อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง (Alexander Flaming)
เกิดวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 1881 ประเทศสก๊อตแลนด์
เสียชีวิต 11 มีนาคม ค.ศ. 1955 กรุงลอนดอน อังกฤษ
เฟลมมิ่ง เป็นชาวสก๊อตแลนด์บิดา-มารดาฐานะดี บิดาชื่อ ฮิวส์เฟลมมิ่ง (Huge Fleaming) ชีวิตในวัยเด็กเขาเป็นเด็กฉลาดซุกซนรอบรู้จนได้เข้าเรียนด้านแพทย์ศาสตร์ที่วิทยาลัยแพทย์แห่งโรงพยาบาลเซนต์แมรี่ และจบการศึกษาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 หลังเรียนจบได้เข้าทำงานเป็นแพทย์ประจำแผนกภูมิคุ้มกันโรค แผนกแบคทีเรีย เป็นทหารเสนารักษ์ ประจำกองทัพตำรวจหลวง (Royal Army Corps) ทำให้เขาได้เห็นและรักษาเหล่าทหารบาดเจ็บจากภาวะสงครามเป็นจำนวนมาก โรคที่ตามมาเช่น บาดทะยักมีอาการอักเสบ เน่าเปื่อย จนทำให้ทหารต้องเสียชีวิต ซึ่งมาจากเชื่อจุลินทรีย์นั่นเองเป็นแรงบันดาลใจให้เขาทำการศึกษาค้นคว้า เรื่องแบคทีเรียอย่างจริงจังจนทำให้เขาได้ค้นพบแบคทีเรียที่ชื่อว่า “สเตปฟิโบ คอกคัส” (Staphy lococlus) ซึ่งผู้ที่ติดเชื้อนี้จะปวดแสบบาดแผลมาก จนเขาสามารถสกัดเชื้อนี้ได้จาก น้ำมูก น้ำตา ของมนุษย์นี้เองแต่ก็ไม่สามารถปราบได้ราบคาบ จนในที่สุดก็สามารถค้นพบเชื้อราชนิดหนึ่งนำมาสกัดเป็นยาชื่อ เพนนิซิลิน เชื้อราชนิดนี้อยู่ในกลุ่มเพนนิซิเลียม โดยร่วมมือกับนักวิทยาศาสตร์ชาวออสเตรเลียชื่อ โฮวาร์ด วอลเทอร์ (Howard Walter) ในการสกัดแยกเพนนิซิลินได้จนสำเร็จจนทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์ในปี ค.ศ. 1945 ร่วมกับ โฮวาร์ด วอลเทอร์ และเอิร์น โบร์ลเซน ประโยชน์ของยาเพนนิซิลินสามารถโรคต่างๆ ได้มากกว่า 80 ชนิด เช่น แอนแทรกซ์, คอตีบ, ปอดอักเสบ, บาดทะยัก, เยื่อหุ้มสมองอักเสบเป็นต้น ในปี ค.ศ. 1955 เสียชีวิตด้วยโรคเส้นเลือดหัวใจตีบ ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
ผลงานการค้นพบ ของ อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง (Alexander Flaming)
- ค้นพบเชื้อราชนิดหนึ่งที่ชื่อว่า เพนนิซีเลียม (Peniciliam) แล้วนำมาสกัดเป็นตัวยามีชื่อว่า เพนนิซิลิน (Penniciline)
- ได้รับรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์ ร่วมกับโฮวาร์ด วอลเทอร์ และเอิร์น โบร์เซน ในปี ค.ศ. 1946
