เนื้องอกสมองในเด็ก เป็นเนื้องอกอีกชนิดหนึ่งที่พบได้บ่อยในเด็ก อาจพบได้ตั้งแต่ขวบแรก แต่ส่วนมากจะพบบ่อยในเด็กอายุน้อยกว่า 7 ขวบ สถิติในประเทศไทยยังไม่มีการรวบรวมแน่ชัด แต่สถิติในประเทศอเมริกาในปีหนึ่ง จะมีเด็กป่วยใหม่ด้วยเรื่องเนื้องอกในสมองปีละ 2,200 ราย จะพบบ่อยในเด็กชายมากกว่าเด็กหญิง
สาเหตุ
ในปัจจุบันมีการศึกษาอย่างมากมาย พบว่าอาจจะมีสาเหตุได้หลายอย่าง เช่น การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างสารพันธุกรรมบางชนิดอาจจะถ่ายทอดทางพันธุกรรม หรือเป็นผลจากสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไป ในปัจจุบันนี้ยังไม่ได้ผลแน่ชัดแต่ก็มีความก้าวหน้าไปมาก ซึ่งการศึกษาต่อๆไปจะทำให้การรักษาเนื้องอกสมองในอนาคตได้ผลมากยิ่งขึ้น
อาการ
ตำแหน่งต่างกันของเนื้องอกในสมองก็จะให้อาการแตกต่างกันไป เช่น ถ้าเกิดในตำแหน่งที่ควบคุมการทรงตัว เด็กก็จะมีอาการเดินเซ หกล้มบ่อย ในรายอื่นๆอาจจะมีอาการแขน-ขาอ่อนแรง หรือชาครึ่งซีก, อาการตาเข, ตากระตุก, ปากเบี้ยว หรืออาการชักเกร็ง หรือกระตุก อาการจะเป็นมากถ้าก้อนเนื้องอกโตมาก หรือโตเร็ว ซึ่งเป็นเพราะความดันในสมองสูง ในเด็กเล็กจะต้องอาศัยการสังเกต เนื่องจากเด็กไม่สามารถจะบอกเล่าอาการได้ เช่น อาการเซื่องซึม ไม่ดูดนม หรือมีอาเจียนพุ่ง ถ้าเป็นเด็กโตอาจจะบอกได้ว่าปวดศีรษะ นอกจากนั้นภาวะความดันในสมองสูงยังส่งผลกระทบต่อประสาทตา ถ้าเป็นนานจะทำให้การมองเห็นเสียไป นอกจากนั้นความดันในสมองที่สูงจะทำให้ผู้ป่วยหมดสติ หรือโคม่าในที่สุด จากการซักถามและตรวจร่างกาย แพทย์อาจวินิจฉัยโรคได้ แต่อย่างไรก็ตามต้องอาศัยการตรวจยืนยันจากการเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์สมอง (CT Scan) หรือการตรวจโดยพลังงานสนามแม่เหล็ก (MRI) ซึ่งจะปรากฏให้เห็นภาพของเนื้องอก รวมทั้งรายละเอียดของขนาดและตำแหน่ง
การรักษา
ในปัจจุบันนี้ มีการรักษาหลายอย่าง เช่น การผ่าตัด, การฉายแสง และเคมีบำบัด ในแต่ละรายประสาทศัลยแพทย์และกุมารแพทย์ จะเป็นผู้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการรักษาที่เหมาะสม เนื่องจากเนื้องอกสมองที่แตกต่างกันจะตอบสนองต่อชนิดของการรักษาแตกต่างกัน ในรายที่ก้อนมีขนาดใหญ่ ถ้าเป็นตำแหน่งที่ผ่าตัดได้มักจะต้องผ่าตัด การผ่าตัดมีข้อดี ก็คือสามารถเอาก้อนเนื้องอกออกได้จากการผ่าตัดนั้นเลย ทำให้ความดันสมองที่สูงลดลงได้ทันที
นอกจากนั้นชิ้นเนื้อที่ได้จากการผ่าตัด จะถูกนำไปตรวจโดยพยาธิแพทย์ ทำให้สามารถทราบถึงชนิดของเนื้องอกนั้น ซึ่งจำเป็นมากเพราะในเนื้องอกบางอย่างจำเป็นต้องใช้การรักษาอื่นๆ เช่น การฉายแสง หรือเคมีบำบัดตามหลังจากการผ่าตัด เพื่อผลการรักษาที่ดีขึ้น แต่ข้อเสียของการผ่าตัด ก็คือความเสี่ยงต่างๆของการผ่าตัดซึ่งประสาทศัลยแพทย์จะสามารถบอกถึงความเสี่ยงของการผ่าตัดในรายนั้นๆได้ ในบางรายที่เนื้องอกอยู่ในตำแหน่งที่ลึก หรือคาดว่าจะมีความเสี่ยงสูงจากการผ่าตัด ถ้าก้อนไม่ใหญ่กว่า 3 ซ.ม. อาจจะพิจารณาใช้รังสีรักษาที่เรียกว่า
