nbsp nbsp nbsp nbsp nbsp nbsp ใครที่ได้มีโอกาสชมพิธีเปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกเกมส์ที่แอตแลนตา คงสะเทือนใจกับภาพ โมฮัมหมัด อาลีอดีตนักมวยแชมป์โลกผู้ยิ่งใหญ่จุดคบเพลิงโอลิมปิกด้วยมือและร่างที่สั่นเทาจนบังคับไม่ได้ ทราบมาว่าเขาเป็นโรคพาร์คินสัน nbsp ซึ่งเป็นผลมาจากการชกมวย ขอทราบเรื่องนี้ด้วย น้ำริน กรุงเทพฯ
นพ พงษ์พิชิต กนิษฐานนท์ อธิบายรายละเอียดของโรคนี้ไว้ใน กรุงเทพวันอาทิตย์ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๓๙ ดังนี้ โรคพาร์คินสันเกิดจากความผิดปรกติของสมองส่วนกลาง Caudate Nucleus ที่ทำหน้าที่ควบคุมการทำงานของกล้ามเนื้อสองพวก คือ กล้ามเนื้อดึง FIexion กับกล้ามเนื้อดัน Extension เซลล์สมองส่วนนี้จะช่วยให้กล้ามเนื้อทั้งสองทำงานประสานกันโดยไม่กระตุกหรือสั่น ดังนั้นเมื่อเกิดความผิดปรกติของสมองส่วนนี้อันเป็นผลมาจากการตายของเซลล์สมอง ผู้ป่วยโรคพาร์คินสันจึงมีอาการสั่นอยู่ตลอดเวลาเพราะสูญเสียความสามารถในการควบคุมการเคลื่อนไหว อาการสั่นนั้นก็มีมากบ้างน้อยบ้างตามระยะเวลาที่เป็น และขึ้นอยู่กับความผิดปรกติของสมองว่าเป็นมากหรือน้อย สาเหตุของโรคพาร์คินสัน สันนิษฐานว่าเกิดจากการที่สมองถูกกระทบกระแทกบ่อย ๆ เป็นเวลานาน ๆ เช่น จากการชกมวยพบว่านักมวยมักเป็นโรคนี้มากเมื่อแก่ตัวลง อย่างไรก็ตามบางคนที่ไม่เคยมีประวัติสมองถูกกระทบกระเทือนมาก่อนเลย ก็อาจเป็นโรคนี้ได้ เนื่องมาจากการขาดเลือดไปเลี้ยงสมอง นอกจากนี้ยังมีสาเหตุอื่น ๆ อีกซึ่งยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ ถ้าผู้ป่วยเป็นโรคนี้นาน ๆ อาการของโรคจะพัฒนามากขึ้นเรื่อย ๆ และอาจมีอาการของโรคสมองส่วนอื่นๆ ตามมาด้วยเช่น ความจำเสื่อม พูดไม่ได้ ไปจนถึงขั้นพิการแม้จะเดินหรือยืนก็ไม่ได้เลยทีเดียว สำหรับการรักษาโรคพาร์คินสัน มีการวิจัยอย่างมากมายและมีการทดลองรักษาโรคนี้โดยการผ่าตัดเซลล์ของต่อมเหนือไต AdrenaI GIand ซึ่งระยะแรก ๆ ก็ช่วยให้คนไข้หยุดสั่นได้ แต่ในระยะยาวกลับไม่ได้ผลตามที่คาดไว้ การรักษาด้วยวิธีผ่าตัดจึงไม่เป็นที่นิยมเท่าไรนัก จนอาจจะเลิกใช้ไปแล้วในปัจจุบันสำหรับการรักษาด้วยยาก็มีเหมือนกัน เช่นยา Levodopa ซึ่งช่วยให้อาการสั่นลดน้อยลง แต่ยาประเภทนี้ก็มีผลข้างเคียงเมื่อใช้ไปนาน ๆ ถึงแม้ว่าความหวังในการรักษาโรคนให้หายขาดจะค่อนข้างรางเลือน แต่ปัจจุบันก็มีวิธีทดสอบแบบใหม่ที่สามารถตรวจหาอาการของโรคได้ตั้งแต่ระยะแรก ๆ ก่อนที่เซลล์สมองจะเสียหายจนอาจไปกระทบกระเทือนต่อการพูดและการเคลื่อนไหวได้การทดสอบที่ว่านี้จะวัดใน ๓ จุด ซึ่งเป็นจุดที่จะได้รับการกระทบกระเทือนก่อนที่อื่น นั่นคือ วัดความรู้สึกได้กลิ่น วัดระดับความซึมเศร้า และวัดความเร็วในการเคลื่อนไหวของข้อมือ ผลของการทดสอบนี้ค่อนข้างแม่นยำ จึงนับเป็นนิมิตหมายที่ดี เพราะถ้าตรวจพบและวินิจฉัยโรคนี้ได้เร็วเท่าไร ก็เท่ากับเป็นการช่วยชะลอโรคพาร์คินสันได้ด้วย “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”
ร่วมเป็นแฟนเพจเรา บน Facebook..ได้ที่นี่เลย!!
สงวนลิขสิทธิ์ © บริษัท เทนเซ็นต์ (ประเทศไทย) จำกัด
