การประดิษฐ์ผักและผลไม้เป็นงานที่ใช้ฝีมือ เวลาและความมีใจรัก ในสมัยก่อนข้าราชบริพารฝ่ายในเป็นผู้ประดิษฐ์เพื่อใช้ในงานพระราชพิธีต่างๆ เท่านั้น แต่ในปัจจุบันมีการฟื้นฟูเอกลักษณ์ของไทยขึ้น การประดิษฐ์ผักและผลไม้จึงได้รับการสนับสนุนเป็นพิเศษจากบุคคลทั่วไป เนื่องจากวัสดุอุปกรณ์ที่นำมาใช้หาได้ง่าย และเศษวัสดุที่เหลือจากการประดิษฐ์ก็ยังนำไปประกอบอาหารอื่นๆ ได้ รวมทั้งผลงานที่ได้ออกมาก็สวยงามคุ้มค่า จึงนิยมทำกันแพร่หลายขึ้น นอกจากนี้ยังได้รับผลตอบแทนทางด้านจิตใจ คือ ผู้ประดิษฐ์มีอารมณ์เยือกเย็น สุขุม มีสมาธิที่จะทำงานให้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี และยังเป็นทางนำไปสู่ความภูมิใจในการประกอบงานศิลปะอื่นๆ อีกด้วย งานประดิษฐ์ประณีต และที่สำคัญที่สุด คือ นำไปประกอบเป็นอาชีพได้โดยอาจจะทำเป็นอุตสาหกรรมเล็กๆ ในครอบครัวหรืออุตสาหกรรมพื้นบ้านเพื่อใช้ในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ ตรุษสารท และเทศกาลต่างๆ เช่น แกะสลักผักและผลไม้แล้วนำไปดอง เชื่อม แช่อิ่ม ฯลฯ บรรจุใส่ภาชนะให้สวยงามแล้วนำไปจำหน่าย หรือทำเป็นอุตสาหกรรมใหญ่ๆ เช่น อาหารประจำวันในโรงแรม ภัตตาคาร ร้านอาหาร หรืออาหารในโอกาสพิเศษ เช่น การเลี้ยงรับรองแขกต่างประเทศ งานแสดงเอกลักษณ์ไทย นอกจากนี้ยังแพร่หลายไปสู่ต่างประเทศในรูปของสินค้าได้เป็นอย่างดี
ดังนั้น จะเห็นได้ว่า ศิลปะการประดิษฐ์ผักและผลไม้ มีคุณค่าและความสำคัญอย่างยิ่ง จนได้บรรจุลงในหลักสูตรการเรียนการสอน ทั้งทางภาควิชาการและภาคปฏิบัติหลายระดับ ทั้งทางภาคเอกชนและรัฐบาล จึงนับเป็นความภาคภูมิใจของคนไทย และเราควรที่จะดำรงรักษาสืบทอดศิลปะนี้ไว้ตลอดไป
(ดูเพิ่มเติมเรื่อง อาหารไทย เล่มเดียวกัน)
