ว่าวแต่แรกไม่ใช่กีฬา?
จริงหรือที่ว่าวกำเนิดขึ้นเพื่อใช้เป็นเครื่องมือสื่อสารแทนที่จะเป็นของเล่นชิ้นหนึ่ง ผู้สงสัย กรุงเทพฯ
จริงหรือที่ว่าวกำเนิดขึ้นเพื่อใช้เป็นเครื่องมือสื่อสารแทนที่จะเป็นของเล่นชิ้นหนึ่ง ผู้สงสัย กรุงเทพฯ
เมื่อประมาณ ๑ ๒๐๐ ปีก่อนคริสตกาลในประเทศจีน ว่าวกำเนิดขึ้นในฐานะเป็นเครื่องมือส่งสัญญาณทางทหาร สี ลวดลาย และลักษณะการเคลื่อนไหวในอากาศของว่าวจะเป็นตัวสื่อสารในรูปรหัสระหว่างค่ายทหาร คนจีนโบราณเก่งในการสร้างว่าวขนาดมหึมาแต่น้ำหนักเบามาก และพยายามคิดค้นวิธีการใช้ว่าวเป็นยานพาหนะทางอากาศ แต่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จนัก โดยผู้บิน บินได้คราวละ ๑ คน ต้องกางแขนออกเหมือนปีกนกอินทรีทางด้านบนของตัวว่าวซึ่งทำจากไม้ไผ่และกระดาษ สอดมือเข้าไปในที่จับ ยึดให้มั่น จากนั้นก็ภาวนาให้ลมพัดแรงสม่ำเสมอ การเสียชีวิตและบาดเจ็บจากการบินด้วยว่าวมิได้มีการบันทึกไว้แต่อย่างใด ลวดลายบนผ้าไหมและไม้แกะสลักของจีนโบราณ แสดงให้เห็นภาพเด็ก ๆ กำลังเล่นว่าว ซึ่งมีรูปร่างต่าง ๆ กันไป แต่ว่าวทุกตัวล้วนมีหางใหญ่ยาว บ่งชี้ว่าชาวจีนรู้จักและใช้หลักกลศาสตร์เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของอากาศ Aerodynamic ในการสร้างว่าวมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาล จากจีน ว่าวเดินทางไปสู่อินเดียและต่อไปยังยุโรป ในทุกดินแดนใหม่ที่ว่าวไปถึง ประโยชน์แรกสุดของมันคือใช้ในการติดต่อสื่อสารทางทหาร โดยช่วยเสริมเครื่องมือส่งสัญญาณแบบเก่า เช่น กระโจมไฟ และรหัสควัน ในศตวรรษที่ ๑๒ เด็กในยุโรปเล่นว่าว “ ร้องเพลง ” ซึ่งเมื่อชักขึ้นสู่อากาศจะส่งเสียงหวีดหวิวคล้ายเสียงผิวปากได้ โดยเจาะรูเล็ก ๆ ลงบนตัวว่าว และอาศัยการสั่นของเชือก ว่าวไทยที่มีเสียงร้องได้ คือ ว่าวดุ๊ยดุ่ย ว่าวมีบทบาทสำคัญในวิทยาศาสตร์แขนงการพยากรณ์อากาศ โดยช่วยนำเครื่องมือตรวจอากาศขึ้นไปในชั้นบรรยากาศ ความรู้จากการสร้างว่าวที่สั่งสมมานับศตวรรษ ช่วยวางรากฐานให้แก่วิชากลศาสตร์ที่ว่าด้วยกำลังและความเคลื่อนไหวของอากาศ ปัจจุบันว่าวมีอยู่ในทุกวัฒนธรรมในฐานะเป็นของเล่น “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”
ร่วมเป็นแฟนเพจเรา บน Facebook..ได้ที่นี่เลย!!