารทะเล ไข่ ถั่ว นม อาหารที่ใช้ส่าหมักและเห็ด สิ่งที่สูดดมเข้าไปเช่น พวกเกสรดอกไม้ เชื้อรา ฝุ่นละออง และเคมีระเหย การติดต่อเชื้อไม่ว่าจะเป็นบัคเตรี ราไวรัส หรือพยาธิ จากการสัมผัส เช่น พวกพืชบางชนิด เครื่องสำอาง พลาสติก และเคมีบางชนิดจากการฉีด เช่น วัคซีน ยา เลือด เซรุ่ม และแมลงกัดต่อย เป็นต้น
นอกจากพวกนี้แล้ว ลมพิษยังอาจเกิดจากความร้อน ความเย็น แสงและจิตเภท ที่สำคัญอีกประการหนึ่ง คือ ลมพิษอาจเป็นอาการแสดงทางผิวหนังอย่างหนึ่งของมะเร็งในอวัยวะใดอวัยวะหนึ่งภายในร่างกายก็ได้ โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ
