มันสำปะหลังเป็นพืชสำคัญอย่างหนึ่งของประเทศไทย เพราะผลิตภัณฑ์มันสำปะหลังเป็นสินค้าออกสำคัญของประเทศ กสิกรจึงนิยมปลูกมันสำปะหลังกันทั่วประเทศ และปลูกกันมากในภาคตะวันออกและตะวันออกเฉียงเหนือ หัวมันสำปะหลังที่ปลูกได้นอกจากจะใช้เป็นวัตถุดิบส่งให้โรงงานทำแป้งมัน สาคู และโรงงานทำอาหารสัตว์ โดยทำเป็นเส้นหรืออัดเม็ดแล้ว ยังใช้สำหรับบริโภคเป็นอาหารอีกด้วย แต่เนื่องจากหัวมันสำปะหลังมีสารพิษ คือ กรดไฮโดรไซยานิก ปนอยู่กับแป้ง การรับประทานหัวมันดิบโดยตรงจึงไม่ปลอดภัย ก่อนรับประทานต้องนำมาปอกเปลือก ล้างน้ำ แล้วทำให้สุก โดยการปิ้ง ย่าง เผา หรือต้มเพื่อกำจัดสารพิษดังกล่าวเสียก่อน
มันสำปะหลังเป็นไม่พุ่มขนาดเล็ก มีอายุได้หลายปี ชอบขึ้นในที่ดอนน้ำท่วมไม่ถึง เมื่ออายุได้ประมาณ ๒ เดือน รากจะเริ่มสะสมแป้งและพองออกเป็นหัว โดยทั่วไปกสิกรจะเก็บหัวมันสำปะหลังเมื่ออายุประมาณ ๑ ปี และจะได้ผลผลิตประมาณ ๔-๕ ตันต่อไร่การปลูกมันสำปะหลังทำได้ง่าย โดยปักต้นมันซึ่งสับเป็นท่อนยาวประมาณ ๒๕ เซนติเมตร ลงบนดิน ซึ่งไถและพรวนไว้แล้วให้เอียงประมาณ ๔๕ องศา และให้ตาขึ้นข้างบนหรือขุดหลุมในแนวราบแล้วกลบ เวลาปลูกควรเว้นระยะระหว่างต้น ๑ เมตร และระยะระหว่างแถว ๑ เมตร ขณะที่ต้นมันสำปะหลังยังเล็กอยู่ต้องหมั่นกำจัดวัชพืช หลังจากกำจัดวัชพืชครั้งแรกและต้นมันสำปะหลังมีอายุ ๑ เดือน จึงเริ่มให้ปุ๋ย
เนื่องจากมันสำปะหลังเป็นพืชซึ่งปลูกได้ง่าย ปลูกได้ตลอดปี ทนความแห้งแล้งได้ดี มีโรคและแมลงทำความเสียหายให้น้อย และเจริญเติบโตได้ดีในประเทศไทย กสิกรไทยจึงนิยมปลูกมันสำปะหลังเป็นการค้ากันมาก
