อาจมีน้อยคนในทุกวันนี้ ที่เชื่อเรื่องค่าไถ่ของพระเยซูคริสต์ คราวเมื่อพระองค์์ได้สละชีวิตในปี ส.ศ .33 และหลังจากที่เหล่าสาวกของพระองค์ได้สิ้นชีวิตแล้ว คำสอนเรื่องค่าไถ่ ก็กลายเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันท่ามกลางผู้นำศาสนาและบรรดานักเทววิทยาในหลายศตวรรตต่อมา. พวกเขาตกลงกันไม่ได้ว่า เหตุใดพระเจ้าต้องจ่ายค่าไถ่ ? และจ่ายให้แก่ใคร ? ตัวอย่างเช่น. นักเทววิทยา เกรกอรี่ แห่งนิสซา ในศตวรรตที่ 4 บอกว่า "พระเจ้าได้จ่ายค่าไถ่ให้กับซาตาน" แต่บางกลุ่มก็แย้งว่า " การสิ้นพระซนฆ์ของพระเยซูไม่ใช่เป็นค่าไถ่ แต่บอกว่า นั่นเป็นหลักที่ยุติธรรมซึ่งเรียกร้องความตายของบุคคลที่เป็นทั้งพระเจ้าและมนุษย์" และเมื่อทฤษฎีนี้แพร่ออกไปอย่างกว้างขวาง คำว่า "ค่าไถ่" จึงถูกเลิกใช้ไปในช่วงหลัง ฯ นี้. กระนั้น บุคคลที่ยึดมั่นกับคำสอนของคัมภีร์ไบเบิล ความเชื่อในเรื่องดังกล่าวนับว่า็มีเหตุผลเช่นกัน.
เหตุที่จำเป็นต้องมีค่าไถ่
ที่ โรม 5:12 กล่าวว่า "ฉะนั้น เช่นเดียวกับที่ความผิดได้เข้ามาในโลกเพราะคนฯ เดียว และความตายก็เกิดมาเพราะความผิดนั้น อย่างนั้นแหละ ความตายจึงได้ลามถึงคนทั้งปวง เพราะทุกคนเป็นคนผิดอยู่แล้ว" ข้อนี้พาดพิงถึงอาดามมนุษย์คนแรก ได้ทำผิดคราวเมื่อละเมิดกฏหมายของพระเจ้าในเรื่องต้นไม้แห่งชีวิต ณ.สวนเอเดน > เยเนซีส 2:15,16 เขากลายเป็นคนบาป และผลของบาปได้พรากชีวิตนิรันดร์ที่พระเจ้าตั้งพระทัยไว้ให้เขารวมทั้งลูกหลานทั้งหมดที่เกิดมา ผลของบาปทำให้เขาต้องแก่ลงและตายในที่สุด.แต่ก่อนที่เขาตาย เขาได้ให้กำเนิดบุตรมากมายหลายคน > เยเนซีส 5:4,5 น่าเศร้า ที่ลูกหลานทั้งหมดต้องสืบทอดความไม่สมบูรณ์ และบาปจากอาดามเรื่อยมาทุกชั่วอายุของมนุษย์ทั้งหมดบนแผ่นดินโลก.ผลก็คือมนุษย์จะมีชีวิตอยู่เพียงชั่วขณะหนึ่ง (เฉลี่ย 70-80 ปี) จึงตาย กระนั้น ่ด้วยความรักต่อสิ่งทรงสร้าง (มนุษย์) ก็หาได้่ล้มเหลวไม่ พระองค์ได้ทรงจัดเตรียมเพื่อบรรดาลูกหลานทั้งสิ้นของอาดามจะได้รอด ดังที่ โยฮัน 3:16 กล่าวว่า "เพราะว่า พระเจ้า ( พระยะโฮวา ) ทรงรักโลก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียว ของพระองค์ เพื่อทุกคนที่วางใจในพระบุตรจะไม่พินาศ แต่จะมีชีวิตนิรันดร์" นั่นเป็นการตั้งความหวังไว้สำหรับมนุษย์หากเขามีความเชื่อวางใจเรื่องค่าไถ่.คำสอนที่ว่านี้ จึงกลายมาเป็นคำสอนพื้นฐานสำหรับศาสนาคริสเตียน.
