03 กันยายน พ.ศ.2544 : จรัล มโนเพชร เจ้าของฉายา ราชาโฟล์คซองคำเมือง เสียชีวิต
จรัล มโนเพชร ศิลปินเจ้าของฉายา “ราชาโฟล์คซองคำเมือง” เสียชีวิต จรัลเกิดเมื่อวันที่ 1 มกราคม 2494 ที่ย่านประตูเชียงใหม่ อ. เมืองเชียงใหม่ เป็นบุตรของ สิงห์แก้ว มโนเพ็ชร ข้าราชการแขวงการทาง กับ เจ้าต่อมคำ มโนเพ็ชร เชื้อสายของราชตระกูล ณ เชียงใหม่ จรัลจึงเติบโตท่ามกลางสังคมล้านนาที่ยังเป็นชุมชนและมีวัฒนธรรมสูง เรียนหนังสือครั้งแรกที่โรงเรียนพุทธิโสภณ และจบที่วิทยาลัยเทคนิคภาคพายัพ เขาชอบดนตรีมาตั้งแต่เด็ก ๆ โดยมักฟังเพลงจากรายการวิทยุและนำมาหัดเล่นกีตาร์ โดยเฉพาะเพลงโฟล์ค คันทรี และบลูส์ซึ่งเป็นที่นิยมอยู่ในขณะนั้น จนสามารถเล่นกีตาร์ร้องเพลงตามร้านอาหาร ผับ บาร์ในเชียงใหม่ หาเงินเรียนหนังสือด้วยตนเอง หลังจากเรียนจบก็เริ่มทำงานที่แขวงการทางอำเภอพะเยา (สมัยที่ยังเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดเชียงราย) ต่อมาก็ย้ายไปทำงานในบริษัทเอกชน และธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์ ระหว่างนั้นก็ร้องเพลงและเล่นดนตรีควบคู่มาตลอด และได้แต่งเพลงไว้หลายเพลง โดยนำดนตรีเพลงโฟล์ค คันทรี และบลูส์มาใส่เนื้อร้องภาษาคำเมืองและผสมผสานเสียงดนตรีพื้นเมืองอย่าง สะล้อ ซอ ซึงเข้าไปด้วย เนื้อหาพูดถึงชีวิตของชาวล้านนา กลายเป็นดนตรีโฟล์คแบบใหม่ที่ผสมผสานดนตรีตะวันตกกับตะวันออกเข้ากันได้อย่างลงตัว เรียกว่า “โฟล์คซองคำเมือง” ในปี 2520 เพลงของจรัลถูกนำไปเผยแพร่ทางวิทยุเป็นครั้งแรก ปรากฏว่าได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก จากนั้นก็ออกผลงานเพลงตามมาอีกหลายอัลบัม อีกทั้งยังได้สร้างศิลปินอีกหลายเคนเช่น สุนทรี เวชานนท์ ในปี 2538 จรัลได้รับรางวัล สีสันอวอร์ด เป็นครั้งแรกจากอัลบัม “ศิลปินป่า” นอกจากนั้นจรัลยังทำเพลงประกอบภาพยนตร์อีกหลายเรื่อง ผลงานของจรัลแม้จะมีกลิ่นอายของล้านนาและภาษาคำเมือง แต่ก็ได้รับความนิยมจากคนทั่วไป ตลอดชีวิต จรัลแต่งเพลงไว้กว่าสองร้อยเพลง หลายบทเพลงใช้ภาษาที่งดงามราวบทกวี เสียงดนตรีที่ฟังง่าย สนุก เศร้า และได้กำลังใจ ปี 2537 จรัลได้รับโล่ห์ประกาศเกียรติคุณจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี ในฐานะ “บุคคลดีเด่นทางด้านการใช้ภาษา” แม้จรัลจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่บทเพลงของเขายังคงเป็นอมตะ ผู้คนยังคงฟังเพลงของเขาอยู่ไม่เสื่อมคลาย
