ดินเป็นทรัพยากรธรรมชาติ เกิดขึ้นจากการผุพังของหินและแร่ รวมทั้งอินทรียวัตถุผสมคลุกเคล้าเป็นเนื้อเดียวกัน เป็นส่วนบางๆ ที่ปกคลุมผิวโลกที่เป็นแผ่นดิน เมื่อมีองค์ประกอบของอากาศและน้ำ เป็นปริมาณที่เหมาะสม จะช่วยค้ำจุน และเอื้ออำนวยการยังชีพ และการเจริญเติบโตของพืช
กล่าวได้ว่าดินเป็นแหล่งที่มาที่สำคัญของธาตุอาหารและน้ำตามธรรมชาติที่ค้ำจุนพืชและสัตว์ให้เจริญเติบโตและมีชีวิตอยู่ได้ในป่า ก่อนถูกทำลายเพื่อนำที่ดินมาใช้ทำการเพาะปลูก ธาตุอาหารพืชในดินจะสะสมหมุนเวียนอยู่บนผิวดินอย่างอุดมสมบูรณ์ ดินหลังจากเปิดป่าใหม่ๆ จึงปลูกพืชได้งอกงาม และมีผลิตผลสูงโดยไม่ต้องใส่ปุ๋ย พืชจะดึงดูดธาตุอาหารในดิน ซึ่งมีอย่างเพียงพอขึ้นมาสร้างต้นและผลิตผล การเก็บเกี่ยวผลิตผลของพืชออกจากไร่นาแต่ละครั้งจึงทำให้เกิดการสูญเสียธาตุอาหารพืชหรือปุ๋ยธรรมชาติในดินออกไปด้วย ดังนั้นการปลูกพืชและเก็บเกี่ยวผลิตผลออกจากไร่นาอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานจึงทำให้ดินดีกลายเป็นดินเลว ปลูกพืชไม่งอกงามการเจริญเติบโตและผลิตผลของพืชลดลง การเปลี่ยนแปลงของดินจากสภาพดินดีไปเป็นดินเลวจะเกิดขึ้นได้เร็วหรือช้าแตกต่างกันตามสภาพการใช้งานเพื่อการเกษตรและวิธีการอนุรักษ์ปรับปรุงบำรุงดินของเกษตรกร ถ้าเกษตรกรมีความรู้และเข้าใจในความสำคัญของดิน ดินก็จะเสื่อมสภาพช้าในทางตรงข้ามถ้าเกษตรกรไม่เข้าใจและไม่รู้จักความสำคัญของดิน การเสื่อมโทรมของดินจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ในประเทศไทยการเสื่อมโทรมของดินเกิดขึ้นชั่วระยะเวลาเพียง ๘-๑๐ ปีเท่านั้น
ดินเป็นต้นกำเนิดของความเจริญทางเศรษฐกิจ และความอยู่ดีกินดีของมนุษย์ ดินดีจะส่งผลให้เกิดผลิตผลทางการเกษตรที่ได้ผลดีประชาชนของชาติจะมั่งมีและมีอารยธรรมสูง ถ้าดินเลวผลิตผลการเกษตรมักล้มเหลว ประชาชนอดอยาก ขาดแคลนอาหาร ประเทศชาติไม่อาจพัฒนาก้าวหน้าไปได้ จะเป็นประเทศที่ยากจนและล้าหลังตลอดไป ความอุดมสมบูรณ์ของดินจึงเสมือนเป็นทรัพยากรที่สำคัญที่สุดของชาติ ที่ทุกคนจะต้องสงวนไว้ ทรัพยากรนี้จะหมดไปอย่างรวดเร็วเมื่อมีการใช้ดินเพื่อการเพาะปลูกอย่างไม่ระมัดระวัง และขาดความรู้ ดังนั้น ผู้ที่ทำการเพาะปลูกจึงต้องมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องการใช้และการอนุรักษ์ดินเป็นอย่างดี เพื่อที่เราจะได้สามารถใช้ประโยชน์จากทรัพยากรแหล่งนี้เพื่อการเพาะปลูก และให้เป็นมรดกตกทอดแก่ลูกหลานเหลนของเราได้ตลอดไป