พระเยซูเท่ากันกับอาดาม
ความยุติธรรมของพระเจ้าเรียกร้องให้ชีวิตแทนชีวิต ตาแทนตา ฟันแทนฟัน มือแทนมือ ฯลฯ >พระบัญญัติ 19:21 ฉะนั้น ที่จะนำสิ่งที่อาดามได้ทำให้สูญเสียไป คือ ชีวิตมนุษย์ที่สมบูรณ์ ก็ต้องอาศัยชีวิตของบุคคลที่สมบูรณ์-ไม่มีบาป เป็นค่าไถ่ที่เท่ากัน.พระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระเจ้าได้อยู่ในฐานะเช่นนั้น >> มัดธิว 20:28 ซึ่งความหมายของคำ "ค่าไถ่" ก็คือ "ปิดคลุม" และที่จะปิดคลุมได้ สิ่งที่ใช้ก็จะต้องพอดีกัน ทั้งรูปแบบและคุณค่า.คือ ต้องเท่าเทียมกัน.พระเจ้าในร่างมนุษย์ไม่มีค่าเท่าเทียมกับอาดาม เมื่อผู้นี้สิ้นชีวิต ก็จะไม่ทำให้ตราชูแห่งความยุติธรรมสมดุลได้.
แต่การที่พระเยซูมาบังเกิดเป็นมนุษย์ คือมีเลือดเนื้อเท่ากับอาดามพอดี * จึงไม่จำเป็นต้องอาศัยมนุษย์เป็นล้าน ฯ คน เพื่อจะมีค่าเท่ากับลูกหลานของอาดาม> 1 โกรินทร์ 15:21,22 ค่าไถ่ของพระเยซูทำให้มีทางเป็นไปได้ที่จะลบล้างบาปให้กับลูกหลานทั้งปวงของอาดามที่ถูกอำนาจของบาปครอบงำอยู่ และเป็นต้นเหตุของความตาย.
แต่ว่าค่าไถ่นี้จ่ายไปให้กับใคร? ที่บทเพลงสดุดี 49:7 อ่านว่า่"ไม่มีใครสักคนเดียว ไม่ว่าจะทำวิธีใดฯ ก็ไถ่ชีวิตน้องไม่ได้ หรือจะเอาทรัพย์ถวายพระเจ้า เพื่อไถ่ชีวิตน้องก็ไม่ได้.นั่นแสดงให้เห็นว่า ค่าไถ่ ต้องจ่ายให้กับพระเจ้าเอง.ถึงแม้พระเจ้าเองเป็นผู้จัดเตรียมค่าไถ่ แต่การณ์นี้ก็ไม่ใช่การแลกเปลี่ยนที่ไม่มีความหมาย หรือทำเป็นพิธี.แต่เป็นการแสดงให้เห็นว่า พระองค์ยึดมั่นต่อหลักการอันชอบธรรม.ดังนั้น การที่พระ เจ้าทรงยอมให้พระเยซู สิ้นพระซนฆ์ูบนหลักและหลั่งโลหิตเพื่อคนทั้งปวงในปี ส.ศ. 33 จึงเป็นการจ่ายค่าไถ่ เพื่อซื้อคืนสิ่งที่อาดามทำเสียไปกลับคืนมา.
