ประวัติวัดไผ่ล้อม....สมัยไทยทวาลาว วัดไผ่ล้อม นครปฐม ปี 1247
สมัยทวาลาว วัดไผ่ล้อม นครปฐม ที่มาอูย่วัดเพชรพลี (พ.ศ.1200-1300) แผ่น 721 หน้า 1 ปรากฏชื่อไทยทวาลาวที่จาลึกไว้ชัดเจน
ไทย เมือง ฟ้า คลอง
• กรุง นคร ไทย ทวา ลาว
• เมื่อ พุทธ กาล ปี
•1 2 3 4 เมีย ขุน
• (หญิง) ใหญ่ ชื่อ ฟ้า ผกาย ดาว
• เมีย กลาง ชื่อ สี มิ่ง เมือง
• เมีย น้อย ชื่อ ฟ้าฉายแสง ** หมายเหตุ : คัดมาจากหนังสือพุทธสาสนสุวัณภูมิปกรณ ราชบุรีวัตถุกถา ตำนานเมืองขุนไทย (ฉบับพิมพ์เพิ่มเติม) ในงานที่ระลึก ตามประกาศ ให้ร่วมกระทำเฉลิมฉลองกรุง รัตนโกสินทร์ พ.ศ.2325-2525(ครบ200 ปี) *** รวบรวมโดย พระธรรมวงศ์เวที (อ่ำ ธมมทตโต)ไทยเมืองฟ้าครองกรุงนครไทยทวาลาว เมื่อพุทธกาลปี 1225 เมียขุน (หญิง) ใหญ่ชื่อฟ้าประกายดาว เมียกลางชื่อสีมิ่งเมือง เมีย น้อย(ชื่อ) ฟ้าฉายแสง (721/1) ฟ้าผกายดาวมีชายชื่อ ฟ้าก่องเดือน เดือน 5 ขึ้น 12 ค่ำ ปี 1226สีมิ่งเมืองมีหญิงหายปีนี้ ฟ้าฉายแสงมีหญิงเดือน 5 ขึ้น 14 ค่ำ ปี 1227 ชื่อแสงเสริมสี สีมิ่งเมือง มีชายชื่อ ฟ้าเมืองทอง(721/2) แผ่น 711 หน้า 1 นี้ มีชื่อวัดไผ่ล้อม ชัดเจนบันทึกสุดท้าย เอามาเรียงเข้าตรงนี้ เพื่อยืนยันชื่อวัดไผ่ล้อม เฉพาะปีหลังแผ่นต่อไป • แม่ ไท มิ่ง เมือง
• พ่อ ไทย เมือง ฟ้า
• เผา ที่ นั่ง ฝั่ง แม่ น้ำ แม่
• ไทย ลว้า ใน เมื่อ
• เพน (แล้ว) มื้อ บ่าย
• เรือน ยอด ที่ ไผ่ ล้อม
• แล้ว สร้าง วัด (มี) อุโบสถ
• ชื่ (อ) วัด ไผ่ ล้อม ปี 1247 แม่ไทมิ่งเมือง พ่อไทยเมืองฟ้า เผาที่ฝังแม่น้ำแม่ไทยลว้าในเมื่อเพนแล้ว มื้อ บ่าย เรือนยอดที่ไผ่ล้อม แล้วส้างวัด(มี) อุโบสถ ชื่(อ) วัดไผ่ล้อม ปี 1247 (722/1) ขุนพ่อไทยเมืองฟ้าขุนแม่ไทยมิ่งเมืองทั้งคู่เลยผีห่าเข้ากินตาย เดือน 6 แรม 12 ค่ำ ปี 1245 ฝั่งป่าไม้ไผ่ พอปี ขุดผีขึ้นมาเผาเพื่อไปเกิด ขึ้น 10 ค่ำ เดือน 8 ขุนเถิงหลาย พระเถรเทพมุนีช่วยเผา แล้วสร้างอารามสงฆ์ อุทิศ ชื่อ วัดไผ่ล้อม ปี 1247 ทำนิมิตสีมาขึ้น 5 ค่ำ เดือน 3 (722/1) ฟ้าก่องเดือนครองเมืองไทยทวาลาว เดือน 6 แรม 15 (ค่ำ) ปี 1245 เมียชื่อเรืองแสงทอง เมียกลางชื่อ อิ่มลออ เมียน้อยชื่อ เดือนฉายฟ้า (749/1)เรืองแสงทองมีชายในปี 1247 เดือน 6 ขึ้น 7 (ค่ำ ชื่อ) แจ่มฟ้าเมือง เดือนฉายฟ้ามีหาย อิ่มลออ (มี) ชื่อ จอมเมืองฟ้า ปีนี้ เดือน 10 ขึ้น 5 ค่ำ (749/2) 1. เดิมชื่อฟ้าผกายดาว ที่ตั้งชื่อใหม่ ว่าไทมิ่งเมืองนั้นไม่ได้พบแผ่นสถาปนา และแผ่นนี้ก่องเดือน เขียนใน ภายหลัง
