ฮิปปี้ - บุปผาชน - ถามตอบที่ Sanook! Guru

        “ ซองคำถาม ” แม้จะเกิดทันยุคฮิปปี้ แต่ก็ยังเด็กอยู่มากจนจำอะไรเกี่ยวกับฮิปปี้ไม่ได้เลย   เรื่องราวของฮิปปี้ดังต่อไปนี้จึงได้มาจากหนังสือ “ สหรัฐอเมริกาในโลกปัจจุบัน ค ศ ๑๙๔๕-๑๙๘๐ ”   โดย ศาสตราจารย์สมร   นิติทัณฑ์ประภาศ         ในราว ค ศ ๑๙๖๗ คนหนุ่มสาวอเมริกันที่เบื่อระอาสังคมชนชั้นกลางและระดับสูงกว่านั้น   เพราะไม่อาจปฏิรูปสังคมได้ดังใจนึก   และไม่อาจจะเข้าใจถึงค่านิยมของพ่อแม่ที่เน้นความสำคัญของเงินตรา   สถานภาพทางสังคมและความสำคัญของการทำงานหนักในชีวิต เพราะตนเติบโตมาโดยไม่ต้องผ่านการต่อสู้ชีวิตมาอย่างหนักเช่นพ่อแม่ คนเหล่านั้นต่างพากันปลีกตัวออกนอกสังคม   หันไปเจริญรอยตามพวกบีตนิกแห่งทศวรรษที่ ๕๐ แต่ดำรงชีวิตอยู่อย่างน่าสมเพชกว่า หนุ่มสาวเหล่านี้ได้ชื่อว่าพวก   “ ฮิปปี้ ”         ฮิปปี้โดยทั่วไปด้อยการศึกษา แต่งกายสกปรกซอมซ่อรุงรังไว้หนวดเครา ผมยาว ห้อยลูกประคำ สวมรองเท้าแตะ ไม่สนใจจะผูกเนกไทหรือสวมถุงเท้า นิยมสูบกัญชาและยาเสพย์ติดอื่น ๆ ชิงชังการสะสมความมั่งคั่ง   บางคนทำงานหนักที่ไม่ต้องใช้สมองเท่าใดนัก   และรายได้ต่ำมาก บางคนก็ขอเงินจากทางบ้าน   และมีไม่น้อยทำตนเป็นขอทาน         พวกฮิปปี้ส่วนใหญ่พากันไปมั่วสุมกันที่ตำบลไฮต์แอชเบอรี   Haight-Ashbury ในนครซานฟรานซิสโก และที่อีสต์วิลเลจ East Village ในนครนิวยอร์ก   พวกฮิปปี้เรียกตนเองว่า quot บุปผาดรุณ ”   flower children หรือ “ บุปผาชน ” flower people พอใจที่จะยื่นดอกไม้ให้แก่เจ้าหน้าที่ตำรวจ และอัยการที่นำตนขึ้นฟ้องร้องต่อศาลมากกว่าจะใช้วิธีประท้วงอย่างรุนแรงไม่สนใจต่อขนบธรรมเนียมประเพณีใด ๆ ปล่อยตนตามสบายอยู่อย่างสงบ   บางคนก็หันไปสนใจศาสนาที่แตกต่างไปจากที่ตนเองและครอบครัวเคยนับถือ เช่น ศาสนาและนิกายในตะวันออก   อาทิ   ศาสนาฮินดู ลัทธิขงจื๊อ   นิกายเซน   ลัทธิเต๋าทั้งนี้เพื่อไว้ปลอบประโลมใจและเป็นประสบการณ์ในชีวิตไปด้วยบ้างก็หมกมุ่นอยู่กับไสยศาสตร์และโหราศาสตร์   บ้างก็จับกลุ่มกันอยู่แบบคอมมูน โดยกินอยู่ใช้สอยร่วมกัน   แบ่งความรับผิดชอบ   ทรัพย์สมบัติและความรักให้ทั่วถึงกัน   ภายในคอมมูนมีการช่วยกันทำสวนครัว   ออกไปทำงานหาเงินนอกบ้านมาใช้ร่วมกัน แต่เมื่อเศรษฐกิจฝืดเคืองจนคอมมูนต้องสลายตัวไป   คนพวกนี้ก็กระจัดกระจายไปทั่ว   บ้างก็กลับไปหาครอบครัว   บ้างก็หางานทำ   