ถุงน่อง - ถามตอบที่ Sanook! Guru

        เมื่อพูดถึงถุงน่อง หลายคนคงบุ้ยใบ้ส่งเรื่องไปให้ฝ่ายผู้หญิงแต่รู้ไหมว่า   ถุงน่องสมัยแรก ๆ เป็นแฟชั่นของผู้ชายโดยแท้         ร้อยปีหลังคริสตกาล   ผู้ชายชาวโรมันนิยมสวมถุงเท้าทำด้วยผ้าสูงถึงหน้าแข้ง   เรียกว่า   |อูโด|   udo หรือ udoenes เมื่อเป็นพหูพจน์   ต่อมาช่างเสื้อก็ตัดให้ยาวขึ้นถึงเข่า และจะสวมกับรองเท้าบู๊ตเสมอ   ถ้าผู้ชายคนใดสวมอูโดโดยไม่สวมบู้ต   ก็จะถูกตำหนิและถูกล้อเลียนว่าเป็นผู้ชายไม่แท้         น่าเสียดายที่ประวัติศาสตร์บันทึกเรื่องนี้เอาไว้ไม่ละเอียดนักจึงไม่มีหลักฐานอธิบายว่าทำไมต่อมาการล้อเลียนผู้ชายที่สวมถุงน่องจึงหมดไป จนถุงน่องกลายมาเป็นเครื่องแต่งกายของผู้ชายไปเลยในคริสต์ศตวรรษที่   ๔   ถุงน่องผ้าลินินสีขาวเป็นส่วนหนึ่งของชุดที่พระในศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิกสวมในพิธีชุมนุมสวด หลักฐานที่สำคัญก็คือภาพโมเสกในโบสถ์ที่ทำขึ้นในศตวรรษต่อมาที่แสดงให้เห็นว่าทั้งพระคริสต์และฆราวาสของจักรวรรดิโรมันนิยมสวมถุงน่องกัน         ความนิยมอย่างจริง ๆ จัง ๆ เริ่มในศตวรรษที่ ๑๑ ซึ่งถุงน่องวิวัฒนาการมาเป็นกางเกงแทนที่จะเป็นถุงสองข้าง   เมื่อวิลเลียมผู้ชนะสิบทิศ   ยกทัพข้ามช่องแคบอังกฤษใน   ปี ค ศ ๑๐๖๖ และปราบดาภิเษกเป็นกษัตริย์นอร์มันแห่งอังกฤษ พระราชโอรสของพระองค์โปรดการสวมกางเกงถุงน่อง ลักษณะไม่ต่างจากถุงน่องที่นิยมกันในปัจจุบันนัก ราคาแพง   จนถึงศตวรรษที่ ๑๔ ถุงน่องเริ่ม |เปิดเผย| รูปร่างที่อยู่ภายใต้ถุงน่องนั้นอย่างชัดเจน โดยเฉพาะในหมู่วัยรุ่นซึ่งนิยมแบบและสีแปลก ๆ จนผู้เคร่งศาสนาพากันประณามว่าไม่สุภาพ         ในปี ค ศ ๑๕๖๑ พระนางเจ้าอลิชาเบธทรงสวมถุงน่องผ้าไหม   ซึ่งนับเป็นถุงน่องผ้าไหมคู่แรกของโลก   และทรงสวมแต่ถุงน่องชนิดนี้ต่อมาตลอดพระชนมายุของพระองค์ ต่อมาในปี ค ศ   ๑๕๘๙   มีผู้ริเริ่มทำถุงน่องด้วยเครื่องจักร   โดยใช้ด้ายเดี่ยวถักทอผ่านชุดกระสวย อันเป็นวิทยาการที่บุกเบิกวงการอุตสาหกรรมชุดสั้นใน         ส่วนถุงน่องไนลอนอย่างที่ใช้กันทุกวันนี้ เริ่มมีขึ้นเป็นทางการเมื่อวันที่ ๑๕ พฤษภาคม ค ศ ๑๙๔๐ ก่อนหน้านั้นบริษัทเคมีชื่อดูปอง ประกาศความสำเร็จในการค้นพบไนลอน ซึ่งเป็นความหวังใหม่แก่วงการอุตสาหกรรมชุดชั้นใน เพราะช่วงนั้นเกิดการขาดแคลนผ้าไหมอย่างหนัก บริษัทดูปองได้สั่งให้โรงงานต่าง ๆ   ทำถุงน่องด้วยไนลอน แล้วเก็บไว้จนกว่าจะถึงวันที่ ๑๕ พฤษภาคม   |วันไนลอน|   จึงนำออกขายตามห้างร้านต่าง ๆ สตรีทั่วอเมริกาต่างตื่นเต้นเฝ้ารอวันนี้ ประวัติศาสตร์แฟชั่นบันทึกว่าไม่เคยมีสินค้าอุปโภคชนิดใดที่สร้างความฮือฮาได้เท่านี้ แผนกชุดชั้นในของห้างร้านบางแห่งเกือบถึงขั้นจลาจล ประมาณว่าถึงสิ้นปีนั้น   ถุงน่องผู้หญิงขายได้ถึง ๓๖ ล้านคู่   ตัวเลขอาจมากกว่านี้ด้วยซ้ำถ้ามีถุงน่องป้อนตลาดเพิ่มขึ้น         จากเครื่องแต่งกายของพระมาเป็นชุดนักรบและแฟชั่นของวัยรุ่นชาย   ถุงน่องกลายเป็นอาภรณ์เฉพาะของผู้หญิงได้อย่างไร         นักประวัติศาสตร์แฟชั่นไม่แน่ใจนัก   เป็นไปได้ว่าในอดีตผู้หญิงอาจสวมถุงน่องด้วยเช่นกัน   แต่กระโปรงยาวปิดขาจึงทำให้มองไม่เห็น หลักฐานแน่ชัดที่บอกว่าในอดีตผู้หญิงสวมถุงน่อง ก็คือในศตวรรษที่ ๑๖ หนึ่งในบรรดาของกำนัลจากอังกฤษถึงราชินีแห่งสเปนนั้นเป็นถุงน่อง แต่เอกอัครราชทูตสเปนแสดงความไม่พอใจต่อของกำนัลชิ้นนั้น และบอกให้นำกลับไป คงเป็นเพราะถุงน่องเป็นเรื่องส่วนตัวของผู้หญิงนั่นเอง         ผิดกับในสมัยนี้ที่เห็นผู้หญิงใส่ถุงน่องกันทั่วไป   ด้วยสีสันและลวดลายหลากหลาย ดูเพลิดเพลินมิใช่น้อย “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”