2. วัดไผ่ล้อม ซึ่งเป็นที่ปรากฏในจารึก และมีแผ่นกเบื้องจารอูย่ เวลานี้อยู่ใกล้ๆ องพระปฐมเจดีย์ ในที่นี้ยังว่า ฝั่งแม่น้ำไทยลว้าลำมาบ บริเวณนั้นเดิมคงลึกมีน้ำขึ้นลงได้ตลอดปีจึงเรียกกันว่าแม่น้ำไทลว้า ที่มีชื่อเสียงยืนยัน ก็มีบางหว้าใหญ่-น้อยว่าเดิมเรียกว่าบางว้าก่อน แต่ก็อูย่ไกลลงไป และริมฝั่งแม่น้ำนครไชยสีห์ อาจเรียกแม่น้ำว้า และตอนลำมาบนี้ เมื่อเป็นแม่น้ำ คงเป็นแควอ้อมมาจดริมวัดก็ได้
ที่ตั้งและความเป็นมา
วัดไผ่ล้อมเป็นวัดราษฎร์ สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่เลขที่ 2 ถนนเทศา ตำบลพระปฐมเจดีย์ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม มีเนื้อที่ 13 ไร่ - งาน 84 ตารางวา ตามหนังสือ โฉนดเลขที่ 7026 มีอาณาเขตดังนี้คือ ทิศเหนือ จรด ศาลจังหวัดนครปฐม ทิศใต้ จรด โรงเรียนวัดไผ่ล้อม ทิศตะวันออก จรด โฉนดที่ดินเลขที่ 7027 ทิศตะวันตก จรด ถนนสาธารณะของเทศเมืองนครปฐม วัดไผ่ล้อมเดิม สร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 4 สันนิษฐานกันว่า พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาล ที่ 4 มี ความเลื่อมใสในบวรพุทธศาสนา ได้เกณฑ์ชาวมอญที่ได้อยู่ใต้โพธิสมภาร มาช่วยกันบูรณองค์พระปฐมเจดีย์ และชาวมอญเหล่านี้ได้มาพักอายอยู่ ณ บริเวณสวนป่าไผ่ใกล้องค์พระปฐมเจดีย์ ห่างกันประมาณ 500 เมตร ในกาลต่อมา ดงไผ่ที่ขึ้นหนาทึบและที่อยู่อาศัยร้างผู้คนเป็นที่สงบร่มเย็น พระภิกษุผู้แสวงหาธรรมจาริกมาพบเห็นเข้า เป็นที่วิเวก จึงได้ปักกลดลดบริขารง บำเพ็ญสมณธรรม รูปแล้วรู)เล่าและก็จากไปเป็นอยู่อย่างนี้เรื่อยๆต่อมาชาวบ้าน ละแวกนั้นเห็นว่าสถานที่บริเวณนี้สมควรตั้งเป็นสำนักสงฆ์ จึงได้อราธนาพระภิกษุจากวัดพระปฐมเจดีย์มาจำพรรษา แต่ก็ได้เป็นนชั่วครั้งชั่วคราว ขณะเดียวกันยังมีชาวไทยเชื้อสายมอญหลงเหลืออยู่อาศัยในถิ่นนี้ และมีศรัทธาแรงกล้าในการบวชพุทธศาสนาจึง สันนิษฐานกันว่าแต่เดิมบรเวณนี้เป็นดงไผ่หนาทึบ กระทั่งพระภิกษุที่อยู่พรรษาที่ก่อสร้างเสนาสนะ และมีผู้คนเข้ามา อยู่อาศัยมากขึ้นต้นไผ่ที่เคยหนาทึบ ได้ถูกชาวบ้านหักล้าง ถางฟันจนหมดเพื่อไปทำที่อยู่อาศัย แทบจะหาต้นไผ่หลง เหลืออยู่น้อยมาก จะมีอยู่บ้างก็บริเวณรอบๆ วัดเท่านั้น และได้กลายมาเป็นชื่อวัดไผ่ล้อมจนมาถึงปัจจุบันนี้กาลสมัยต่อมา วัดไผ่ล้อมร้างขาดเจ้าอาวาสอยู่นาน กระทั่งปี พ.