เช่นเดียวกับศาสตร์ทั่วไป สถิติได้รับการพัฒนาทีละเล็กละน้อยเรื่อยมาตามแต่ว่าเมื่อไรหรือที่ใดที่มีความจำเป็นต้องใช้ประโยชน์จากสถิติ ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ปรากฏว่าการหาค่าเฉลี่ยซึ่งเป็นค่าสถิติอย่างหนึ่งเป็นที่รู้จักกันดีแล้วในยุคของปีทาโกรัส นักคณิตศาสตร์ชาวกรีกซึ่งมีอายุอยู่ในสมัยศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล อย่างไรก็ตามก่อนหน้านั้นเป็นพันปี มีหลักฐานที่เชื่อได้ว่าจักรวรรดิต่างๆ ที่รุ่งเรืองในสมัยนั้น เช่น อียิปต์ และจีน เป็นต้น ได้มีการบันทึกข้อมูลและรู้จักนำข้อมูลมาใช้ประโยชน์กันแล้ว แต่ข้อมูลที่ใช้กันสมัยนั้นคงไม่ยุ่งยากและสลับซับซ้อนมากนัก การเก็บรวบรวมข้อมูลคงจัดทำขึ้นตามความจำเป็น และความต้องการที่จะใช้ในการบริหารประเทศเป็นส่วนใหญ่ ตัวอย่างข้อมูลเหล่านี้ได้แก่ จำนวนประชากรเนื้อที่ ที่ใช้ในการประกอบการเกษตร จำนวนปศุสัตว์ ซึ่งถูกนำไปใช้ในการจัดเตรียมกำลังป้องกันประเทศและการจัดเก็บภาษีอากร
วิชาสถิติได้รับการพัฒนาให้อยู่ในรูปแบบของสถิติสมัยใหม่ ในคริสต์ศตวรรษที่ 16 เมื่อรัฐบาลของประเทศต่างๆ ใน ยุโรปตะวันตก ให้ความสนใจในการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับพลเมือง ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ปรากฏว่าได้มีการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการสำรวจคล้ายๆ กับวิธีที่ได้ดำเนินการอยู่ในปัจจุบัน อนึ่งในช่วงเวลาเดียวกันนี้ บรรดาบริษัทประกันชีวิตก็ได้มีการเก็บรวบรวมสถิติชีพ(Vital statistics) เพื่อใช้ในการกำหนดอัตราดอกเบี้ยประกันชีวิต เมื่อสังคมและธุรกิจด้านต่างๆ มีความเจริญก้าวหน้ามากขึ้น ความต้องการใช้ประโยชน์จากสถิติก็เกิดมีมากขึ้นเป็นเงาตามตัว ความต้องการในด้านนี้เป็นปัจจัยสำคัญที่ผลักดันให้วิชาสถิติได้รับการพัฒนาจนกลายเป็นศาสตร์ที่มีความสำคัญยิ่งแขนงหนึ่งในปัจจุบัน และถูกนำไปประยุกต์เข้ากับวิชาการสาขาอื่นๆ แทบทุกสาขาวิชา
