มีดโกนหนวด - ถามตอบที่ Sanook! Guru

                  เรามักจะคิดว่ามนุษย์ยุคหินไว้หนวดเครารุ่มร่าม   แต่แท้ที่จริงแล้วมนุษย์โกนหนวดเครามามากกว่า ๒๐ ๐๐๐ ปีแล้ว   ภาพวาดในถ้ำแสดงให้เห็นว่ามนุษย์ถ้ำมีทั้งที่ไว้หนวดเคราและไม่ไว้หนวดเครา   โดยมนุษย์ยุคแรก ๆ   ใช้เปลือกหอยที่ลับจนแหลมคมเป็นที่โกนหนวด   ต่อมาในยุคโลหะจึงเริ่มมีการประดิษฐ์ที่โกนหนวดจากโลหะต่าง ๆ                   ความนิยมในการโกนหนวดเคราขึ้นอยู่กับค่านิยมของสังคมแต่ละแห่ง   อียิปต์โบราณเชื่อว่าใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาปราศจากหนวดเคราแสดงถึงสถานภาพที่สูงในสังคม   ในขณะที่ชาวโรมันเห็นว่าการโกนหนวดเคราดูเป็นผู้หญิงจนเกินไป   แต่ชาวโรมันนิยมโกนหนวดเคราในสนามรบ   เพราะเชื่อว่าการไว้หนวดเคราทำให้เสียเปรียบในการต่อสู้ตัวต่อตัว                   เป็นเวลาหลายศตวรรษทีเดียวที่มนุษย์ต้องใช้ความพยายามหัดใช้มีดโกนไม่ให้บาดตัวเอง   มีนักประดิษฐ์หลายคนพยายามประดิษฐ์มีดโกนที่ปลอดภัยในการใช้   นักประดิษฐ์คนสำคัญคือ   นายชอง   จาร์ค เปอร์เรต์   ชาวฝรั่งเศส   เขาได้นำแผ่นโลหะมาประกบใบมีดโกน   เพื่อป้องกันไม่ให้ใบมีดโกนบาดผิวหน้าขณะโกนหนวด   มีดโกนชนิดใหม่นี้ได้รับการปรับปรุงพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ   แต่ผู้ใช้ก็ยังคงต้องลับใบมีดโกนอยู่เป็นประจำ                   การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ของใบมีดโกนเกิดขึ้นจากฝีมีอของเซลล์แมนชาวอเมริกันชื่อ คิง ยิลเล่ตต์ ยิลเล่ตต์มีความใฝ่ฝันส่วนตัวว่าจะต้องสร้างสรรค์สิ่งประดิษฐ์อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของมนุษย์ได้   ยิลเล่ตต์ได้รับคำแนะนำจากเพื่อนคนหนึ่งว่า เขาควรจะประดิษฐ์อุปกรณ์ที่ใช้หนเดียวแล้วทิ้ง   ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาปีหนึ่งเต็ม ๆ   ในการคิดว่า   เขาควรจะประดิษฐ์อุปกรณ์อะไร   โดยเขาพยายามนึกชื่ออุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ใช้ในชีวิตประจำวันตามตัวอักษรเลยทีเดียว                   ยิลเล่ตต์เพิ่งมาได้ความคิดว่าอุปกรณ์ที่เขากำลังหาอยู่คือมีดโกนในขณะที่เขากำลังโกนหนวดอยู่ แม้ว่าความคิดเกี่ยวกับใบมีดโกนที่ใช้หนเดียวแล้วทิ้งเพื่อเปลี่ยนใหม่อาจจะฟังดูง่าย ๆ   แต่เทคโนโลยีในการทำใบมีดโกนที่บางขนาดแผ่นกระดาษ และมีราคาไม่แพงนั้นกลับดูจะเป็นไปไมได้เลย   ยิลเล่ตต์ต้องใช้เวลา ๖ ปีกว่าจะสามารถหานักประดิษฐ์มาร่วมคิดวิธีทำใบมีดโกนจนเป็นผลสำเร็จในปี ๑๙๐๓                   ความสำเร็จของมีดโกนยิลเล่ตต์นั้นอาจจะมากกว่าที่ยิลเล่ตต์เองคาดไว้   โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๑ ทหารอเมริกันได้นำใบมีดโกนยิลเล่ตต์ไปเผยแพร่จนเป็นที่รู้จักกันในบรรดาทหารชาติต่าง ๆ ที่มาร่วมรบ ทำให้หลังสงครามความต้องการมีดโกนยิลเล่ตต์มาจากทั่วโลก ความใฝ่ฝันของยิลเล่ตต์ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตมนุษย์ได้กลายเป็นความจริงขึ้นมาจริง ๆ                   ในปี ๑๙๓๑ มีดโกนยิลเล่ตต์เพิ่งจะถูกท้าทายจากมีดโกนชนิดใหม่เอี่ยม   คือมีดโกนไฟฟ้า   จาคอบ   ชิค   ทหารอเมริกันผู้หนึ่งในสงครามโลกครั้งที่ ๑ เห็นว่ามีดโกนยิลเล่ตต์มีจุดอ่อน   คือ   ต้องใช้น้ำ สบู่ หรือครีมโกนหนวด   ซึ่งหาได้ไม่ง่ายนักในบางสถานการณ์   เช่น   ยามสงครามดังนั้นเมื่อสงครามยุติลง ชิคจึงพยายามประดิษฐ์มีดโกนแห้งที่ทำงานด้วยมอเตอร์ไฟฟ้า   มอเตอร์ไฟฟ้าในขณะนั้นมีขนาดใหญ่มากไม่สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับมีดโกนได้โดยสะดวก ชิคต้องใช้เวลาถึง ๕ ปีในการประดิษฐ์มอเตอร์ไฟฟ้าขนาดเล็กจนเป็นผลสำเร็จในปี ๑๙๒๓                   แม้เมื่อแก้ไขปัญหาด้านเทคโนโลยีได้แล้ว ชิคก็ยังประสบปัญหาใหม่ คือทั้งนายทุนและประชาชนทั่วไปพอใจกับมีดโกนยิลเล่ตต์อยู่แล้วชิคต้องใช้เวลาอีกหลายปีต่อมาในการเอาชนะใจผู้ใช้   จนในที่สุดคนเริ่มมองว่า   แม้ว่ามีดโกนไฟฟ้าจะไม่ใช่ของจำเป็น แต่ก็เป็นอุปกรณ์ไฟฟ้าชิ้นใหม่ที่น่าเป็นเจ้าของ “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”