ภาษาอุยกูร์ เป็นภาษากลุ่มเตอร์กิก พูดโดยชาวอุยกูร์ในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ ประเทศจีน
ไวยากรณ์
การเรียงประโยคเป็นแบบ ประธาน-กรรม-กริยา ปรบท คำแสดงความเป็นเจ้าของ คำคุณศัพท์ คำบอกจำนวน มาก่อนคำนามที่ขยาย และคำแสดงคำถามอยู่ต้นประโยค มีคำอุปสรรคและปัจจัย การเรียงลำดับคำมีการแยกระหว่างประธานและกรรมรอง หัวข้อและความเห็น นามมี 8 การก แสดงด้วยปัจจัย ปัจจัยของคำกริยาแสดงประธาน บุคคล จำนวน รูปแบบของคำกริยามีรูปถูกกระทำ ผลสะท้อน ความสัมพันธ์ร่วมกัน และเป็นเหตุเป็นผล
คำศัพท์
คำศัพท์พื้นฐานมาจากภาษากลุ่มเตอร์กิก มีคำยืมจากภาษาเปอร์เซียมากเช่นเดียวกับภาษาอุซเบก นอกจากนี้เป็นคำยืมจากภาษาจีนและภาษารัสเซีย
ระบบการเขียน
เริ่มเขียนด้วยอักษรอาหรับตั้งแต่ราว พ.ศ. 1500 ก่อนหน้านั้นเขียนด้วยอักษรอุยกูร์ที่มาจากอักษรซอกเดีย รัฐบาลจีนนำอักษรโรมันมาใช้เมื่อ พ.ศ. 2472 ต่อมาหันกลับมาใช้อักษรอาหรับอีกใน พ.ศ. 2526 โดยใช้เครื่องหมายแสดงเสียงสระทุกเสียง ในบริเวณที่ได้รับอิทธิพลจากโซเวียตใช้อักษรซีริลลิก และอักษรโรมันแบบที่ใช้เขียนภาษาตุรกีรวมทั้งใช้ในอินเทอร์เน็ตด้วย
อักษรชนิดต่างๆที่ใช้เขียนภาษาอุยกูร์ อักษรอาหรับ อักษรละติน อักษรซีริลลิก ULY อักษรละตินแบบตุรกี สัทอักษร อักษรอาหรับ อักษรละติน อักษรซีริลลิก ULY อักษรละตินแบบตุรกี สัทอักษร ئا A a A a A a A a /a/ ق Ķ ķ Қ қ Q q K k /q/ ئە Ə ə Ə ə E e E e /æ/ ك K k K k K k K k /k/ ب B b Б б B b B b /b/ ڭ -ng Ң ң -ng -ng /ŋ/ پ P p П п P p P p /p/ گ G g Г г G g G g /ɡ/ ت T t Т т T t T t /t/ ل L l Л л L l L l /l/ ج J j Җ җ J j C c /d͡ʒ/ م M m М м M m M m /m/ چ Q q Ч ч CH ch Ç ç /t͡ʃ/ ن N n Н н N n N n /n/ خ H h X x X x H h /x/ ھ H̡ h̡ Һ һ H h H h /h/ د D d Д д D d D d /d/ ئو O o О о О о O o /o/ ر R r Р р R r R r /r/ ئۇ U u У у U u U u /u/ ز Z z З з Z z Z z /z/ ئۆ Ɵ ɵ Ө ө Ö ö Ö ö /ø/ ژ Ȥ ȥ Ж ж J j J j /ʒ/ ئۈ Ü ü Ү ү Ü ü Ü ü /y/ س S s С с S s S s /s/ ۋ V v В в
