วันพ่อแห่งชาติ มีขึ้นเป็นครั้งแรก เมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๒๓ โดย คุณหญิงเนื้อทิพย์ เสมรสุต นายกสมาคมผู้อาสาสมัครและช่วยการศึกษาเป็นผู้ริเริ่ม ด้วยความจงรักภักดี และมีวัตถุประสงค์ เทิดพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในฐานะ พ่อแห่งชาติ
กลอน 5 ธันวา ศุภฤกษ์เบิกฟ้างาม
5 ธันวา ศุภฤกษ์เบิกฟ้างาม
ยอกรน้อมบังคมก้มกราบบาท
มหาราชจอมบดินทร์ปิ่นสยาม
"5 ธันวา" ศุภฤกษ์เบิกฟ้างาม
ทุกเขตคาม แซ่ซ้องถวายชัย
เฉลิมพระชนมพรรษามหาสวัสดิ์
ขอเทพไท้ที่ป้องรัฐทุกสมัย
น้อมปกปักพระพ่อหลวงของปวงไทย
เปี่ยมพระพลานามัยไปชั่วกาล
ด้วยพระมหาบารมีที่ล้นเกล้า
ข้าพระพุทธเจ้าฯ ขอรองลาดพระบาทผ่าน
ด้วยยึดดี...มิปล่อยใจใฝ่ทางมาร
สมัครสมานและรู้อยู่พอเพียง
ทีฆายุโก โหตุ มหาราช
ไทยทั้งชาติ เปล่งประสานสุรเสียง
กลอน จากลูกสาวคนหนึ่งส่งถึงพ่อ
จากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อ
เรียง “รัก” ทอร้อยถัก “ตัวอักษร”
“ลูกรักพ่อ” แม้บอกฝากจากกาพย์กลอน
“รัก” แน่นอน จากลูกมั่นลูกสัญญา
อาจไม่ใช่คนที่ เป็น “ที่หนึ่ง”
ไม่น่าทึ่ง-เก่งฉกาจ-มาดหรูหรา
ไม่สวยเด่นดังเช่น “ดาว” พราวนภา
แต่เชื่อว่าเป็น “คนดี” ที่ภูมิใจ
ทุกถ้อย “พ่อ” เตือนย้ำยามยังเด็ก
เจ้าตัวเล็กอาจเหมือนรั้นไม่หวั่นไหว
แต่พ่อจ๋า...ที่ตรึงติดสนิทฤทัย
จักอื่นใด “คำพ่อสอน” คือพรพรหม
อุ่นอื่นหนอ จะอุ่นละมุนนัก
เท่าอุ่นจาก “ไอรัก” อันเหมาะสม
ชายอื่นหนอ จะ “รักลูก” ยามทุกข์ตรม
ทั้งชีวิต “หวาน” – “ขม” พ่อห่วงใย
ลูกของพ่อจะเดินทางอย่างเชื่อมั่น
สู่ “ปลายฝัน” อนาคตอันสดใส
แม้อุปสรรค์จะขวากขวางบนทางไกล
“ลูกสาวพ่อ” จะก้าวไปไม่แคลนคลอน
จากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อ
เรียง “รัก” ทอร้อยถัก “ตัวอักษร”
พนมมือก้มน้อมราบกราบบิดร
ด้วยบทกลอน ว่า “รักมั่นกตัญญู”
กลอน กราบพ่อ
พนมมือกราบแนบ…แทบเท้าพ่อ
ผู้สร้าง-ก่อกำเนิด เกิดสังขาร
จากว่างเปล่า มีชีวิต จิตวิญญาณ
มีเลือดเนื้อ ดุจปั้น รังสรรค์มา
นึกถึงภาพวันเก่า...คราวยังเล็ก
พ่ออุ้มเด็กตัวน้อยนั่งข้างบนบ่า
พลางปลอบ...เจ้าอย่าหวั่นเลยขวัญตา
สองมือใหญ่นี้หนา...จะประคอง
หากมือแม่เป็นผ้าอุ่นละมุนนัก
มือพ่อจักเป็นเกราะคลุมคุ้มภัยผอง
หากลูกล้ม...เหนื่อยล้า...น้ำตานอง
พ่อทั้งป้อง...ปลุกให้ลุกบุกบั่นไป
อาจไม่เคยเอ่ยปาก “พ่อรักลูก”
แต่พันผูกเกลียวรักมั่นไม่หวั่นไหว
แววตาพ่ออาจไม่หวานซ่านฤทัย
แต่แววตานี้ห่วงใย...ไม่เว้นวัน
แม้หลอมรวมสามภพจบทั่วหล้า
อีกนภามหาสมุทรสุดเขตขันธ์
หรือจักรวาลที่วัดว่าค่าเป็นอนันต์
จะเทียมทันเทียบพ่อได้...นั้นไม่มี
“พ่อ” คือ “พรหม” คือ “พระ” คุ้มอุ้มชีวิต
ลูกน้อมจิตกราบประนมก้มเกศี
เรียงอักษรเป็นกลอน...ร้อยแทนถ้อยวจี
ว่าลูกนี้ “รักพ่อ” ขอบูชา
กลอน พ่อจ๋า
พ่อจ๋า............
