มี ๒ อย่าง คือ วัดคุณภาพ และ วัดปริมาณ มีหน่วยต่างๆ หลายหน่วย ได้แก่
๑. เรินต์เกน ในปี พ.ศ. ๒๔๗๑ ที่ประชุมรังสีแพทย์นานาชาติได้ตกลงกันที่กรุงสตอกโฮล์ม ประเทศสวีเดนให้วัดปริมาณรังสีเอกซ์ด้วยหน่วยเรินต์เกน ซึ่งต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๘๐ ในการประชุมแบบเดียวกันที่นครชิคาโก สหรัฐอเมริกา ได้ตกลงให้ใช้หน่วยเรินต์เกนวัดปริมาณรังสีแกมมาด้วย เพราะรังสีแกมมาและรังสีเอกซ์เหมือนกันทุกอย่าง นอกจากกำเนิดไม่เหมือนกัน คือ รังสีเอกซ์นั้นมนุษย์ทำขึ้น แต่รังสีแกมมาเกิดโดยธรรมชาติ รังสี ๑ เรินต์เกน ฉายผ่านอากาศแห้งจำนวน
๐.๐๐๑๒๙๓ กรัม ที่ o องศาเซสเซียส ความกดดัน ๗๖๐ มิลลิเมตรปรอท จะทำให้โมเลกุลของอากาศปล่อยไอออนซึ่งมีประจุไฟฟ้าสถิต ๑ หน่วยประจุไฟฟ้าสถิตหรือ ๑ อีเอสยู (electrostatic unit;e.s.u.) ถ้าคิดเป็นพลังงาน ๑ เรินต์เกน จะเท่ากับ ๘๓ เอิร์กต่อกรัมอากาศ หรือ ๙๓ เอิร์กต่อกรัมของเนื้อ
๒. เรป (roentgen equivalent physical; R.E.P.) คือ จำนวนรังสีใดๆ ที่ให้พลังงาน ๙๓ เอิร์กต่อ ๑ ลูกบาศก์เซนติเมตรของเนื้อ
๓. เรม (roentgen equivalent man; R.E.M.) คือจำนวนรังสีใดๆ ที่ให้ผลทางชีววิทยาต่อเนื้อคนเท่ากับผลที่เกิดจากรังสีเอกซ์ ๑ เรินต์เกน
๔. แรด (radiation absorbed dose; R.A.D.) ในปี พ.ศ. ๒๔๙๖ ในการประชุมรังสีวิทยานานาชาติครั้งที่ ๗ ที่นครโคเปนเฮเกน มีมติให้ใช้แรดเป็นหน่วยวัดรังสีหน่วยแรดนี้ต่างจากหน่วยเรินต์เกนที่วัดจำนวนรังสีที่ถูกดูดไว้ ไม่ว่าวัตถุนั้นจะเป็นวัตถุชนิดใด และ ๑ แรดมีค่าเท่ากับ ๑๐๐ เอิร์กต่อกรัมของวัตถุ
