อุตสาหกรรมเหมืองแร่ เป็นอุตสาหกรรมที่สำคัญของประเทศไทย เพราะหากเราไม่มีการนำทรัพยากรในประเทศมาใช้ประโยชน์ จะต้องมีการนำเข้าแร่จากต่างประเทศซึ่งจะทำให้เกิดการเสียดดุลด้านการค้า หากมีการทำเหมืองแร่ในประเทศ เพื่อผลิตแร่ที่สำคัญมาใช้ประโยชน์จะเป็นการทำให้ประเทศไทยมีความมั่นคงด้านวัตถุดิบสำหรับภาคอุตสาหกรรมต่อไป
การทำเหมืองแร่ มีการเข้าใจผิดกันอย่างมาก ว่าการทำเหมืองแร่เป็นการทำลายสิ่งแวดล้อม ทำลายทัศนียภาพอันสวยงาม ความเป็นจริงแล้ว การทำหมืองแร่ จะคำนึงถึงความคุ้มค่าในการใช้ประโยชน์แร่ ทั้งในด้านสังคมเศรษฐกิจ ทั้งนี้เหมืองแร่จะเกิดไม่ได้เลยหากไม่ได้รับการยอมรับของสังคม หรือชุมชนที่มีเหมืองแร่อยู่บริเวณใกล้เคียง
เหมืองแร่เก่าที่ขุดแบบเปิด มักก่อปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมและสุนทรียภาพ ในต่างประเทศ รวมทั้งประเทศไทยจึงมีกฎหมายบังคับให้ผู้รับสัมปทานต้องทำการฟื้นฟูสภาพ (Reclamation) ซึ่งปกติมีงานภูมิสถาปัตยกรรมเป็นส่วนสำคัญ ตัวอย่างที่ดีในประเทศไทยได้แก่เหมืองแม่เมาะ ที่อำเภอแม่เมาะ จังหวัดลำปาง
ประเภทของการทำเหมืองแร่ - เหมืองครา (Hill mining) - เหมืองปล่อง (Driffing) - เหมืองหาบ (Opencast or Open Pit Mining) - เหมืองแล่น (Ground Slucing) - เหมืองสูบ (Gravel Pumping) - เหมืองฉีด (Hydraulicking) - เหมืองเจาะงัน (Gophering Hole) - เหมืองเรือขุด (Dredging) - เหมืองเรือสูบ (Sucking Boat) - เหมืองละลายแร่ (Solution Mining) - เหมืองอุโมงค์/เหมืองใต้ดิน (Underground Mining)
ปัจจุบัน หน่วยงานราชการที่มีหน้าที่กำกับดูแลกิจการเหมืองแร่ของประเทศไทย คือ กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่ กระทรวงอุตสาหกรรม
ที่มา : วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
