วลีที่ว่า ไก่งามเพราะขน คงใช้ไม่ได้ถนัดนักสำหรับนกบางชนิด เช่น นกตะกรุม นกตะกราม และแร้ง ที่มีลำคอเปลือยเปล่าไร้ขน แต่ด้วยลักษณะเช่นนี้ ทำให้มันทนทานต่อความร้อนอบอ้าวในสภาพอากาศร้อนได้ดี และสำหรับแร้ง มันดีมากสำหรับการมุดเข้าไปกินบุฟเฟท์ในช่องท้องของซากสัตว์ขนาดใหญ่ได้อย่างสะดวก แม้แต่บันทึกจากยุคดึกดำบรรพกาล ก็ยังไม่มีหลักฐานใดที่แสดงว่าลักษณะคอเปลือยนี้ เคยเกิดขึ้นมาในบรรพบุรุษที่ปกติ
บทความของ Heller (2011) ซึ่งตีพิมพ์ในวารสาร Plos Biology ปีที่ 9 ฉบับที่ 3 ได้วิเคราะห์การกลายพันธุ์ของไก่ ชนิดที่เรียกว่า ไก่คอเปลือย (ชาวบ้านในจังหวัดเลย เรียกไก่ชนิดนี้ว่า ไก่คอปอก) และแสดงผลให้เห็นว่า สารโปรตีนในตระกูล BMPs (bone morphogenetic proteins) ปฏิบัติหน้าที่เป็น inhibitors ต่อปฏิกิริยาการถ่ายทอดลักษณะไม่มีขนที่คอไก่ โดยโปรตีนในตระกูล BMP มีอยู่ในกระบวนการ พัฒนาการระหว่างการกำเนิดตัวอ่อน รวมทั้งการพัฒนาขนนกในระยะแรก ซึ่งค้นพบโดยการทำแผนที่ทางพันธุกรรมในตัวอ่อนของไก่ การจำกัดบริเวณให้แคบเข้า ทำให้พบกลุ่มยีนที่เกี่ยวข้อง 5 กลุ่ม หนึ่งในนั้นคือ BMP12 ซึ่งดีเอนเอของมันประกอบด้วยคู่เบส 260,000 คู่ในไก่ แบบแผนในระดับมหภาคของการเกิดขนปรากฏขึ้นใน 7 วันหลังจากการปฏิสนธิ และประกอบไปด้วยเซลล์ 14 แนว ซึ่งทำหน้าที่ตลอดระยะเวลาการพัฒนาของตัวอ่อน
แนวของเซลล์เหล่านี้กว้างและเจริญขึ้นทั้งสองด้านของลำตัว แบบแผนในระดับจุลภาคเกิดตามติดอย่างใกล้ชิดเบื้องหลังแนวของเซลล์เหล่านี้ ด้วยการให้กำเนิดแถวของแนวขน หลังจากตรวจสอบพบว่า มีการส่งสัญญาณของ BMP เพิ่มขึ้นในตัวอ่อนของไก่คอเปลือยกลายพันธุ์ เพื่อการเปรียบเทียบ ผู้วิจัยจึงได้ปลูกถ่ายสารโปรตีน BMP12 ระดับสูง ในไก่สายพันธุ์ธรรมชาติ
ผลก็คือ มันสูญเสียการสร้างขนในบริเวณคอ แต่ไม่กระทบกับขนในลำตัว แต่ในเวลาเดียวกันได้มีการพบกรดเรติโนอิก ซึ่งทำหน้าที่แสดงผลการเกิดและการเรียงตัวของขนนกด้วย คณะผู้วิจัยจึงได้ปลูกถ่ายกรดเรติโนอิกเข้าไปอีกเพื่อดูการสร้างแนวขน แต่ไม่ได้ผลเหมือนกับกรณีของ BMP พัฒนาการของขนทั้งบนคอและบนลำตัวเกิดขึ้นหลังการทรีตกรดเรติโนอิกเข้าไป นั่นแสดงให้เห็นว่ากรดเรติโนอิกในบริเวณผิวหนังของไก่กลายพันธุ์อาจจะถูกผลิตขึ้นภายหลังจากผิวหนังได้รับสัญญาณกระตุ้นของ BMP และสูญเสียความสามารถในการสร้างขนที่คอไปแล้ว
ที่มา: Heller, K. 2011. How bird necks get naked. Plos Biol. 9(3): e1001029. doi: 10.1371/ journal.pbio. 1001029
