ว่าวแต่แรกไม่ใช่กีฬา - ถามตอบที่ Sanook! Guru

        เมื่อประมาณ ๑ ๒๐๐ ปีก่อนคริสตกาลในประเทศจีน   ว่าวกำเนิดขึ้นในฐานะเป็นเครื่องมือส่งสัญญาณทางทหาร สี ลวดลาย และลักษณะการเคลื่อนไหวในอากาศของว่าวจะเป็นตัวสื่อสารในรูปรหัสระหว่างค่ายทหาร   คนจีนโบราณเก่งในการสร้างว่าวขนาดมหึมาแต่น้ำหนักเบามาก และพยายามคิดค้นวิธีการใช้ว่าวเป็นยานพาหนะทางอากาศ แต่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จนัก โดยผู้บิน บินได้คราวละ ๑ คน ต้องกางแขนออกเหมือนปีกนกอินทรีทางด้านบนของตัวว่าวซึ่งทำจากไม้ไผ่และกระดาษ   สอดมือเข้าไปในที่จับ ยึดให้มั่น จากนั้นก็ภาวนาให้ลมพัดแรงสม่ำเสมอ การเสียชีวิตและบาดเจ็บจากการบินด้วยว่าวมิได้มีการบันทึกไว้แต่อย่างใด         ลวดลายบนผ้าไหมและไม้แกะสลักของจีนโบราณ แสดงให้เห็นภาพเด็ก ๆ กำลังเล่นว่าว   ซึ่งมีรูปร่างต่าง   ๆ   กันไป   แต่ว่าวทุกตัวล้วนมีหางใหญ่ยาว   บ่งชี้ว่าชาวจีนรู้จักและใช้หลักกลศาสตร์เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของอากาศ   Aerodynamic   ในการสร้างว่าวมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาล         จากจีน   ว่าวเดินทางไปสู่อินเดียและต่อไปยังยุโรป ในทุกดินแดนใหม่ที่ว่าวไปถึง   ประโยชน์แรกสุดของมันคือใช้ในการติดต่อสื่อสารทางทหาร   โดยช่วยเสริมเครื่องมือส่งสัญญาณแบบเก่า   เช่น   กระโจมไฟ และรหัสควัน         ในศตวรรษที่ ๑๒ เด็กในยุโรปเล่นว่าว “ ร้องเพลง ”   ซึ่งเมื่อชักขึ้นสู่อากาศจะส่งเสียงหวีดหวิวคล้ายเสียงผิวปากได้   โดยเจาะรูเล็ก   ๆ   ลงบนตัวว่าว   และอาศัยการสั่นของเชือก   ว่าวไทยที่มีเสียงร้องได้   คือ   ว่าวดุ๊ยดุ่ย   ว่าวมีบทบาทสำคัญในวิทยาศาสตร์แขนงการพยากรณ์อากาศ โดยช่วยนำเครื่องมือตรวจอากาศขึ้นไปในชั้นบรรยากาศ   ความรู้จากการสร้างว่าวที่สั่งสมมานับศตวรรษ   ช่วยวางรากฐานให้แก่วิชากลศาสตร์ที่ว่าด้วยกำลังและความเคลื่อนไหวของอากาศ ปัจจุบันว่าวมีอยู่ในทุกวัฒนธรรมในฐานะเป็นของเล่น “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”