สิ่งมีชีวิตเช่นพืชก็ได้รับผลจากมลพิษทางอากาศได้ ๒ ลักษณะเช่นกันคือ เฉียบพลัน และเรื้อรัง ในลักษณะหลังอาจจำแนกอาการของโรคพืชออกจากสาเหตุอื่นๆ ได้ยาก สารมลพิษเข้าสู่พืชทางรูใบซึ่งเป็นอวัยวะที่ใช้หายใจ อาการจะปรากฏอย่างเห็นได้ชัดที่ใบและขึ้นอยู่กับความเข้มข้นและระยะเวลา ถ้าในอากาศมีสารมลพิษเช่น ก๊าซโอโซน ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ และไนโตรเจนออกไซด์มาก ผลฉับพลันที่อาจเกิดขึ้นคือใบยุบและเกิดลายเหี่ยวแห้งโดยเฉพาะส่วนขอบหรือยอด แต่ในชั้นแรกอาจจะบวมน้ำหรือช้ำเสียก่อน เม็ดสีของพืชใบเขียวคือคลอโรฟีลล์เป็นอีกส่วนซึ่งได้รับผล สีใบจึงซีดจางลง คล้ายคลึงกับอาการที่พืชขาดอาหารและมีลักษณะแบบเดียวกับคนเป็นโรคโลหิตจาง เมื่อใบซีดลงอาจเกิดสีอื่นๆ ขึ้น ในระยะยาวพืชไม่เติบโต และการแตกตาชะงักงัน อาการนี้อาจปรากฏให้เห็นในรูปใบหรือก้านยาวขึ้น หรือใบงอและร่วง เป็นต้น
ฝุ่นละอองในอากาศจะตกลงจับเกรอะกรังบนส่วนต่างๆ ของพืช โดยเฉพาะใบ ดังนั้นพืชจึงหายใจได้อย่างจำกัดเป็นผลให้การสังเคราะห์แสงลดลง แต่กลับสะสมความร้อนไว้ภายในมากขึ้นจึงมีส่วนเร่งรัดหรือขัดขวางการเจริญเติบโตของพืชก็ได้แล้วแต่กรณี หากฝุ่นนั้นมีสารพิษปะปนอยู่เช่น โลหะหนัก หรือปูนซีเมนต์ พืชจะได้รับพิษเพิ่มจากสารต่างๆ นั้นอีกด้วย
