ย้อนหลังไปในอดีต บรรพบุรุษของเราได้รู้จักการนำเอาพลังงานจากกระแสลม ซึ่งเป็นพลังงานจากธรรมชาติ นำมาใช้เป็นพลังงานในการเดินทางเชื่อมต่อโลกของเรา ในรูปแบบของการเดินเรือหรือที่เรารู้จัก เรือใบ เรือสำเภานั่นเอง จวบจนกระทั่งเกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม การค้าจากนานาประเทศที่เดินทางไปมาหาสู่กันโดยใช้เส้นทางการเดินเรือ ปัจจุบันการเดินทางเหล่านั้นได้เปลี่ยนเป็นการใช้เครื่องยนต์เข้ามามีบทบาท แทน
แต่การแล่นเรือด้วยพลังลมหรือเรือใบก็ยังคงเป็นที่นิยมและมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องในรูปแบบของกีฬาเรือใบและได้แตกแขนงเป็นประเภทใบเรือต่างๆ มากมาย และกีฬาวินด์เซิร์ฟก็จัดอยู่ในหมวดกีฬาประเภทหนึ่งของกีฬาเรือใบโดยใช้กฎกติกาการแข่งขันเดียว กัน
ได้มีการถกเถียงกัน อย่างกว้างขวางหลายยุคหลายสมัยเกี่ยวกับจุดกำเนิดของกีฬาวินด์เซิร์ฟว่าใคร เป็นผู้คิดค้นกีฬาวินด์เซิร์ฟขึ้นมา ซึ่งเชื่อกันว่าในยุคแรก มีผู้ที่สามารถออกแบบเรือใบ ที่ใช้ใบในการควบคุมทิศทาง โดยไม่ต้องใช้หางเสือบังคับ (rudder) ก็คือ ชาวอินเดียนแดงในแถบลุ่มแม่น้ำอเมซอน เพราะชาวอินเดียนแดงเหล่านี้ อาศัยแพในการเดินทางขึ้นลงตามลำน้ำ โดยแพของชาวอินเดียนแดงสามารถปรับตำแหน่งของเสา (mast) ย้ายไปปักในหลุมใดหลุมหนึ่งบนพื้นของแพก็ได้ ซึ่งมีลักษณะเหมือนอุปกรณ์วินเซิร์ฟในยุคต่อมา
ในปี พ.ศ. 2507 นายนิวแมน ดาร์บี้ ได้ประดิษฐ์อุปกรณ์ที่มีลักษณะโดยพื้นฐานเดียวกันกับอุปกรณ์วินด์เซิร์ฟ อุปกรณ์ดังกล่าวประกอบไปด้วยชุดใบ (rig) ที่มีโครงสร้างและรูปร่างคล้ายว่าว โดยเสาของชุดใบสามารถเลื่อนปรับตำแหน่งได้ตามทางยาวของแผ่นกระดานหรือบอร์ด (board) ปี พ.ศ. 2508 นิตยสารฉบับหนึ่งของประเทศสหรัฐอเมริกาได้พิมพ์บทความเกี่ยวกับกระดานโต้ คลื่นติดใบ (saiboard) และกล่าวไว้ว่าเป็นกีฬาใหม่ มีผู้ที่สามารถเล่นได้ในขณะนั้นไม่ถึง 10 คน
ถึงแม้ว่าจะมีผู้ที่พยายามพัฒนาอุปกรณ์วินด์เซิร์ฟที่นายนิวแมน ดาร์บี้ ได้ออกแบบไว้ ตลอดมา แต่ก็ไม่มีใครประสพความสำเร็จ จนถึงปี พ.ศ. 2511 จึงได้มีชาวแคนนาดา 2 ท่านคือ นายจิม เดรค (Jim Dreak) นักกีฬาเรือใบ และนายฮอยเลอร์ ชไวทเซอร์ (Hoyle Schweitzer) นักกีฬาเซิร์ฟบอร์ด สามารถคิดค้นอุปกรณ์ต้นแบบของกีฬาวินด์เซิร์ฟได้สำเร็จ โดยต้นแบบดังกล่าวประกอบด้วยกระดานโต้คลื่นธรรมดา (ordinary surfboard) ทำจากโฟมพลาสติก (plastic foam) และไฟเบอร์กลาส (fiberglass) กับเสาใบรูปร่างสามเหลี่ยม (triangular sail) และจุดที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดที่สุดก็คือ การใช้ข้อต่อที่สามารถหมุนได้รอบทิศทาง (universal joint) ติดกับโคนเสา (the foot of the mast) ดังที่ปรากฏในปัจจุบัน และได้ขอจดทะเบียนกรรมสิทธิ์ ในปีนั้นเอง
ประมาณปี พ.ศ. 2515 กีฬาวินด์เซิร์ฟจึงได้เข้ามาเผยแพร่ในประเทศไทยเป็นครั้งแรกที่ชายหาดจอม เทียนพัทยาจังหวัดชลบุรี โดยนักกีฬาวินด์เซิร์ฟ คนแรกของประเทศไทยคือ นายบำรุง รวมทรัพย์ หลังจากนั้นก็เริ่มมีความนิยมมากขึ้น โดยส่วนใหญ่ผู้เล่นจะมารวมตัวกันเล่นเพื่อการพักผ่อน ในวันหยุดสุดสัปดาห์เท่านั้น
จนกระทั่งปี พ.ศ. 2522 กลุ่มนักเล่นกีฬาวินด์เซิร์ฟจึงได้รวมตัวกันก่อตั้งเป็นสมาคมขึ้นครั้งแรก โดยใช้ชื่อว่า สมาคมนักนิยมกระดานโต้คลื่นมีใบ (wind surfing association) สมาคมนักนิยมกระดานโต้คลื่นมีใบ มีนายประกิต รัตนสาขา เป็นผู้ก่อตั้ง และเป็นนายกสมาคมฯ
หลังจากนั้นในปี พ.ศ. 2530 จึงได้เปลี่ยนชื่อจาก สมาคมนักนิยมกระดานโต้คลื่นมีใบ มาเป็นสมาคม วินด์เซิร์ฟ และจนถึงปี พ.ศ. 2538 ก็ได้ขอจดทะเบียนเป็น สมาคมวินด์เซิร์ฟแห่งประเทศไทย โดยมีพลเรือเอก อุมาร มงคลนาวิน เป็นนายกสมาคมวินด์เซิร์ฟ แห่งประเทศไทย เป็นคนแรก
ข้อมูลจาก การกีฬาแห่งประเทศไทย (กกท.)
https://www.sat.or.th
