คาราโอเกะ - ถามตอบที่ Sanook! Guru

            คนญี่ปุ่นรู้จักคาราโอเกะครั้งแรกเมื่อปี ค ศ ๑๙๗๖ คำว่า Kara แปลว่า   ว่างเปล่า   ไม่มีอะไร O-Ke มาจาก Orchestra เป็นการย่อภาษาญี่ปุ่นกับภาษาอังกฤษเข้าด้วยกัน หมายถึง เทปที่มีแต่เสียงดนตรี   ไม่มีการขับร้อง             แต่เดิมนั้นคาราโอเกะนิยมใช้กันในหมู่บริษัทมิวสิกโปรดักชันเมื่อให้นักร้องในสังกัดออกไปแสดงที่ใด จะได้ไม่ต้องนำนักดนตรีไปด้วย   ซึ่งเป็นการสิ้นเปลืองและยุ่งยากในการขนย้ายเครื่องดนตรี เพียงนำเทปบันทึกเสียงดนตรีไปเปิดก็สามารถร้องได้เลย หลังจากนั้นบริษัทไพร์โอเนียร์แห่งประเทศญี่ปุ่นนำไปดัดแปลงใช้เป็นแบบเลเซอร์ดิสก์ จัดจำหน่ายเป็นที่แพร่หลายในปี ค ศ ๑๙๗๗ เป็นปีแรกที่คาราโอเกะเริ่มบูมในญี่ปุ่นตามสแน็กบาร์   ร้านอาหารต่าง ๆ ในญี่ปุ่นนิยมกันมากขึ้นเพราะคนญี่ปุ่นมีนิสัยชอบร้องเพลงอยู่แล้ว จนกระทั่งปัจจุบันคนญี่ปุ่นก็ยังหลงใหลความบันเทิงประเภทนี้อยู่             ปี ค ศ ๑๙๘๔ มีบริษัทแห่งหนึ่งในญี่ปุ่นได้นำเอาคาราโอเกะไปดัดแปลง เรียกว่า Karaoke-box มีลักษณะเป็นตู้คอนเทนเนอร์ที่ไม่ใช้แล้วนำไปวางไว้ในที่ว่าง จัดแต่งข้างในให้มีเก้าอี้นั่งร้องเพลงได้ประมาณ ๔-๕ คน มีจอภาพติดตั้งเครื่องเสียง ภายในไม่ได้ตกแต่งหรูหรามากนัก จำหน่ายอาหารราคาไม่แพง เปิดบริการ   ๒๔   ชั่วโมง             อย่างไรก็ตาม คาราโอเกะบ็อกช์จะมีเฉพาะเมืองเล็ก ๆ   เท่านั้น หัวเมืองใหญ่ ๆ จะเป็นห้อง จากสถิติการสำรวจปี ค ศ ๑๙๙๑ คาราโอเกะระบาดเผยแพร่ไปทั่วญี่ปุ่น มีประมาณ   ๗๐ ๐๐๐   ร้าน   คนที่นิยมคาราโอเกะมีประมาณ ๕๒ ล้านคน             ในประเทศญี่ปุ่นมีการออกกฎหมายเกี่ยวกับลิขสิทธิ์เพลงสำหรับคาราโอเกะในปี   ค ศ ๑๙๘๘   โดยให้เพลงที่ผลิตตั้งแต่ ปี ค ศ   ๑๙๘๘ หากจะนำไปทำเป็นคาราโอเกะ ต้องเสียค่าลิขสิทธิ์ให้แก่เจ้าของ             คาราโอเกะกลายเป็นความบันเทิงรูปแบบใหม่ในภูมิภาคแถบเอเชียอาคเนย์ ประเทศฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย มาเลเซีย   ไทย   ไต้หวัน   ฮ่องกง   นิยมกันมาก   รวมทั้งประเทศในแถบยุโรปและสหรัฐอเมริกาด้วย “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”