อย่างไรก็ดี ภายหลังสิ้นพระชนฆ์ได้ 3 วัน พระเจ้าก็ทรงปลุกพระเยซูจากความตายขึ้นสู่ชีวิตเป็นกายวิญญานที่ทรงอำนาจ. ที่ เฮ็บราย 9:24 บอกว่า "และพระองค์ได้เสด็จเข้าไปในที่บริสุทธิ์ (สวรรคื) ปรากฎต่อพระพักตร์พระเจ้าเพื่อเราทั้งหลาย" นั่นหมายความว่า พระองค์ไ้ด้นำพระโลหิตที่มีค่า ถวายแก่พระเจ้าในที่บริสุทธิ์แล้ว.และพระองค์ก็ทำงานเพื่อซื้อคืนต่อไป. สิ่งที่พิสุจน์ว่า พระเจ้ายอมรับค่าไถ่ของพระเยซู ก็คือได้มีการหลั่งพระวิญญานบริสุทธิ์ แก่เหล่าสาวก 120 คน ของพระเยซู ที่ร่วมชุมนุมกันณ.กรุงเยรูซาเลมในวันเพ็ญเตคอส ปี ส.ศ. 33 นั่นเอง.> กิจการ 2:1 - 3
กลุ่มชนที่ได้ประโยชน์จากค่าไถ่
การหลั่งพระวิญญานบริสุทธิ์ ณ.วันเพ็ญเตคอส 33 ส.ศ.แก่เหล่าสาวกของพระเยซู 120 คนนั้น เพื่อเขาจะเข้าใจได้ว่า แต่นี้ไป พวกเขาคือกลุ่มแรกที่ทรงเรียกเพื่อเข้าสุ่ "สัญญาไมตรีใหม่" ในการรวบรวมสิ่งต่างฯ ทั้งในสวรรค์และบนแผ่นดินโลก" จะได้คืนดีกับพระเจ้า.นับแต่เหตุการณ์นั้นมา การทรงเรียกสาวกที่มีความหวังฝ่ายสวรรค์ยังคงดำเนินเรื่อยมา และจะครบจำนวนที่จำกัดไว้ 144,000 คน เท่านั้น.และทุกคนในกลุ่มนี้จะต้องรักษาความซื่อสัตย์จวบถึงวันตาย.จึงจะได้กลับเป็นขึ้นจากตาย>สูชีวิตอมตะในสวรรค์ได้.>> เฮ็บราย 8:10-13 , วิวรณ์ 7:4. มีการเรียกพวกเขา่ว่า "ยิศราเอลฝ่ายสวรรค์" และ "แกะฝูงน้อย"> ลูกา 12:32
แต่คนอื่นที่ไม่ได้รับสิทธิื์ในสัญญาไมตรีใหมนี้่จะเป็นอย่างไร.? โดยทางค่าไถ่เช่นกัน พวกเขาก็สามารถจะอยู่ในฐานะที่พระเจ้าและพระเยซูโปรดปราน . เมื่อพวกเขายอมรับการจัดเตรียมโดยแสดงความเชื่อในค่าไถ่ของพระเยซู และดำเนินชีวิตโดยหลีกเลี่ยงจากการบาปทั้งปวง.คนเหล่านี้ซึ่งจะมีมากจนไม่อาจจะนับจำนวนได้.จากทุกชาติ,ทุกภาษา-ทั้งผู้ใหญ่-ผู้น้อย และทั้งคนเป้น-คนตายด้วย*.> วิวรณ์ 7:9,10 พวกเขาก็คือมหาชนแห่ง "แกะอื่น" ของพระเยซู .ที่จะมีความหวังได้ชีวิตนิรันดร์บนแผ่นดินโลก.>โยฮัน 10:16 ,โยฮัน 3:16 ครั้นเมื่อถึงสมัยทีคัมภีรืไบเบิลเรียกว่า "รัชสมัยพันปีของพระคริสต์" ( การเสด็จกลับของพระคริสต์ที่บอกไว้ใน มัดธิว 25:31) พวกเขาก็จะอยู่ในกลุ่มชนบนแผ่นดินโลกที่จะประสบพระพรจากการงานฝ่ายสวรรค์ที่พระเยซูกับชน 144,000 คน.ทำการ.และโดยที่ค่าไถ่ของพระเยซูจะส่งผลให้ชีวิตมนุษย์ในตอนนั้นให้ได้รับการฟื้นฟูจนบรรลุถึงความสมบูรณ์-ปราศจากบาป พ้นจากความตายในที่สุด .เพราะการไถ่ครบถ้วนแล้ว.> วิวรณ์ 21:3,4*
หมายเหตุ >>> *ก่อนมากำเนิดเป็นมนุษย์ พระเยซูมีชีวิตอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า-พระบิดาของพระองค์.และถูกส่งมากำเนิดเป็นมนุษย์โดยฤทธิ์พระวิญญานในครรภ์ของมาเรียที่ยังไม่ได้ปฏิสนธิ.>>สุภาษิต 8: 30,31และ ลูกา 1:30-35.
*ก่อนจะถึงรัชสมัยพันปีของพระคริสต์ ที่ชีวิตจะประสบสันติสุขแท้ มนุษยชาติจะเข้าสู่ยุควิกฤต ซึ่งจะนำไปสู่วันพิพากษาของพระเจ้า .>> 2 เปโตร 3:7
*จะมีการเป็นขึ้นจากตายของผู้ทีู่้ตายไปแล้ว เพื่อกลุ่มนี้จะรับเอาการจัดเตรียมเรื่องค่ำไถ่ ตลอดช่วงเวลาพันปีของพระคริสต์ .>> โยฮัน 5:28,29 .
