ชุดอาบน้ำ - ถามตอบที่ Sanook! Guru

          ชุดอาบน้ำกำเนิดขึ้นเมื่อตอนกลางศตวรรษที่ ๑๙   ก่อนหน้านั้นการอาบน้ำ เล่นน้ำ   ไม่ใช่วิธีหย่อนใจที่คนนิยมกัน   ถ้าผู้ชายหรือผู้หญิงลงอาบน้ำ   ก็มักจะสวมเพียงชุดชั้นใน   หรือไม่สวมอะไรเลย           พัฒนาการสำคัญประการหนึ่งได้ช่วยเปลี่ยนพฤติกรรมการอาบน้ำ   และก่อให้เกิดความต้องการใช้ชุดอาบน้ำ   กล่าวคือบรรดานายแพทย์ชาวยุโรปในศตวรรษที่ ๑๙ เริ่มสนับสนุนการอาบน้ำเพื่อหย่อนใจว่าเปรียบเสมือนยาบำรุงสำหรับ “ อาการวิตกกังวล ” คำนี้กินความตั้งแต่อาการชั่วครั้งชั่วคราว   อาทิ ป่วยด้วยโรครัก ไปจนถึงอาการร้ายแรงขั้นสุดท้าย เช่น วัณโรคขึ้นสมอง ยาที่ว่านี้คือ “ น้ำ ” ไม่ว่าจะเป็นน้ำแร่ น้ำพุ หรือ น้ำทะเล การณ์ปรากฏว่าชาวยุโรปนับหมื่นซึ่งเคยเชื่อว่า การลงน้ำทั้งตัวนั้นเทียบเท่ากับการถามหามัจจุราช   ต่างหลั่งไหลไปเดินลุยน้ำ แช่น้ำ แกว่งเท้าแกว่งมือในน้ำ ตามทะเลสาบ แม่น้ำลำธาร และทะเลกันทั่วหน้า           ชุดอาบน้ำในระยะเริ่มแรกนี้   เดินตามแบบชุดแต่งกายที่เห็นกันอยู่ทั่วไปตามท้องถนน ตัวอย่างเช่น ชุดอาบน้ำสตรีตัดเย็บด้วยผ้าสักหลาด หรือผ้าขนแกะ   ตัวเสื้อท่อนบนเข้ารูปคอตั้ง   แขนยาวถึงศอก   ตัวกระโปรงยาวคลุมเข่า   สวมทับกางเกงขาพองรัดตรงหัวเข่า หรือข้อเท้า ถุงน่องเป็นสีดำและรองเท้าผ้าใบส้นเตี้ย   ชุดอาบน้ำแบบนี้เมื่อเปียกอาจมีน้ำหนักมากกว่าตัวผู้สวมใส่ได้   ดังปรากฏสถิติผู้เสียชีวิตเนื่องจากสวมชุดอาบน้ำที่ดูดซับน้ำไว้หนักอึ้งจนถูกกระแสคลื่นใต้น้ำดูดจมลงในทะเลเป็นจำนวนมากทั้งในประเทศอังกฤษและอเมริกาส่วนชุดอาบน้ำของคุณสุภาพบุรุษไม่เทอะทะและเสี่ยงน้อยกว่าชุดของคุณสุภาพสตรี           จากช่วงปี ค ศ ๑๘๘๐-๑๘๘๙ สตรีสามารถลงอาบน้ำทะเลได้อย่างปลอดภัยขึ้น โดยใช้ “ เครื่องอาบน้ำ ” ซึ่งประกอบด้วยห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่มีทางลาดลงสู่ทะเล เครื่องอาบน้ำซึ่งมีล้อจะถูกเข็นจากหาดทรายลงไปในทะเลที่ระดับน้ำตื้น ผู้หญิงจะเปลี่ยนเสื้อผ้าภายในเครื่อง   ชุดอาบน้ำในช่วงนี้มีลักษณะเป็นเสื้อคลุมผ้าสักหลาดตัวยาวกรอมเท้าหลวมโพรก ผูกกระชับกับลำคอด้วยเชือกหูรูด เมื่อลงอาบน้ำทะเลจะมีผ้าใบปิดกำบังสตรีในชุดอาบน้ำจากสายตาของบุรุษบนชายหาดอีกชั้นหนึ่ง “ เครื่องอาบน้ำ ” จะมีพนักงานหญิงคอยเฝ้าระแวดระวังอย่างแข็งขัน โดยมีหน้าที่หลัก คือ ตะเพิดหนุ่ม ๆ ที่มาจด ๆ จ้อง ๆลอบมองนายสาวของเธอ           การปฏิวัติชุดว่ายน้ำครั้งใหญ่เกิดขึ้นจากความรู้ทางเทคนิคการทอผ้าแบบใหม่ของชาวอเมริกันเชื้อสายเดนนิช   ชื่อ คาร์ล   แจนเซน   เขาเกิดที่เมืองอาร์อูส์   ประเทศเดนมาร์ก เมื่อปี ค ศ ๑๘๘๓ แล้วอพยพมาตั้งรกรากในสหรัฐอเมริกา แจนเซนเป็นหุ้นส่วนในโรงทอพอร์ตแลนต์ รัฐไอเรกอน   ซึ่งผลิตเครื่องแต่งกายขนสัตว์   จำพวกเสื้อสเวตเตอร์ ถุงเท้า หมวก และถุงมือในปี ค ศ ๑๙๑๕ เขาทดลองปรับปรุงเครื่องถักทอให้สามารถผลิตเสื้อสเวตเตอร์ขนสัตว์ที่มีน้ำหนักเบาลงและยืดกระชับตัวขึ้นจากความพยายามนี้เขาได้ค้นพบตะเข็บชนิดใหม่ที่ยืดหดได้ที่เรียกว่า rib-knit stitch ลักษณะตะเข็บลายนูนเป็นแนวตามข้อมือเสื้อและขอบเอว           ในเวลาเดียวกันนั้น   เพื่อนคนหนึ่งของแจนเซนซึ่งอยู่ในทีมกรรเชียงเรือของเมืองพอร์ตแลนด์ ได้ขอร้องให้เขาช่วยทำชุดนักกีฬาที่ยืดกระชับขึ้น   ผลก็คือนักกีฬาทุกคนในทีมได้สวมชุดที่แนบกระชับกับลำตัว   ถักด้วยตะเข็บ rib-knit ซึ่งยืดหดได้ต่อมาบริษัทพอร์ตแลนด์ได้เปลี่ยนชื่อเป็นโรงถักทอแจนเซนและมีสโลแกนของบริษัทว่า “ ชุดซึ่งพัฒนาการอาบน้ำเป็นการว่ายน้ำ ”   “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”