บ้างก็กลับไปศึกษาต่อในมหาวิทยาลัย บ้างก็ตุหรัดตุเหร่ไปในต่างแดน         พวกฮิปปี้ไม่สนใจการเมือง   ซึ่งตนถือว่าเป็นเรื่องไม่จริงใจต่อกันและกัน   ไม่ชอบมีเงินตราไว้เกินกว่าเพื่อยังชีพเท่าที่จำเป็นไม่ก้าวร้าวในรูปใด ๆ ก็ตาม ไม่ว่าด้วยกำลังหรือวาจา เรียกร้องแต่ความรัก ความซื่อสัตย์   เปิดเผย   และความเป็นอิสระ   ซึ่งตนเห็นว่าหาไม่ได้จากสังคม   คนพวกนี้ต้องการจะมีชีวิตอยู่ตามธรรมชาติ   เหมือนอาดัมกับอีฟ มนุษย์คู่แรกของโลก         ยาเสพย์ติด   ความรักเสรี   ดนตรีร็อก   เป็นสิ่งขาดไม่ได้ของพวกฮิปปี้ ใน ค ศ ๑๙๖๙ สถาบันสุขภาพจิตสหรัฐฯ รายงานว่า   มีคนอเมริกันกว่าแสนคนที่ติดยาเสพย์ติตอย่างร้ายแรงและ ๘ ถึง ๑๒ ล้านคน   ได้เคยลองสูบกัญชามาแล้วอย่างน้อยหนึ่งครั้ง   ภาพของฮิปปี้หนุ่มสาววัยฉกรรจ์ที่ติดยาเสพย์ติดอย่างร้ายแรงจนซูบผอมและมีอาการเศร้าซึมเพราะพิษยา ก่อให้เกิดความเศร้าสลดใจแก่ประชาชนที่ได้พบเห็น   หนุ่มสาวเหล่านั้นไม่น้อยจบชีวิตลงด้วยความตาย หรือไม่ก็คุกตะราง         เมื่อใกล้จะสิ้นทศวรรษที่ ๖๐ สภาวะของพวกบุปผาชนยิ่งเลวร้ายลงกลายเป็น “ คนข้างถนน ” street people   ที่สกปรกโสมม   ภาคภูมิใจกับการลักเล็กขโมยน้อยเพื่อยังชีพร่อนเร่พเนจรทั่วไป บ้างก็จับกลุ่มมั่วโลกีย์กันเป็นกลุ่ม ๆ และก่อความรุนแรงที่ท้าทายกฎหมาย อาทิ พวกแก๊งมอเตอร์ไซค์ที่ขับฉวัดเฉวียนเสี่ยงความตาย และส่งเสียงอึกทึกครึกโครม เช่น   แก๊งเฮลส์   แองเจล Hell|s   Angel   ในมลรัฐแคลิฟอร์เนีย   และพวกลักลอบค้ายาเสพย์ติด ใน ค ศ ๑๙๖๙   ชารอน เทต   Sharon Tate   ดาราภาพยนตร์ผู้มีชื่อเสียงซึ่งกำลังตั้งครรภ์แก่และคนอื่น   ๆ   อีกหลายคนถูกสังหารอย่างทารุณ   โดยหญิง   ๓   คน   ซึ่งเป็นสมาชิกในครอบครัวฮิปปี้ของชาร์ลส์   แมนสัน   Charles   Manson   ผู้บงการโดยมิได้มีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อน   คดีฆาตกรรมที่โหดร้ายนี้อื้อฉาวไปทั่วโลก   ทำให้พวกฮิปปี้ได้รับคำประณามว่า “ ต่ำทราม ยังไม่โต นึกถึงแต่ตัวเองและไร้ความรับผิดชอบอย่างเห็นแก่ตัว ” เมื่อย่างเข้ากลางทศวรรษที่ ๗๐ สถานการณ์ภายในประเทศค่อยคลายความตึงเครียดลงเนื่องจากสงครามเวียดนามยุติลงแล้ว   การต่อสู้เรื่องสิทธิมนุษยชนก็อ่อนกำลังลง   ชุมชนของพวกฮิปปี้ก็พลอยอันตรธานไปด้วย   ต่างแยกย้ายกระจัดกระจายกันไป “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”