10 กรกฎาคม พ.ศ.2490 : วันเกิด อัศศิริ ธรรมโชติ นักเขียนวรรณกรรมรางวัลซีไรต์
10 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 วันเกิด อัศศิริ ธรรมโชติ นักเขียนวรรณกรรมรางวัลซีไรต์ประจำปี 2524 เกิดในครอบครัวชาวประมงที่หัวหิน จ. ประจวบคีรีขันธ์ หลังจากจบ ม. 4 ที่โรงเรียนไกลกังวล แล้วมาศึกษาต่อที่โรงเรียนผดุงศิษย์พิทยา ที่กรุงเทพฯ จากนั้นทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่สำนักงานสถิติแห่งชาติ แล้วสอบเขาเรียนคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ระหว่างที่เรียนอยู่ปี 2 ได้เขียนเรื่องสั้นเรื่องแรกคือ “สำนึกของพ่อเฒ่า” ซึ่งได้รับการคัดเลือกเป็นเรื่องสั้นอันดับที่ 3 จากการประกวดเรื่องสั้นชิงรางวัล พลับพลามาลี ของชุมนุมวรรณศิลป์จุฬาฯ 2515 เรียนจบแล้วเริ่มทำหนังสือกับเพื่อน จากนั้นก็ทำงานหนังสือพิมพ์มาตลอด เช่น “ประชากร”, “ประชาชาติ”, “มาตุภูมิ” และ “สยามรัฐ” เขียนบทความและคอลัมน์โดยใช้นามปากกาว่า "ชะลอม" ตามชื่อของพี่ชายคนโต หลังเหตุการณ์ "6 ตุลา 19” อัศศิริก็กลับมาเขียนเรื่องสั้นอย่างจริงจังอีกครั้ง "เธอยังมีชีวิตอยู่อย่างน้อยก็ในใจฉัน" ได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกใน สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ จากนั้นก็เขียนเรื่องอื่น ๆ ต่อมาอีกหลายเรื่อง รวมเล่มตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 2521 ชื่อ "ขุนทอง เจ้าจะกลับเมื่อฟ้าสาง" ซึ่งได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี 2524 ผลงานอื่น ๆ ที่สำคัญคือ “โลกสีน้ำเงิน” ซึ่งได้รับรางวัลชมเชยงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ 2529 “มหกรรมในท้องทุ่ง” ได้รับรางวัลชมเชยงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ 2530 เขายังได้รับการเชิดชูให้เป็น "นักหนังสือพิมพ์ดีเด่นที่ควรยกย่อง" และได้รับเกียรติให้เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2543 อัศศิริเป็นนักเขียนที่มีความสามารถในเชิงวรรณศิลป์ ใช้ภาษาได้อย่างละเอียดละเมียดละไมงดงาม คมคาย ลุ่มลึก เรื่องสั้นของเขาได้รับการยกย่องว่าเป็น “กวีร้อยแก้ว” ใช้ข้อมูลและประสบการณ์จริงมาเป็นวัตถุดิบในงานเขียน ผลิตผลงานออกมาอย่างต่อเนื่องยาวนาน งานเขียนของ อัศศิริ ธรรมโชติ มิใช่เป็นเพียงหนังสืออ่านเล่นประเทืองอารมณ์เท่านั้น หากยังเป็นบันทึกปรากฏการณ์ของชีวิตและสังคม ที่เผยให้เห็นความเป็นจริงโดยไม่ปรุงแต่ง ทำให้ผู้อ่านมีจิตใจอ่อนโยนปลุกปลอบให้เกิดกำลังใจ มีพลัง ที่จะเผชิญปัญหาต่าง ๆ อย่างไม่ระทดท้อ รับรู้ความทุกข์ยากเดือดร้อนของเพื่อนร่วมสังคมด้วยความเห็นใจ
