เกิดจากตัวเชื้อที่เรียกว่า Pthirus pubis อาศัยอยู่ตามขนโดยเฉพาะบริเวณหัวเหน่าดูดกินเลือดคนเป็นอาหาร หากอดอาหาร 24 ชั่วโมงตัวเชื้อจะตาย ตัวโลน (Pubic Louse) สามารถพบได้ที่ที่มีขนสั้นๆ ได้หลายที่นอกจากที่ขนที่อวัยวะเพศ เช่น ขนที่หัวนม ขนรักแร้ ขนตา ขนคิ้ว เป็นต้น
การติดต่อตัวโลน
- ติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เชื้อจะอาศัยอยู่บริเวณขนที่หนา เช่นขนตา ขนคิ้ว ขนบริเวณหัวเหน่าแต่จะไม่ติดบนผม เมื่อมีเพศสัมพันธ์เชื้อจะติดจากขนของคนหนึ่ง ไปยังอีกคนหนึ่ง
- ติดต่อทางอื่นที่มิใช่จากเพศสัมพันธ์ เช่นการนอนเตียงหรือใช้ผ้าเช็ดตัวร่วมกับคนที่ติดเชื้อ ใส่เสื้อผ้าของคนที่ติดเชื้อ หรือนั่งบนโถส้วมที่มีเชื้ออยู่
อาการของตัวโลนเป็นอย่างไร
- อาการที่สำคัญคืออาการคันบริเวณที่ติดเชื้อ โดยเฉพาะบริเวณหัวเหน่า
- อาจจะสังเกตเห็นตัวโลนที่หัวเหน่า
- สังเกตพบไข่ที่โคนขนหัวเหน่า
- อาจจะพบรอยช้ำบริเวณที่ตัวโลนดูดเลือด
- อาจจะพบตัวโลนในบริเวณอื่น เช่นขนรักแร้ เครา ขนคิ้ว ขนตา
การวินิจฉัยตัวโลน
- ท่านสามารถเห็นไข่หรือตัวเชื้อด้วยตาเปล่า หรืออาจจะใช้แว่นขยาย
- หากท่านสงสัยก็ไปพบแพทย์ซึ่งจะนำไปส่องกล้อง
การรักษาตัวโลน
- Permethrin creamทาบริเวณที่ติดเชื้อทิ้งไว้ 10 นาแล้วล้างออก ไม่ใช้บริเวณที่ขนตา
- Lindane shampoo ใช้สระขนบริเวณที่เป็นทิ้งไว้ 4 นาทีแล้วล้างออก ไม่ใช้บริเวณขนตา ไม่ใช้ในคนที่เป็นโรคลมชัก ไม่ใช้บริเวณที่มีแผล หรือคนท้อง หรือเด็กอายุน้อยกว่า 2 ปี
- Pyrethrins ใช้สระขนทิ้งไว้ 10 นาทีแล้วล้างออก
การป้องกันตัวโลน
- หลังจากรักษา ท่านสามารถกำจัดไข่โดยการใช้เล็บหยิบออก
- เปลี่ยนชุดและที่นอนใหม่ที่สะอาด
- รักษาคู่ขา
- งดร่วมเพศจนกระทั่งรักษาหายขาดแล้ว
- หลังจากรักษาแล้วเสื้อผ้า ที่นอน เครื่องใช้ยังติดต่อ เพราะฉะนั้นต้องนำเสื้อผ้า ผ้าห่ม เครื่องนอนทั้งหลายไปต้มและอบแห้งด้วยความร้อน
- อุปกรณ์ที่ต้มหรืออบไม่ได้ต้องนำอุปกรณ์ดังเกล่าเก็บไว้ในถุงหรือลังไว้ 2 สัปดาห์
ขอบคุณข้อมูลจาก siamhealth.net
