การที่คนเราจะมีวัยเกษียณที่ดีและมีความสุขนั้นมีองค์ประกอบที่สำคัญสี่ประการด้วยกัน คือ มีเงินพอใช้ สดใสแข็งแรง แบ่งปันสังคม และชื่นชมลูกหลาน การที่จะบรรลุความประเสริฐหรือพรทั้งสี่ประการนั้นได้ เรามีงานบางอย่างที่ต้องเตรียมทำไว้ตั้งแต่ยังไม่เกษียณ ซึ่งแต่ละคนนั้นก็อาจมีวิธีที่แตกต่างกันออกไป
พรประการแรก: มีเงินใช้อย่างเพียงพอ สมมติว่าเรามีรายได้ปีละสี่บาท โดยเฉลี่ยแล้ว เราควรจะจำกัดการใช้เงินเพื่อตัวเองไม่เกิน 2 บาท หรือครึ่งหนึ่งของรายได้ อย่างไรก็ตามในบางช่วงของชีวิตเราอาจต้องจุนเจือคนอื่นๆ เช่น ลูกๆ พ่อแม่ ตลอดจนการกุศลต่างๆ เป็นต้น ซึ่งเงินจุนเจือเหล่านี้อาจจะเป็นอีกหนึ่งบาท หรือหนึ่งในสี่ของรายได้ รวมแล้วก็ไม่เกิน 3 บาท เมื่อเป็นเช่นนี้เราก็จะมีเงินเก็บออมอย่างน้อย 1 บาท หากเราทำเช่นนี้ตั้งแต่อายุ 31-60 ปี เราก็จะมีเงินตอนเกษียณ 30 บาท สมมติว่าเรามีอายุขัยถึงได้ถึง 75 ปี ซึ่งก็หมายความว่ามีเวลาหลังเกษียณนาน 15 ปี ซึ่งก็หมายความว่าเราจะมีเงินใช้ปีละ 2 บาท ซึ่งก็แปลว่าคุณภาพชีวิตของเราก็ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงไปมากนักไม่ว่าจะก่อนหรือหลังเกษียณ และแน่นอนว่า หากเราเริ่มต้นออมตั้งแต่อายุยี่สิบปีเศษๆหรือออมได้มากกว่าหนึ่งในสี่ของรายได้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งรู้จักลงทุนอย่างชาญฉลาดด้วย เงินที่งอกเงยก็จะช่วยหนุนส่งเสริมให้ค่าเงินออกเพิ่มขึ้นอีก การออมไม่ใช่เรื่องยาก แต่เป็นเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญ การจัดสรรเงินเดือนไว้ส่วนหนึ่งไว้เป็นเงินออมประจำทุกๆครั้งที่เงินเดือนออก เป็นทางหนึ่งในการสร้างวินัยในการอ้อม
พรประการที่สอง: สดใสแข็งแรง เราๆท่านๆต่างก็ต้องการมีสุขภาพที่แข็งแรงและจิตใจที่เบิกบาน โดยการรับประทานอาหารที่ดีมีคุณค่า รู้จักออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งออกจะเป็นเรื่องที่ยากสำหรับผู้คนในสมัยนี้ที่อะไรต่ออะไรจะดูเร่งรัดไปหมด เทคนิคหนึ่งที่สามารถนำไปปฎิบัติได้ ก็คือ การเรียนรู้วิธีออกกำลังกายที่ไม่ต้องใช้พื้นที่มาก และไม่ต้องมีอุปกรณ์ให้วุ่นวาย ไม่ต้องเดินทางออกไปหาสถานที่ เช่น การเล่นโยคะ การฝึกชี่กงแบบจีน เป็นต้น ซึ่งสามารถทำได้ในพื้นที่จำกัด แม้เพียง 10-20 นาทีต่อวันก็ได้ความสดชื่น ที่สำคัญการออกกำลังกายประเภทนี้ คือการได้ฝึกฝนสมาธิไปด้วย เป็นการสร้างความสดใสและแข็งแรงให้ร่างกายและจิตใจไปพร้อมๆกัน
พรประการที่สาม: แบ่งปันสังคม การเป็นผู้ที่สามารถแบ่งปันให้แก่ผู้อื่นและสังคมได้เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่จะช่วยสร้างคุณค่าของการอยู่ร่วมในสังคม การได้มีโอกาสถ่ายทอดความรู้ให้แก่ผู้อื่น ช่วยเหลือบำเพ็ญประโยชน์ให้แก่ผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นด้วยกำลังกาย กำลังทรัพย์ ตามฐานะที่ควรจะเป็นจะเป็นการสร้างความสุขให้แก่ผู้อื่นและบังเกิดความอิ่มเอิบในจิตใจให้แก่ตัวเราในฐานะผู้ให้
พรประการที่สี่: ชื่นชมลูกหลาน การได้มีโอกาสชื่นชมลูกหลานที่เติบโตขึ้นมาเป็นคนเก่งและคนดี เป็นความสุขอีกอย่างของผู้ที่เข้าสู่วัยชรา เด็กๆคนไหนก็คงไม่ชอบเข้าใกล้คนแก่เคร่งเครียดหรือจู้จี้ขี้บ่น แต่ถ้าคุณเป็นคุณปู่คุณย่าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ทันสมัยพอสมควร พร้อมที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับลูกหลาน ใส่ใจถามไถ่ในความสนใจของเด็กๆ ขณะเดียวกันก็มีภูมิความรู้ ภูมิคุณธรรม เด็กๆก็จะสามารถเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนมได้อย่างสบายใจ ความเป็นหนุ่มสาวของคนเราไม่ได้อยู่ที่อายุ แต่อยู่ที่จิตใจที่พร้อมจะเรียนรู้สิ่งใหม่ และคงความชื่นชมกับชีวิตอย่างสมวัย ที่กล่าวมานี้ เป็นเรื่องการเตรียมตัวของผู้ที่จะเกษียณและวิธีคิดของผู้ที่เกษียณแล้ว ถ้าหากท่านเป็นลูกเป็นหลานของผู้ที่อยู่ในวัยเกษียณก็น่าจะลองพิจารณาการเป็นผู้เอื้อ เพื่อสร้างความสุขให้แก่ผู้เกษียณด้วย การเอื้อผู้เกษียณที่ดีอาจไม่ใช่หมายถึงการให้ท่านเลิกทำอะไรๆ คำพูดทำนองว่า
