แฟรงก์ ซินาตรา นักร้องเพลงแจ๊สถึงแก่กรรม

14 พฤษภาคม พ.ศ.2541 : แฟรงก์ ซินาตรา นักร้องเพลงแจ๊สถึงแก่กรรม

     14 พฤษภาคม พ.ศ. 2541 แฟรงก์ ซินาตรา (Francis Albert "Frank" Sinatra) นักร้องเพลงแจ๊ส ป็อป และนักแดสงชาวอเมริกัน ถึงแก่กรรม ซินาตราเกิดเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2458 ในครอบครัวชนชั้นกลางที่เมืองโฮโบเกน รัฐนิวเจอร์ซีย์ ตอนอายุ 17 ปีเขาเริ่มเป็นนักร้องตามคลับและวงดนตรีต่าง ๆ ในนิวเจอร์ซีย์ ตอนอายุ 19 เขามีโอกาสได้ชมการแสดงของ บิง ครอสบี (Bing Crosby) นักร้องซึ่งกลายเป็นแรงบันดาลใจให้เขาฝึกฝนการร้องอย่างจริงจัง ปีต่อมาเขาเข้าร่วมวง Hoboken Four เข้าแข่งขันประกวดร้องเพลงจนได้รับชัยชนะ อายุ 22 ปีเขาร่วมงานกับวง บิ๊กแบนของ แฮร์รี เจมส์ (Harry James) ตอน 24 ปีเขาได้อัดซิงเกิลแรกกับวงของเจมส์ ในบทเพลง From the Bottom of My Heart และ Melancholy Mood อัลบัมนี้ขายได้กว่า 8,000 ก็อปปี ในปลายปีเดียวกันก็ถึงจุดเปลี่ยนสำคัญเมื่อเขาได้เป็นนักร้องในวงของ ทอมมี ดอร์ซีย์ (Tommy Dorsey) เจ้าของวงบิ๊กแบนด์ที่สำคัญในสมัยนั้น จากนั้นเพลง I’ll Never Smile Again ที่เขาร้องก็ติดอันดับสูงสุดของนิตยสารบิลบอร์ด (Billboard) นานหลายสัปดาห์ ซินาตราเริ่มมีชื่อเสียงมากขึ้นเรื่อย ๆ ในปี 2485 เขาก็ลาออกจากวงของดอร์ซีย์ เพื่อมาเป็นศิลปินเดี่ยว โดยเซ็นต์สัญญากับค่าย Columbia Records ซินาตราเริ่มกลายเป็นไอดอลของวัยรุ่นทั่วอเมริกา ในปี 2486 เป็นช่วงที่เขามีชื่อเสียงมากที่สุด นอกจากเป็นนักร้องขวัญใจวัยรุ่นแล้ว เขาก็เริ่มก้าวสู่วงการบันเทิงของฮอลลีวูด ในหนังเรื่องแรก Ship Ahoy ในช่วงนั้นซินาตราได้ออกแผ่นเสียง ออกรายการวิทยุ ออกทีวีและได้แสดงหนังหลายเรื่อง ด้วยโทนเสียงนุ่มนวลก้องกังวาล รูปร่างแบบบาง หน้าตาหล่อเหลา ในบุคลิกแบบคนหนุ่มทะเยอทะยาน ทุกอย่างที่เขาทำจึงประสบความสำเร็จสูงสุด ในปี 2488 เขาก็ได้รับรางวัลออสการ์จากภาพยนตร์เรื่อง The House I Live in หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ในเวลานั้นสังคมอเมริกันเริ่มเปลี่ยนไป แฟนเพลงวัยรุ่นของเขาโตขึ้น รูปแบบดนตรีเริ่มเปลี่ยนแปลง ยอดขายแผ่นเสียงของเขาก็ลดลง เขาถูกยกเลิกสัญญาถ่ายหนัง เส้นเสียงของเขาแตกและมีเลือดออก ในที่สุดโคลัมเบียก็ยกเลิกสัญญากับเขาในปี 2496 ซินาตรามาถึงจุดต่ำสุดในชีวิต แต่หลังจากได้อ่านนิยายของ เจมส์ โจนส์ (James Jones) เรื่อง From Here to Eternity ซึ่งเป็นเรื่องของหนุ่มหัวดื้อ ซินาตราก็บินไปฮอลลีวูดเพื่อขอทดสอบบทหนัง กระทั่งปี 2497 เขาก็ได้รับรางวัลออสการ์อีกครั้ง จากนั้นก็ได้เซ็นต์สัญญากับค่าย Capital Records คราวนี้เสียงที่เคยหวาน นุ่มนวลโรแมนติกเปลี่ยนเป็นเสียงแหบลึก ก้องกังวานและคมชัดขึ้น น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยอารมณ์หม่นเศร้า บรรลุวุฒิภาวะเป็นผู้ใหญ่ ซินาตราคนใหม่จึงได้รับการต้อนรับยิ่งกว่าตอนวัยหนุ่มเสียอีก ในช่วงนี้เขาได้สร้างบทเพลงอมตะไว้หลายชุด อาทิ In The Small Hours, Come Fly With Me จากนั้นเขาย้ายไปอยู่กับสังกัด Reprise ออกผลงานชิ้นเยี่ยมจำนวนมาก อาทิ เพลง I Got You Under My Skin, New York, New York, My Way เขากับเพื่อน ๆ ได้บุกเบิกเมืองลาสเวกัสให้กลายเป็นศูนย์กลางความบันเทิงที่ไม่เคยหลับไหล ในวัย 50 ปีเขากลับมีงานยุ่งยิ่งกว่าตอนหนุ่ม ๆ ทั้งเป็นนักร้องนักแสดง ออกแผ่นเสียง รายการวิทยุ ออกทีวีและแสดงหนัง ในที่สุดปี 2514 ซินาตราก็ประกาศแขวนไมค์ฯ อำลาวงการมาพักผ่อนในคฤหาสน์ส่วนตัวที่แคลิฟอร์เนีย ตราบจนวันสุดท้ายของชีวิต