วันผู้ลี้ภัยโลก (World Refugee Day) ตรงกับวันที่ 20 มิถุนายน ของทุกปี สหประชาชาติได้ประกาศให้เป็น "วันผู้ลี้ภัยโลก" โดยวันนี้เริ่มก่อตั้งขึ้นครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 2001 ก่อนหน้าที่จะเริ่มมีวันผู้ลี้ภัยโลกนี้ แต่ละประเทศจะมีวันผู้ลี้ภัยโลกเป็นของตนเอง เช่น Africa Refugee Day
เริ่มก่อตั้ง
ก่อนหน้าที่จะเริ่มมีวันผู้ลี้ภัยโลกนี้ แต่ละประเทศหรือระดับภูมิภาคจะมีวันผู้ลี้ภัยโลกของตนเอง บางที่ก็จัดเป็นสัปดาห์ผู้ลี้ภัยโลกขึ้นเลยก็มี ที่รู้จักกันกว้างขวางมากที่สุดก็คงเป็น Africa Refugee Day ซึ่งตรงกับวันที่ 20 มิถุนายน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความมีน้ำหนึ่งใจเดียวกันของทวีปแอฟริกา ที่มีจำนวนประชากรผู้ลี้ภัยอยู่มากที่สุดเลยก็ว่าได้
โดย Africa Refugee Day จัดขึ้นเป็นประจำทุกปี จนที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติได้ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดคุยกันในสภา เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม ค.ศ.2000 (resolution 55/76) ที่ประชุมเห็นว่าในปี 2001 เป็นวาระครบรอบ 50 ปีของอนุสัญญาเกี่ยวกับสถานะของผู้ลี้ภัย ซึ่งประกาศใช้ในปี ค.ศ.1951 พอดี ทาง Organization of African Unity ก็เห็นด้วยที่จะให้มีวันผู้ลี้ภัยโลกขึ้นให้พ้องกับวันผู้ลี้ภัยของแอฟริกา ในที่สุดที่ประชุมสมัชชาแห่งสหประชาชาติก็ประกาศให้วันที่ 20 มิถุนายน ตั้งแต่ปี 2001 เป็นต้นไป เป็น World Refugee Day
งานในแต่ละปี
ในทุกปี วันผู้ลี้ภัยโลก จะมีการจัดกิจกรรมหลากหลายเพื่อเฉลิมฉลองให้กับพลังใจที่ยิ่งใหญ่ของผู้ลี้ภัยทุกประเทศในโลก ซึ่งในแต่ละปีจะมีรูปแบบการจัดงานแตกต่างกันไป และจะจัดให้สอดคล้องกับสถานการณ์โลกในแต่ละปีด้วย
ปี 2002
รูปแบบของงานจะเน้นไปที่ผู้ลี้ภัยหญิง โดยเจ้าชายซารูดิน อกา ข่าน ข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัย สหประชาชาติ เมื่อปี ค.ศ. 2002 กล่าวไว้ว่า งานของสำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยคือการเลิกทำงาน คือทำงานเพื่อให้ถึงวันที่คำว่าผู้ลี้ภัยจะหายไปจากพจนานุกรมเพราะว่าความรุนแรงต่างๆ ที่ผลักดันให้ผู้คนต้องลี้ภัยได้หมดสิ้นไปแล้วเช่นกัน
ปี 2003
เน้นไปที่เด็กๆ ผู้ลี้ภัย พุ่งความสนใจไปที่ความต้องการและศักยภาพของเด็กๆ เพื่อสร้างอนาคตที่ดีกว่าให้กับตนเองและชุมชน เพราะบรรดาเด็กๆ ผู้ลี้ภัยนั้นสามารถช่วยสร้างอนาคตได้ ดังคำกล่าวที่ว่ายุคสมัยของวัยเยาว์ คือยุคสมัยอันรุ่งเรือง - ลอร์ด ไบรอน กวีเลื่องชื่อนิพนธ์ไว้เช่นนั้น แต่น่าเสียใจว่ามีเยาวชนราว 20 ล้านคนทั่วโลกซึ่งยุคสมัยแห่งวัยเยาว์ของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความโหดร้าย ผู้ลี้ภัยในวัยเยาว์ก็เป็นหนึ่งในเยาวชนผู้เคราะห์ร้ายเหล่านี้ ความผิดเพียงประการเดียวของเขา คือ เขาเกิดผิดที่และผิดเวลา จึงพบตัวเองอยู่ในฐานะเหยื่อของสงครามและความขัดแย้งที่ตนไม่ได้ก่อขึ้น
ปี 2004
"To Feel at Home" ให้คนทั่วไปหันมาสนใจกับปัญหาของผู้ลี้ภัยทั่วโลกที่ต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง สามารถสร้างชีวิตใหม่อย่างปลอดภัยและมีศักดิ์ศรีสำหรับผู้ลี้ภัยที่ทิ้งถิ่นฐานบ้านเรือนหนีภัยมานั้น มี 3 ทางเลือกในการ "มีบ้าน" คือ ลงหลักปักฐานที่แผ่นดินที่มาอาศัยหลบภัย หรือกลับไปยังประเทศบ้านเกิดเมื่อภัยสงบลง และการเดินทางต่อไปยังประเทศที่สาม
ปี 2005
เสริมสร้างกำลังใจอันยิ่งใหญ่ให้แก่ผู้ลี้ภัย เพราะการจะเป็นผู้ลี้ภัยได้ ต้องอาศัยความกล้าหาญ และความกล้าหาญ เป็นคำนาม หมายถึงความเข้มแข็งทางจิตใจที่จะยืนหยัด เผชิญหน้า และต้านทานอันตราย ต่อความกลัว และความยากลำบาก
ปี 2006
"Keeping the Flame of Hope Alive" หัวข้อในปีนี้สืบเนื่องจากปีที่แล้ว เมื่อมีความกล้าหาญแล้วก็ต้องมีความหวังคอยหล่อเลี้ยงด้วยเช่นกัน ดังคำขวัญต่อไปนี้ "แต่ในทุกย่างก้าวของเส้นทางการลี้ภัย ผู้ลี้ภัยได้พาเอาความหวังอันมั่นคง และไม่มีวันหมดสิ้น ด้วยความหวังว่าจะรอดชีวิต จะมีปัจจัย 4 เพื่อการดำรงชีวิตรอด จะได้รับการปกป้องคุ้มครอง และความหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้สร้างชีวิตใหม่ ผู้ลี้ภัยต่อสู้เพื่อทุกความเป็นไปได้" ซึ่งถูกคิดขึ้นเพื่อจะทำให้ผู้ลี้ภัยนั้นมีความหวัง
ปี 2007
มีคำกล่าวว่า "ขอให้พวกเราอย่าลืมว่า ในวันหนึ่งข้างหน้า เราบางคนอาจจะต้องไปยืนเคาะประตูบ้านของคนแปลกหน้าเพื่อขอความช่วยเหลือและที่พักพิง เราควรจะให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ลี้ภัย เช่นเดียวกับที่เราหวังว่าเราจะได้รับความช่วยเหลือเมื่อประสบเคราะห์กรรมเช่นนั้น"
ผู้ลี้ภัยในประเทศไทย
สำหรับในประเทศไทยเราก็มีผู้ลี้ภัยอยู่มากถึง 140,000 คนเลยทีเดียวค่ะ ส่วนใหญ่จะอยู่แถวชายแดนไทย-พม่า
แหล่งที่มา : https://www.panyathai.or.th/wiki/index.php/วันผู้ลี้ภัยโลก
