ผู้มีอาชีพประมงอาศัยการจับสัตว์น้ำ และการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ จึงอาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลปากแม่น้ำ และตามลำน้ำทั่วไป โดยจะตั้งหมู่บ้านตามสภาพภูมิประเทศที่เอื้ออำนวยต่อความสะดวกในการดำรงชีวิต เช่น แถบปากแม่น้ำ ริมขอบทะเลอ่าวไทย ตามเกาะชายฝั่งในมหาสมุทรอินเดีย แถบอ่าวภูเก็ต และทะเลอันดามัน นอกจากนั้นสภาพลมฟ้าอากาศก็มีผลต่อการเกิด โยกย้าย
และเปลี่ยนแปลงของหมู่บ้านดังกล่าวด้วย
จากสภาพภูมิศาสตร์ และสภาพลมฟ้าอากาศนี้ ทำให้เกิดหมู่บ้านชาวประมงขึ้นได้ ๒ ลักษณะ
เป็นหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ ๆ กับทางออกสู่ทะเล บริเวณปากแม่น้ำหรือปากคลอง และขยายตัวเป็นแถวลึกเข้าไปเป็นทำเลที่เหมาะในการตั้งบ้านเรือนเพราะหลบลมมรสุมได้ดี เรือนพักอาศัยสามารถต่อเติมชายคายื่นยาวได้มาก แต่ต้องทำท่าน้ำขนส่งสินค้าหลายระดับ เพื่อความเหมาะสมในเวลาน้ำขึ้นและน้ำลง