ท้องนภา มหาสมุทร สุดเขตขันธ์
อีกแผ่นดิน ทุกถิ่นหล้า มารวมกัน
เทียบความรักพ่อของฉัน นั้นไม่พอ
คุณครูสอนเมื่อตอนยังเป็นเด็ก
ให้เอาใจดวงเล็กเล็กมาเก็บก่อ
เป็นถ้อยคำรวมความรักร้อยถักทอ
มอบให้พ่อ.... ในวัน 5 ธันวา
ยังไม่รู้ ไม่เข้าใจในอะไรนัก
แต่รู้จัก อยากออดอ้อน ตามประสา
เกาะขาพ่อ...หยอกล้อเล่น ช่างเจรจา
รักพ่อมาก เท่าฟ้า รักกว่าใคร
ตอนเป็นเด็ก รักพ่อก็บอกรัก
แต่แปลกนัก ถึงวันนี้มีบ้างไหม
แค่พ่อจ๋า ลูกรักพ่อ พอชื่นใจ
ใยหนอใย พูกช่างยากลำบากลำบน
ลองคิดดู ฉันเป็นฉันทุกวันนี้
ก็เพราะพ่อแสนดีที่ฝึกฝน
ให้ขยันหมั่นศึกษาพัฒนาตน
ไม่อับจน ด้อยค่าไปกว่าใคร
พ่อจ๋า ลูกร้อยอักษรามาแทนถ้อย
คำรักพ่อ ลูกพูดน้อย อย่าสงสัย
สิ่งที่พ่อจะประจักษ์ รักเพียงใด
ลูกจะใช้ กระทำดี นี้ตอบแทน
ลูกคนนี้จะประพฤติและยึดมั่น
ในคุณธรรม์ ความดีงามตามแบบแผน
รักษ์สัจจาที่ให้ไว้ไม่คลอนแคลน
สมเป็นลูกที่พ่อแสนภาคภูมิใจ
กลอนวันพ่อ จาก คุณสัจจาภรณ์ ไวจรรยา (poohkan)
กลอนวันพ่อ
บทร้อยกรองเทิดพระเกียรติ
อันราชาเลี้ยงรักษาซึ่งทวยราษฎร์ ประดุจเป็นปิตุราชอยู่ทุกเมื่อ
ควรที่บุตรสุดที่รักจักจุนเจือ พระคุณนั้นให้อะเคื้อด้วยภักดี
กลอนวันพ่อ #1
ทุกบุปผา มาลัยคือใจราษฎร์ ภักดีบาทองค์บพิตรเป็นนิจสิน
พระ คือ บิดาข้าแผ่นดิน ร่วมร้อยรินมาลัยถวายพระพร
ลุ ๕ ธันวามหาราช "วันพ่อแห่งชาติ" คือองค์อดิศร
พระเปี่ยมล้นด้วยเมตตาเอื้ออาทร พสกนิกรเป็นสุขทุกคืนวัน
กลอนวันพ่อ #2
พ่อคนนี้คนดีเป็นที่หนึ่ง คิดคำนึงถึงพ่อคนนี้หนอ
จะทำดีโดยไม่ต้องรีรอ ลูกจะขอให้พ่อมีสุขเอย
ที่มา เว็บไซต์ซุบซิบดอทคอม
