เมื่อกล่าวถึงต้นสาคู มีคนจำนวนมากที่ไม่รู้จักหรือไม่เคยเห็น แต่ก็มีมากที่เคยได้ยินและรู้จักและมีความรู้แตกต่างกันออกไป บางคนนึกถึงต้นสาคูที่เป็นต้นไม้ยืนต้น เป็นต้นไม้ประเภทปาล์มคล้ายต้นมะพร้าว ใช้ส่วนของลำต้นนำมาทำเป็นเม็ดสาคู หรือแป้งสาคู เมื่อสมัยนานมาแล้ว เนื่องจากต้นไม้ชนิดนี้มีจำนวนน้อย ไม่มีการปลูกเพิ่มขึ้นปริมาณการผลิตเม็ดสาคูจาก "ต้นสาคู" (sago palm)จึงลดน้อยลงและหมดไป และหันมาผลิตสาคูจาก แป้งมันสำปะหลังแทน จนกระทั่งในปัจจุบันนี้เม็ดสาคูผลิตจากแป้งมันสำปะหลังทั้งสิ้น ต้นสาคูที่กล่าวนี้เป็นไม้ยืนต้น จึงไม่จัดเป็นพืชหัว และจะไม่นำมากล่าวในที่นี้
สาคูที่จะกล่าวในที่นี้ หมายถึงต้นสาคูที่เป็นพืชหัวชนิดหนึ่ง เนื่องจากเราใช้หัวเป็นประโยชน์ไม่ใช่ต้นสาคูที่เป็นต้นไม้ประเภทปาล์ม ที่เรียกว่าต้นสาคู ประโยชน์ที่สำคัญคือ เป็นอาหาร แป้งที่ได้จากหัวสาคูนี้ เป็นแป้งในรูปของคาร์โบไฮเดรตที่บริสุทธิ์ที่สุดชนิดหนึ่ง เป็นแป้งที่มีความเหนียวมาก ย่อยง่าย เป็นที่นิยมในตลาดโลก มีราคาแพงกว่าแป้งชนิดอื่น มีหลายประเทศที่สามารถผลิตแป้งสาคูได้มากจนสามารถส่งเป็นสินค้าออกทำเงินให้แก่ประเทศปีละมากๆ ประเทศไทยใช้สาคูเพื่อการบริโภคภายในประเทศ และมีปริมาณไม่มากนักถ้ามีการผลิตแป้งจากสาคูเพื่อการค้าได้ จะทำให้สาคูเป็นพืชที่มีความสำคัญมากขึ้น
ประเทศไทยไม่มีสถิติเกี่ยวกับการปลูก การผลิต การค้า แต่เซนต์วินเซนต์ (St. Vincent) ส่งออกในปี พ.ศ. ๒๕๐๓-๒๕๑๐ ปีละ ๒,๐๘๗ ตัน บราซิลส่งออกในปี พ.ศ. ๒๕๐๙ ปีละ ๑๓๙ ตันราคาแป้งสาคูในตลาดโลกประมาณตันละ ๕,๐๐๐ บาท สาคูเป็นพืชที่มีอายุอยู่ได้หลายฤดูฝน ลักษณะใบคล้ายใบคล้า ต้นคล้ายต้นขิง ต้นสูง ๖๐-๑๘๐ ซม.ขึ้นอยู่เป็นกอ หัวเล็กยาว แผ่กว้างลึก อีกชนิดหนึ่งต้นและใบคล้ายพุทธรักษา หัวสั้น ใหญ่ มีหัวน้อยอยู่ไม่ลึก
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
สาคูมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า แมรันตา อะรันดินาซี แอล (Marantaarundinacea L.) อยู่ในตระกูลแมรันเตซี (Marantaceae) เป็นพืชเนื้ออ่อนมีอายุอยู่ได้หลายฤดู มีหัวซึ่งเกิดจากลำต้นใต้ดินโดยหัวขยายตัวอยู่ใต้ระดับดิน หัวใหญ่กลม ยาว ขนาดของหัว ๒.๕ ซม. ยาว ๒๐-๔๕ ซม. ใบเป็นชนิด แลนซิโอเลต (lanceolate) เหมือนใบคล้าดอกสีขาว เป็นช่อแฝด เมล็ดสีแดงแต่ไม่ค่อยติดเมล็ด
