ไม้ล้มลุก - อ่านสารานุกรมไทย

          โดยทั่วๆ ไปไม้ประดับที่มีดอกสวยงาม เด่นสะดุดตา เป็นที่นิยมปลูกทั้งตามบ้านเรือน และสวนสาธารณะ มักเป็นไม้ล้มลุก เช่น บานชื่น หงอนไก่ ดาวกระจาย บานไม่รู้โรย ฯลฯ ซึ่งเป็นพันธุ์ไม้จากต่างประเทศแต่ไม่มีกลิ่น ส่วนไม้ท้องถิ่นมีค่อนข้างน้อยโดยเฉพาะพวกที่ดอกหอมชนิดที่นิยมปลูกกันแพร่หลาย เช่น มหาหงส์และพลับพลึง เป็นต้น          พันธุ์ไม้ที่เรียกกันทั่วๆ ไปว่า พลับพลึง นั้นมีหลายชนิด แต่มักจะมีคำต่อท้าย เช่น พลับพลึงแดง (Crinum amabile Donn.) พลับพลึงตีนเป็ด(C. littoralis Salisb.) ซึ่ง ๒ ชนิดหลังนี้เป็นพันธุ์ไม้จากต่างประเทศ พลับพลึงที่เป็นของท้องถิ่นเอเชียชนิดนี้ ขึ้นเป็นกอ สูง ๑-๑.๕ ม. มักจะเห็นแต่ใบที่กระจายเป็นพุ่ม ลำต้นอยู่ใต้ดินส่วนที่เห็นเป็นลำเหนือดินส่วนใหญ่เป็นกาบใบที่หุ้มซ้อนกัน ใบเป็นแถบยาวประมาณ ๑ ม. กว้าง๑๐-๑๕ ซม. กลางใบด้านหลังเป็นสัน ใบหนาแต่ไม่แข็ง ปลายแหลม ช่อดอกเกิดตรงซอกใบมีก้านช่อใหญ่และอวบ ดอกเป็นกระจุกที่ปลายช่อมีจำนวนมาก ดอกรอบนอกบานก่อนดอกตรงกลางช่อขนาดดอกประมาณ ๑๕ ซม. ส่วนโคนกลีบเชื่อมเป็นหลอดยาวประมาณ ๑๒ ซม. ปลายแยกเป็นแถบแคบๆ ๖ แฉก สีขาวล้วน เกสรเพศผู้เรียงสลับกับกลีบ เป็นเส้นสีม่วงแดง ดอกหอม ออกดอกทยอยแต่ละต้นในกอไปเรื่อยๆ พลับพลึงเป็นพันธุ์ไม้ที่นิยมปลูกกันมากอีกชนิดหนึ่ง ขยายพันธุ์โดยการแยกหน่อ ปลูกเลี้ยงได้ง่าย และยังนำใบ กาบใบ มาใช้ประโยชน์ได้อีกด้วย