ศ 2486 ทางคณะสงฆ์จึงได้แต่ง ตั้งพระอาจารย์พูล อตตรกโข ซึ่งขณะนั้นจำพรรษาอยู่วัดพระงาม อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม ขึ้นดำรงตำแหน่งรักษาการแทนเจ้าอาวาสและต่อมา เมื่อสันที่ 12 พฤษภคม พ.ศ. 2492 ท่านจึงได้รับการแต่งตั้ง ขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม ยังไม่มีอุโบสถ ไว้ประกอบสังฆกรรมพระอาจารย์พูลจึงปรึกษากับพระเถระผู้ใหญ่ ซึ่งมีพระราชธรรมาภรณ์(หลวงพ่อเงิน) วัดดอนยายหอม จังหวัดนครปฐม และญาติโยมผู้มีจิตศัทธาทั่วไปร่วมกันสร้างอุโบสถขึ้นโดยเริ่มก่อสร้างเมื่อ พ.ศ.2490 กว่าจะแล้วเสร็จต้องใช้เวลาถึง 3 ปี พระอาจารย์พูล ยังได้ดำเนินการสร้างเสนาสนะให้วัดไผ่ล้อม มีความเจริญ ทางถาวรวัตถุอย่างมากมายหลายประการ อาทิ ศาลาการเปรียญ โรงเรียนปริยัติธรรม ศาลาฌาปนสถาน ศาลาปฏิบัติ ธรรมกลางน้ำ หอระฆัง กุฎิสงฆ์ โรงเรียนวัดไผ่ล้อม จนมาถึงในยุคปัจจุบัน
ประวัติปูชนียวัตถุของวัด
อุโบสถ(หลังเดิม) เป็นพระพุทธรูปปูนปั้นปิดทอง ปางขัดสมาธิ ศิลปะเชียงแสน หน้าตักกว้าง 2 ศอก 1 คีบ สูงประมาณ 1.50 เมตร สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2492 โดยทางวัดได้จัด สร้างขึ้นเอง อาศัยแรงศรัทธาจากชาวบ้านช่วยกันบริจาค ทรัพย์ในการสร้าง พระประธานประจำอุโบสถเฉลิมพระเกียรติ(หลังใหม่) เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ศิลปะสุโขทัย เนื้อโลหะลงลักปิดทองขนาด หน้าตัก 4 ศอก 9 นิ้ว สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2540 โดยพระครูปุริมานุรักษ์ (หลวงพ่อพูล) เป็นผู้ดำเนินการจัดสร้าง พระพุทธรูปปางห้ามญาติ เป็นพระพุทธรูปเนื้อสัมฤทธิ์ สันนิษฐานกันว่าเดิมพระพุทธรูปองค์นี้สร้างใน สมัยรัตนโกสินทร์ น่าจะประดิษฐานอยู่ที่วัดพระปฐมเจดีย์ ต่อมาพระอาจารย์ บุญ เมื่อท่านได้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อมจึงได้อันเชิญมาประดิษฐานที่วัด ไผ่ล้อมจนถึง ปัจจุบัน พระพุทธรูปองค์นี้มีขนาดสูง 2 เมตร ขณะนี้ประดิษฐานอยู่ในอุโบสถ
ข้อมูลจาก : www.watpailom.org
